موضوع خسارت به ویلچر در مسافرتهای هوایی

مسافرت با هوایپما برای افراد دچار آسیب نخاعی که کاربر ویلچرهستند، به یکی از بزرگترین چالشها تبدیل شده است. رسانه های اجتماعی در سراسر جهان به نقل از کاربران ویلچر ، معمولاً صحبت از یک چیز واحد می کند: صدمه به ویلچر که توسط  کارکنان قسمت بار هنگام پرواز وارد می شود. امروزه بسیاری از کاربران ویلچر در سرتاسر دنیا  ساکت نمی مانند و از طریق شبکه های اجتماعی، خواستار جبران خسارت توسط شرکتهای هوایی هستند.

آیا تاکنون شرکت هواپیمایی به ویلچر شما آسیب زده اند؟ شما چگونه توانسته اید اوضاع را مدیریت کنید؟

با این حال ، متأسفانه، به نظر می رسد که به خواسته کاربران ویلچر، اهمیت لازم داده نمی شود –  حتی آنها با گذاشتن یادداشت ” شکستنی ” روی همه ویلچر ها  – از کارکنان شرکتهای هواییمی خواهند مراقب باشند، اما صدمه به ویلچرها همچنان بارها و بارها اتفاق می افتد.  فقط در سال ۲۰۱۵ ، بیش از۳۰٫۰۰۰ شکایت از معلولین به دفاتر اجرایی حمل و نقل هوایی و دادرسی وزارت حمل و نقل ایالات متحده ارائه شده است.  شما آنچه که برای یک ویلچر اتفاق افتاده  را مکتوب می کنید. اما به نظر می رسد بسیاری از دست اندرکاران جابجایی بار، احترامی برای ویلچرها قائل نیستند و درخواست معلولان مبنی بر توجه دقیق به تجهیزات حرکتی گران قیمت آنان را نادیده می گیرند. در واقع این کارکنان آن چنان در یک برنامه کاری فشرده قرار می گیرند که نمی توانند کمکی کنند و این موضوع حتی می تواند منجر به صدمه بیشتر شود.

وقتی برای تجهیزات کمک حرکتی تا حد زیادی هزینه می شود – به عنوان مثال برای یک ویلچر برقی بیش از ۲۵۰۰۰ دلار – ، کاربران حق دارند که خواهان توقف این گونه خسارات باشند. و در واقع نباید هیچ بهانه ای برای تداوم ایجاد چنین خساراتی در طول سفرهای هوایی وجود داشته باشد.

یک مثال تأسف آور

یکی از بدترین اتفاقات، برای شخصی بنام ” کن سالوینی ” ساکن واشنگتن اتفاق افتاد. او یک فرد آسیب نخاعی گردنی با ضایعه درسطوح بالا بود یعنی تتراپلژی. که طی سال گذشته دو بارویلچر برقی بسیار گران قیمت او ، توسط دو شرکت هواپیمایی به طور کامل تبدیل به زباله شد.

برای کسی در وضعیت کن، یعنی ناتوان درحرکت دادن دستها، آسیب دیدن ویلچر صرفا” یک مشکل ساده به حساب نمی آید ، بلکه یک اختلال بزرگ در زندگی می باشد. چنین کسی باید ماهها در انتظار بماند تا ویلچرش با موفقیت تعمیر شود. او در وبلاگ خود نوشته ، با توجه به قوانین حمل و نقل و دسترسی مسافرین ناتوان (ACAA) ، که در سال ۱۹۸۶ تصویب شده است، وقوع چنین اتفاقاتی بخصوص در چنین شرایطی، یک فاجعه محسوب می شود. درواقع این لایحه بی سابقه توسط رئیس جمهور وقت ایالات متحده رونالد ریگان ارائه شد و هدف اصلی آن دسترسی بیشتر مسافران ویلچری و افراد معلول بود. این لایحه که توسط کنگره تصویب و به امضا رسید، فقط در حد یک لایحه نیست – بلکه قانونی است که تضمین می کند در مسافرت های هوایی با افراد معلول هم به طور عادلانه رفتار شود و شرکتهاتی هوایی را ملزم به تأمین کامل نیازهای مسافران معلول می کند.

اما مشکل این است که زبان قانون بسیار گسترده است ، به عنوان مثال، شرکت های هواپیمایی این اجازه را دارند که گذرگاه کابین را بیشتر قابل دسترس کنند.  طبق قانون، شرکتهای هواپیمایی ملزم به تامین ویلچر داخل کابین هم هستند، اما همه می دانیم که یک ویلچر داخل راهرو چقدر بی ثبات است. به همین دلیل است که پنج سناتور در سال ۲۰۱۷ قانون اصلاحات دسترسی حمل ونقل هوایی را ارائه دادند که اساساً هدف آن رفع آشفتگی هایی بود که همچنان در صنعت هواپیمایی رخ می دهد. اگرچه این قانون تاکنون هم به تصویب نرسیده است، اما افراد معلول در سراسر کشور به اجرای این قانون امیدوارند.

کاری که کاربران ویلچر می توانند انجام دهند

فعلا” باید خدا را شکر کرد که شبکه های اجتماعی هستند. این موضوع می تواند یک چیز بسیار قدرتمند باشد، به خصوص هنگامی که صحبت از شرمساری شرکتهای هوایی در مورد عملکرد ضعیف آنها نسبت به مشتریان معلول مطرح است . همه آنها در برابر بدرفتاریهای خود مقصر هستند.  بالاخره زمان آن رسیده است که مسافرانی که بطور دائم از تخریب ویلچر خود خسته شده اند، خواستار تغییراتی باشند. و خوشبختانه، افراد دیگری از جمله سیاستمداران وجود دارند که موافق این موضوع هستند.

امید است شرکتهای هوایی از شرایطی که برای امثال کنی سالوینی ایجاد کرده اند، درس گرفته و حداقل از نظر انسانی به وضعیت خاص آنها در سفرهای هوایی توجه داشته باشند.