شناخت تحلیل عضلانی پس از آسیب نخاعی : چگونه قدرت از دست رفته را به دست آوریم

آتروفی عضلانی به کوچک شدن  و تحلیل عضلات اشاره دارد. این وضعیت پس از آسیب های نخاعی  بسیار رایج است، چراکه آسیب به اعصاب می تواند بر کنترل عضلات تأثیر زیادی بگذارد.

بدن انسان فوق العاده سازگار است و طوری طراحی شده است که سعی می کند تا حد امکان کارآمد باشد. به طور کلی بنظر میرسد که در شرایط عادی حرکات روزمره مانند ایستادن ، راه رفتن و بلند کردن اجسام، برای حفظ توده عضلانی طبیعی کافی باشند. اما، در مواردی مانند آسیب نخاعی که حرکات بدن به طور قابل توجهی محدود می شود، عضلات برای حفظ انرژی منقبض می شوند.

در این مقاله به انواع آتروفی عضلانی، خطرات مرتبط، و روشهای درمانی آن در بیماران آسیب نخاعی پرداخته شده است:

بطور کلی پس از آسیب نخاعی ممکن است انواع آتروفی عضلانی رخ دهد.

دو نوع آتروفی عضلانی که می تواند ناشی از آسیب نخاع باشد ، عبارتند از:

1. آتروفی حاصل ازآسیب عصب
2. آتروفی حاصل از عدم استفاده

آتروفی عصبی زمانی اتفاق می افتد که یک عصب آسیب می بیند و دیگر نمی تواند باعث انقباض عضلانی شود. این نوع آتروفی عضلانی در میان بیماران آسیب کامل یا شدید که نمی توانند بصورت ارادی عضلات خود را منقبض کنند، شایع تر است.

آتروفی عدم استفاده با کوچک شدن عضلات ناشی از عدم حرکت توصیف می شود. این نوع آتروفی عضلانی در میان بیماران آسیب نخاعی ناکامل که هنوز می توانند برخی از حرکات خود را کنترل کنند، اما به هردلیلی ( افسردگی، درد و غیره)، بسیار کمتر فعال هستند، شایع تر است.

خوشبختانه برای افراد مبتلا به آتروفی حاصل از عدم استفاده ، همیشه می توان با افزایش فعالیت بدنی، توده عضلانی را مجدد به دست آورد.

در بخش بعدی، به اهمیت به حداقل رساندن آتروفی عضلانی بعد از آسیب نخاعی خواهیم پرداخت.

خطرات آتروفی عضلانی پس از آسیب نخاعی

خطرات زیادی در ارتباط با آتروفی عضلانی پس از آسیب نخاعی وجود دارد.

در حالی که انتظار می رود آتروفی عضلانی جزئی وجود داشته باشد، اما مقدار زیاد آن می تواند عوارض جدی ایجاد کند، از جمله:

• کاهش گردش خون: وقتی بیماران آسیب نخاعی برای مدت طولانی در یک وضعیت می نشینند، خون نمی تواند به طور موثری گردش داشته باشد، لذا خون در پاها جمع می شود. این مسئله می تواند خطر ایجاد لخته های خون و زخم های فشاری را افزایش دهد.
• سندرم متابولیک: وقتی تحرک افراد بیش از حد کاهش می یابد، انرژی کافی مصرف نکرده و متابولیسم آنها کند می شود. با گذشت زمان، این موضوع می تواند باعث افزایش فشار خون، افزایش وزن و سطح کلسترول بالا شود.
• ایجاد تغییر در ترکیب بدن: بسیاری از بیماران آسیب نخاعی، در ابتدا به دلیل کاهش سریع توده عضلانی و استخوانی وزن کم می کنند. با این حال، آنها همچنین در طول زمان ، مستعد افزایش درصد چربی می شوند. تغییرات حاصله در ترکیب بدن می تواند مضر باشد و به ایجاد چاقی، دیابت و سندرم متابولیک کمک کند.
• افزایش حساسیت به آسیب: کاهش تراکم استخوان و آتروفی عضلانی باعث تضعیف تعادل و ثبات می شود. در نتیجه، احتمال افتادن و شکستگی استخوان های ضعیف در این افراد بیشتر است.
• وضعیت بدنی در معرض خطر: حمایت ضعیف اسکلتی عضلانی در بیماران آسیب نخاعی می تواند نشستن صحیح ( عمودی ) را در آنان دشوار کند و نواحی خاصی از بدن را در معرض فشار اضافی قرار دهد، که منجر به محدود شدن گردش خون می گردد.

اکنون که با خطرات آتروفی عضلانی آشنا شدید، به نحوه درمان آن می پردازیم .

نحوه درمان آتروفی عضلانی پس از آسیب نخاعی

بطورکلی، درمان آتروفی عضلانی پس از آسیب نخاعی نیازمند تحریک و تقویت عضلات است . باید فکر کنید ” از آن استفاده کنید یا آن را از دست بدهید.”

آسیب اعصاب مرکزی قابل برگشت نیست. بنابراین، بازیابی کنترل پس از آسیب نخاعی تا حد زیادی به مسیرهای عصبی واقع در طناب نخاعی وابسته است.

