آتل های دست برای افراد دچار آسیب نخاعی : نحوه انتخاب مناسب برای خود

آتل بندی می تواند یک تکنیک درمانی مفید برای افراد دچار آسیب نخاعی باشد که با مشکلات عملکرد دستها مواجه هستند. پس از آسیب نخاعی، اندام های فوقانی ممکن است دچارضعف یا فلج شوند، به ویژه این موضوع در مورد دست ها صدق می کند. اگر این موضوع کنترل نشود، عوارض بیشتری ایجاد می شود که توانایی کلی برای بازگشت به سطح عملکرد قبلی شدیدا”کاهش می یابد . خوشبختانه، آتلهای دست، گزینه ای مناسب برای درمان این مشکل آسیب نخاعی هستند که می توانند به جلوگیری از تغییر شکل و بهبودی بهینه آنها کمک کنند.

آتل های دست انواع مختلفی دارند که می توانند مورد استفاده افراد مبتلا به آسیب نخاعی قرار گیرند. در زیر موثرترین و رایج‌ترین موارد تجویز شده توسط درمانگران فهرست شده اند. اما قبل از بررسی آنها ، اجازه دهید به مزایای استفاده از آتلهای دست مورد استفاده افراد آسیب نخاعی و روند تعیین بهترین گزینه آنها نگاهی بیندازیم.

آسیب نخاعی چگونه می تواند برعملکرد دست تأثیر بگذارد

آسیب نخاعی می تواند بر بسیاری از عملکردهای مختلف بدن از جمله توان حرکتی اندامهای فوقانی تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، آسیب نخاع بسته به شدت و سطح آسیب می تواند منجر به فلج یا بی حرکتی شود. سطح آسیب، به محلی در امتداد نخاع اشاره دارد که در آن آسیب رخ داده است. این نقطه پایین ترین ناحیه ای است که حرکت و حس کامل در آن باقی می ماند.

اگر آسیب کامل باشد، یعنی نخاع به طور کامل آسیب دیده باشد، هیچ حرکت یا حسی در پائین تر از سطح آسیب وجود ندارد. اما اگر آسیب ناکامل باشد، به این معنی است که طناب نخاعی تا حدی آسیب دیده است و هنوز پتانسیلی برای عملکرد بخشی از مسیرهای عصبی وجود خواهد داشت.

افراد ممکن است پس از آسیب نخاعی دچار پاراپلژی ( فلج اندامهای پائین تنه ) یا تترا پلژی ( فلج اندامهای فوقانی و تحتانی ) شوند. در موارد شدیدتر، مبتلایان آسیب نخاعی گردنی ممکن است کنترل حرکتی و حسی را در دستها، تنه و پاهای خود را به طور جزئی یا کامل از دست بدهند.

افراد دچار آسیب نخاعی، برای جبران ضعف یا فلج عضلات بالاتنه خود، می توانند از انواع آتل های دستی استفاده کنند. آتل های دستی با حفظ تراز مفاصل و کاهش هرگونه آسیب احتمالی به ساختارهای مختلف اتصال از جمله ماهیچه ها، تاندون ها و بافتهای همبند ، به حمایت از یکپارچگی مفاصل کمک می کنند.

آتل ها همچنین با حمایت از موقعیت مناسب به حفظ ظاهر طبیعی دست ها نیز کمک می کنند. با این حال، برای انجام این کار، آتل های دستی باید به گونه ای قالب بندی شوند که با قوس و چین های دست فرد متناسب باشند.

به عنوان مثال،  دستهای یک شخص مبتلا به تترا پلژی، بیشتر در معرض کشیدگی بیش از حد، سفتی مفاصل، سفت شدن بافت ها یا ایجاد انقباضات مفصلی به دلیل اختلال در عملکرد حرکتی قرار دارند. خوشبختانه، پوشیدن آتل های دستی مناسب،  می تواند به کنترل و جلوگیری از آسیب بیشتر یا بدشکلی های پس از آسیبهای نخاعی جدی کمک کنند.

انواع آتل دست برای افراد دچار ضایعات نخاعی

آتل یک وسیله اورتز است که می تواند برای محافظت، حمایت، بی حرکت کردن یا استقرار دست آسیب دیده استفاده شود. آتل ها می توانند پویا باشند، به این معنی که حرکت دست را امکان پذیر کنند، یا می توانند ثابت باشند، به این معنی که دست را در یک موقعیت ثابت قرار دهند.

آتل باید توسط یک پزشک یا یک درمانگر توانبخشی تجویز گردد. این تجهیزات، معمولاً توسط یک متخصص دست که در زمینه کاردرمانی یا فیزیوتراپی، تجربه آموزش تخصصی در درمان اندامهای فوقانی را دارد ، ساخته یا نصب می‌شود.

بسته به نوع آتل، ممکن است استفاده از آن برای طول روز، شب یا برای یک کار خاص توصیه شود. برای آشنایی بیشتر با نحوه استفاده از آتلهای دستی پس از آسیب نخاعی، در زیر شرحی از آتل های متداول و هدف کاربرد آنها ذکر شده است. همچنین بهتر است از درمانگر خود بخواهید که مطمئن شود که آتل تجویز شده برای شما، ایمن و مناسب باشد .

بهترین آتل های دست برای افراد دچار آسیب نخاعی، عبارتند از:

1. آتل مخصوص استراحت دست
   

آتلهای دست ویژه استراحت، رایج ترین آتل دستی هستند که برای افراد مبتلا به آسیب نخاعی استفاده می شوند. این آتلها از انگشتان، دست و مچ دست فرد  حمایت می کنند. پایه ساعد آنها، موقعیتی کاربردی را برای ثبات مچ دست و خم شدن جزئی انگشتان ایجاد می کند. پس از قالب گیری آنها، تسمه ها روی انگشتان و شست قرار داده می شود، تا اجازه دهد یک ایجاد فضای باز ایجاد و مچ دست در جای خود نگه داشته شود.

مچ دست و ساعد باید به دقت در آتل قرار گیرند. البته متخصصان موقعیت آتل را بر اساس تون عضلانی، توانایی عملکردی گرفتن اشیاء و باقی ماندن حرکت فعال انگشتان آنها بطورسفارشی تنظیم می کنند. آتلهای دستی در هنگام استراحت و معمولاً در طول شب استفاده می شود و معمولا” تحمل پوشیدن آن طی چند روز افزایش می یابد.

2. آتل مچ دست

   

این آتل طوری طراحی شده است که مچ دست را در وضعیت خنثی نگه می دارد تا از افزایش تغییر شکل دست محافظت کند. هدف اصلی اسپلینت مچ دست، جلوگیری از کشیدگی بیش از حد عضلات بازکننده مچ دست و ایجاد یک پایه پشتیبانی پایدار برای انجام کارها است. همچنین می‌توان آن‌ها را طوری قرار داد که مچ دست کمی به سمت بالا خم شود (کشش مچ )، این کار به افراد این امکان را می‌دهد تا بتوانند از دست‌های خود با وسایل کمکی استفاده کنند و فعالیت‌هایی مانند غذا خوردن، تایپ کردن، و راندن ویلچر را انجام دهند.

برای پوشیدن آن ، باید انگشت شست را در قسمت برش آن قرار دهید. پایه‌های فلزی معمولاً در دو طرف مچ قرار می‌گیرند و تسمه‌ها باید محکم بسته شوند تا موقعیت مچ را حفظ کنند. پزشکان استفاده از آتل مچ دست را در طول روز توصیه می کنند تا مشارکت در فعالیت های عملکردی افزایش یابد.

3.  اسپلینت تنودزیس

        

گرفتن و رهاسازی تنودزیس، مکانیسمی است که بیشتر افراد به طور طبیعی از آن برخوردارند. هنگامی که مچ دست به سمت پایین خم می شود، انگشتان صاف می شوند و احساس شل شدن می کنند. هنگامی که مچ دست به سمت بالا خم می شود (کشیده می شود)، انگشتان دست در کنار هم جمع می شوند و یک گیرایی را شکل می دهند.  با این حال، زمانی که آسیب نخاعی باعث آسیب به دست ها می شود، این مکانیسم طبیعی تحت تاثیر قرار می گیرد.

اسپلینت‌های تنودزیس، برای کمک به سفت شدن بافت‌های نرم دست‌ها طراحی شده‌اند و زمانی که ماهیچه‌ها به درستی کار نمی‌کنند، شل می‌شوند. آنها به ویژه به افرادی که دارای اکستانسور مچ دست و فاقد تحرک در انگشتان هستند، کمک قابل ملاحظه ای می کنند. اسپلینت‌های تنودزیس، زمانی استفاده می شوند که حرکت طبیعی تنودزیس برای ارتقای درک عملکردی به دست نیاید. این آتل های دست معمولاً در شب و با یک برنامه متناوب پوشیده می شوند.