مسیرهای عصبی ذخیره شده دارای خاصیت عصبی هستند که توانایی ایجاد تغییرات تطبیقی دارند. از طریق حرکات مکرر وپیوسته، می توان مجددا نخاع را به اصطلاح  سیم کشی کرد تا عملکردهای ضعیف شده حاصل از آسیب نخاعی را بازیابی نمود.

در مرحله بعد، به ۳ روش موثر برای تقویت رشد عضلات پس از آسیب نخاعی خواهیم پرداخت.

• افزایش فعالیت بدنی

فعالیت بدنی ، موثرترین روش پیشگیری و درمان آتروفی عضلانی است ، زیرا حرکت نیاز به فعال سازی عضلات دارد.

یک فیزیوتراپ می تواند توانایی های عملکردی را ارزیابی کرده ، و عضلات در معرض خطر آتروفی را شناسایی کند و یک برنامه ورزشی شخصی متناسب با وضعیت بیمار ارائه دهد .

هر چه تمرینات  بیشتر اجرا شوند، الگوهای حرکتی آنها بیشتر آشنا می شود. بنابراین، برای بیماران ضایعه نخاعی ضروری است که تمرینات ورزشی را، خارج از جلسات فیزیوتراپی خود نیز انجام دهند.

یک راه عالی برای تحریک عضلات، اجرای فعالیت بدنی در داخل استخر است ( البته انجام آن، ابتدا باید تحت نظر یک درمانگر باشد ). خاصیت شناورسازی آب می تواند به کاهش فشار روی مفاصل کمک کند، در حالی که ویسکوزیته آب مقاومت ملایمی را برای تقویت عضلات ایجاد می کند.

بطورکلی ، حتی افرادی که نمی توانند حرکات خود را کنترل کنند ، باید بدن خود را با تمرینات غیرفعال دامنه حرکتی وادار به حرکت نمایند. این نوع تمرینات، بدین صورت انجام می شود که یک فیزیوتراپ یا مراقب بیمار ، اندامهای مورد نظر را در تمام دامنه های حرکتی حرکت می دهد.

اگرچه ورزش غیرفعال ، به طور کلی نمی تواند از آتروفی عضلانی جلوگیری کند، اما می تواند به بهبود گردش خون و سرعت بخشیدن به متابولیسم کمک کند.

• مصرف غذاهای سالم

بیماران آسیب نخاعی، با افزودن غذاهای مغذی به رژیم غذایی خود، می توانند رشد عضلات را تقویت کرده و سطح انرژی خود را تثبیت کنند.

به طور کلی، یک رژیم غذایی متعادل متشکل از پروتئین ها، کربوهیدرات ها و چربی های سالم ایده آل است.

پروتئین ها برای ساخت و حفظ توده عضلانی ضروری هستند. غذاهای غنی از پروتئین عبارتند از: گوشت بدون چربی، مرغ، ماهی، ماست، توفو و انواع آجیل.

کربوهیدرات ها به تامین انرژی سریع برای ورزش کمک می کنند. منابع مفید کربوهیدرات شامل میوه ها، سبزیجات و غلات کامل است.

چربی های سالم مانند امگا ۳ از طریق مبارزه با التهاب از تحلیل رفتن عضلات جلوگیری می کنند. آنها را می توان در غذاهایی مانند سالمون، گردو و آووکادو یافت.

در حالی که یک رژیم غذایی سالم به تنهایی عضله سازی نمی کند ، اما مواد مغذی لازم برای حفظ انرژی و ورزش را به بدن می رساند.

• تحریک الکتریکی عملکردی

در تحریک الکتریکی عملکردی (FES) از جریان های الکتریکی برای تحریک انقباضات عضلانی استفاده می شود.

این روش غیرتهاجمی شامل قرار دادن الکترودها بر روی پوست عضلات مورد نظر وانجام یک فعالیت از بیمار است.

به عنوان مثال، فیزیوتراپ ممکن است از بیمار بخواهد که او از یک دوچرخه ثابت استفاده کند یا راه رفتن را تمرین کند تا همزمان الکترودها انقباضات عضلانی را تحریک کنند.

FES  می تواند تقویت اضافی لازم برای شروع حرکت را برای برخی از بیماران دچارآسیب نخاعی فراهم نماید و هنگامی که با ورزش ترکیب شود، می تواند عضلات را تقویت و آتروفی را به حداقل برساند.

درک آتروفی عضلانی پس از آسیب نخاعی : نکات کلیدی

آتروفی عضلانی پس از آسیب نخاعی، اغلب، در نتیجه محدودیتهای حرکتی به دلیل آسیب عصبی اتفاق می افتد.

در حالی که انتظار می رود اندکی آتروفی عضلانی وجود داشته باشد ، بیماران آسیب نخاعی باید سعی کنند حرکت داشته باشند و تمریناتی را انجام دهند که تا حد امکان عضلات کم استفاده را هدف قرار دهد تا از اثرات منفی در گردش خون، متابولیسم و ترکیب بدن جلوگیری شود.

امیدواریم این مقاله کمک کند تا درک بهتری از علت آتروفی عضلانی پس از آسیب نخاعی و چگونگی مدیریت آن  داشته باشید. موفق باشید!