4.  آتل های کوتاه آپوننس ( Opponens )

   

این آتل های کوتاه، به حفظ فضای ارتباطی انگشت شست، و جلوگیری از فشار بیش از حد و بهبود موقعیت عملکردی دست کمک می کند. آنها برای کمک به افرادی طراحی شده اند که دارای اکستنشن مناسب مچ و عدم تعادل بین ماهیچه های بیرونی و درونی انگشتان هستند. آتل‌های اپوننس کوتاه نیز با قرار دادن انگشت شست و جلوگیری از کشش بیش از حد آن هنگام انجام وظایف، و به تسهیل تانودز کمک می‌کنند.

5.  آتل های بلند آپوننس ( Opponens )

   

این اسپلینت‌های بلند،  به حفظ فضای ارتباطی (ناحیه بین انگشت شست و اشاره) کمک می‌کنند، اما کمتر از سایر آتل‌ها استفاده می‌شوند. با این حال، درمانگران ممکن است آنها را برای فعالیت‌های عملکردی خاص توصیه کنند، ضمن اینکه به کاربران یادآوری می‌کنند که هنگام استفاده از آنها مراقب باشند، چراکه می‌توانند در عملکرد ویلچر اختلال ایجاد کنند.

6.  آتل کف – پشت دست

  

پس از آسیب نخاعی، ممکن است در نتیجه آسیب عصبی، تون انگشتان و/یا مچ دست افزایش یابد. این موضوع باعث کاهش دامنه حرکتی مفاصل در اندامهای فوقانی می شود. آتل های کف – پشت دست می توانند کشش پایداری را برای انگشتان و مچ ایجاد کنند. برای استفاده، ابتدا انگشت‌ها در آتل قرار می‌گیرند و به آن‌ها اجازه می‌دهند به آرامی در حالی که صاف می‌شوند، کشیده شوند. اسپلینت های کف دست به گونه ای طراحی شده اند که به طور منظم  و برای مدت زمان طولانی استفاده شوند.

7.  اسپلینت مخصوص تایپ کردن
   

آتل های تایپ برای کمک به افراد در استفاده از صفحه کلیدها طراحی شده اند . تایپ کردن روی کامپیوتر، پس از آسیب نخاعی می تواند چالش برانگیز باشد، اما آتل دست مخصوص تایپ کردن به تثبیت موقعیت انگشتان کمک می کند. افرادی که دچار آسیب نخاعی می‌شوند معمولاً می‌توانند این آتل‌ها را با استفاده از دندان‌های خود بر دارند که این موضوع باعث شده، برداشتن آن‌ها بدون کمک آسان‌تر باشد. با این حال، اسپلینت های تایپ را فقط می توان روی صفحه کلید معمولی کامپیوتر استفاده کرد. برای استفاده روی دستگاه های دیگر، با درمانگر خود مشورت کنید ، چراکه ممکن است به اسپلینت های سفارشی نیاز باشد.

8. آتل انگشت

   

افراد پس از آسیب نخاعی، برای استفاده راحت و آزادانه از دستگاه ها، می توانند از اسپلینت انگشت بهره ببرند. این آتل‌ها به تثبیت انگشتان کمک می‌کنند و درعین حال امکان استفاده از نوک‌ انگشتان برای تجهیزاتی مانند گوشی‌های هوشمند یا تبلت‌های صفحه لمسی را فراهم می‌کنند.

9. اسپلینتهای ام . سی . پی ( MCP )

آتل های مسدود کننده متاکارپ-فالانژیال (MCP)، به ارتقای حرکت مناسب انگشت در حین انجام کارهای عملکردی دست کمک می کنند. آنها به تغییر جهت، جداسازی و افزایش حرکت فعال در مفاصل ضعیف یا سفت کمک می کنند. درمانگران ممکن است آتل های MCP را برای جلوگیری از حرکت در مفصل ملتهب برای کمک به کاهش درد توصیه کنند.

10. سایر آتل ها

در نهایت، انواع دیگری از آتل های دست برای استفاده افراد آسیب افراد نخاعی وجود دارند که معمولاً توسط درمانگران، بسته به نیاز هر فرد تجویز می شود. این آتلها می توانند شامل اسپلینت های خاص تری مانند آتل های اکستنشن آرنج، آتل های بالشی آرنج، اسپلینت های ضد اسپاسم و آتل های داخلی مثبت یا منفی باشد.

در حالی که خیلی از آتلهای دست، مزایای مشابهی را ارائه می دهند، موضوع مهم این است که بهترین و مناسب ترین آتل برای هر کسی تعیین شود. لذا حتما” باید با درمانگر خود مشورت کنید تا ببینید بعد از آسیب نخاعی، چه نوع آتلی با توجه به نیازها و اهداف کلی شما مناسب هستند. در هر حال،  آتل ها می توانند به بهبود آسیب نخاعی کمک کنند ، اما برای به حداکثر رساندن شانس بازیابی عملکرد، به کمک گرفتن از درمان های دیگر نیز نیاز است.

استفاده از آتل دست همراه با سایر حرکات درمانی

اسپلینت های دست، زمانی بیشترین تاثیر را خواهند داشت که با سایر حرکات درمانی طراحی شده برای افراد آسیب نخاعی ترکیب شوند. هنگامی که آسیب نخاعی به مسیرهای عصبی مورد استفاده برای ارتباط بین مغز و نخاع آسیب می رساند، عملکرد دستها دچار اختلال می شود. در حالی که در یک آسیب نخاعی کامل ممکن است هیچ مسیر عصبی سالمی باقی نمانده باشد، در آسیبهای نخاعی ناکامل، ممکن است پتانسیل لازم برای به دست آوردن مجدد حرکت در طول توانبخشی ایجاد شود.

مسیرهای عصبی موجود را می توان با کمک نوروپلاستیسیته، یعنی توانایی سیستم عصبی مرکزی برای ترمیم خود، تقویت کرد و مسیرهای جدیدی ایجاد کرد. با این حال، نوروپلاستیسیته بهتر است با تکرار زیاد تمرینات یا تمرین فراوان فعال شود. هرچه سیستم عصبی مرکزی بیشتر تحریک شود، نوروپلاستیسیته بیشتر شده و می تواند مسیرهای عصبی مورد نیاز برای بازگرداندن عملکرد دست را ایجاد و تقویت کند.

بنابراین ، برای بهبود حرکت و هماهنگی حرکات، افراد نخاعی باید تمرینات دستی مخصوص مبتلایان آسیب نخاعی را تکرار کنند. بر اساس ماهیت آسیب نخاعی، در صدمات ناکامل امکان بهبود حرکت و قدرت دست وجود دارد. با این حال، افراد مبتلا به آسیب نخاعی کامل ممکن است انتظارات یکسانی از بهبودی نداشته باشند، اما همچنان می توانند از یک برنامه ورزشی مناسب برای حرکت اندام فوقانی خود  و در دامنه کامل حرکت بهره مند شوند. این کار باعث می شود یکپارچگی مفصل حفظ ، سفتی مفاصل کاهش و به جلوگیری از درد یا ناراحتی ناشی از بی حرکتی کمک شود.

همچنین درمانگران و متخصصان می‌توانند راهنمایی های بیشتری را در مورد تمرینات دست و آتل‌های دست به شما ارائه دهند. بطورکلی هر چه دستان خود را بیشتر تمرین دهید، شانس بهبود تحرک و عملکرد کلی دست افزایش می یابد.

انتخاب بهترین آتل دست برای افراد دارای آسیب نخاعی

آسیب نخاعی می‌تواند عملکردهای مختلف بدن ازجمله توانایی استفاده ازدست‌ها را مختل کند. افراد مبتلا به صدمات نخاع ممکن است دچار ضعف یا عدم تحرک در دستها شوند که این موضوع، توانایی انجام کارهای روزانه را محدود می کند.

خوشبختانه، آتلهای دست که برای مبتلایان به آسیب نخاعی طراحی شده، یک گزینه درمانی مناسب برای بهبود این محدودیتها و تقویت بهبودی آنان محسوب می شود. با درک این موضوع که اسپلینت کردن همراه با یک برنامه ورزشی سفارشی بیشترین تاثیر را خواهد داشت، باید با یک درمانگربا تجربه مشورت کنید تا تعیین کند کدام گزینه از آتلها برای شما مناسب تر است.