۰۲۱ - ۸۸۰۰۱۳۶۱ کمک‌های مردمی

تزریق درمانی برای افراد نخاعی مبتلا به ناتوانی نعوظ

روش تزریق داخل آلت مرد ، روشی است که به موجب آن ، مقدار کمی از یک داروی خاص به طور مستقیم به داخل بخش غاری آلت تزریق می گردد . داروهای مورد استفاده برای این کار ، بطور اختصاصی ، شل کننده ماهیچه های صاف و نرم هستند و موجب افزایش جریان خون ورودی به داخل آلت تناسلی مرد می شوند . مزیت تزریق درمانی این است که این روش همانند نقشی که مصرف قرص ایفا می کند ، به جذب خوراکی بستگی ندارد و همچنین همانند استفاده از دارونماهایی همچون MUSE( alprostadil که از طریق مجرای آلت تناسلی به داخل آن ریخته شده و ماساژ داده میشود ) به جذب از طریق بافت وابسته نیست . اما اشکال آن این است که نیاز به یک تزریق کوچک است. اکثر افراد ، در ابتدا ، یعنی هنگامی که می خواهند تزریق درمانی را شروع کنند ، دچار اضطراب می شوند. اما بعد متوجه می شوند که معمولا” خود این روش ناراحت کننده نیست . در بیشتر بیمارانی که به خط اول درمان یعنی داروهای خوراکی پاسخ نمی دهند ، یا کسانی که داوطلب درمان خوراکی نیستند ، تزریق درمانی ، نعوظ رضایت بخشی را برای آنها فراهم می کند .
تنها داروهای مورد تایید سازمان بین المللی غذا ودارو ( FDA ) برای درمان نعوظ با روش تزریق داخل آلت ، کاورجکت (Caverject ) ( Pharmacia and Upjohn, Kalamazoo, MI) و ادکس Edex)) (Schwarz Pharma, Monheim, Germany.) هستند . که هر دوی آنها ، دارای عامل پروستاگلاندین E1 می باشند .


سایر داروها که به تنهایی یا به صورت ترکیبی مورد استفاده قرار می گیرند ، عبارتند از پاپاورین و فنتولامین .


هر سه این عوامل دارویی یعنی پروستاگلاندین E1 ، پاپاورین و فنتولامین – ممکن است به شکل ترکیبی که به نام
“P سه گانه ” یا ” تریمیکس ” ( trimix) منسوب هستند ، استفاده شوند .


بطورکلی پروستاگلاندین E1 و تریمکس ، دو تا از متداولترین اشکال دارویی برای تزریق درمانی محسوب می شوند که هر کدام از آنها مزایا و معایب منحصر به فرد خود را دارند .
چه کسانی می توانند داوطلب درمان تزریقی باشند ؟
از آنجا که انجام تزریق ، نیاز به مهارت دستی دارد ، نکته مهم این است : مردی که می خواهد از این روش استفاده کند باید توانایی انجام خود تزریقی را داشته باشد . بعضی از افراد که ممکن است تزریق برای آنها مشکل باشد و یا کسانی که از وارد کردن سوزن داخل آلت تناسلی خود نگران هستند، می توانند از دستگاهی به نام تزریق خودکار ( (autoinjector استفاده کنند . با این دستگاه کار تزریق برای آنها آسان تر می شود .


گزینه دیگر برای این افراد ، این است که همسر مرد تزریق را آنجام دهد . همچنین اگر کسی خیلی چاق باشد ، بطوری که درمشاهده آلت تناسلی خود مشکل داشته باشد ، ممکن است برای اجرای خود تزریقی با مشکل مواجه شود . این افراد نیازمند کمک گرفتن از کس دیگری هستند .
اگر کسی از MUSE خسته شده باشد و با استفاده ازآن ، ناراحتی قابل توجهی احساس می کند ، استفاده از کاورجت و ادکس نیزتنها باعث ناراحتی بیشتر او خواهد شد . در چنین شرایطی ، مناسب تر است که P سه گانه استفاده گردد. به علاوه ، برای کسانی که با حساسیتهای بالا مواجه هستند یا نسبت به پروستاگلاندین ها سابقه حساسیت دارند ، نیز کاورجت و ادکس مناسب نخواهد بود، . این افراد بسته به شدت حساسیت خود ،می توانند استفاده از بیمیکس bimix ( فقط پاپاورین و فنتولامین ) را مد نظر قرار دهند.

گاهی اوقات تزریق درمانی ممکن است باعث بروز یکسری عوارض جانبی اضافی شود. از جمله درمردانی که مستعد نغوظ پایدار می باشند ، مثل افراد مبتلا به بیماری داسی شکل ، مالتی پل میلوما (multiple myeloma ) و سرطان خون . این افراد، کسانی هستند که هنگام استفاده از روشهای تزریق درمان ، در معرض خطر نغوظ دائم قراردارند . مردان دچار بیماری پیرونی Peyronie) یا کجی آلت تناسلی ) باید آگاه باشند که درطول فرآیند تزریق ، صدمات و ضربات جزیی تکرارشونده به دیواره اجسام غاری آلت ، به مرور می تواند باعث شروع فرایندهای التهابی و تشکیل پلاک های جدید کند . همچنین مردانی که داروهای رقیق کننده خون مانند وارفارین (کومادین) مصرف می کنند ، می توانند از تزریق درمانی استفاده کنند ، اما توجه داشته باشند که باید بعد از تزریق ، محل تزریق را یک دقیقه فشار دهند . بدین ترتیب از بروز کبودی نیز جلوگیری خواهد شد . مردانی هم که به مدت طولانی ، داروها ی ضد افسردگی ، و مهار کننده های مونوآمین اکسیداز مانند Marplan، Nardil، فنلزین (Phenelzine ) ، یا Parnate ، مصرف می کنند ، نباید ازتزریق درمانی استفاده کنند .

چگونگی انجام تزریق ؟

قبل از اینکه بخواهید تزریق داخل آلت را در خانه شروع کنید ، باید آزمایش دوز دارو را ابتدا در مطب انجام دهید . یادتان باشد که از بین تمام گزینه های درمانی برای نعوظ ، درمان تزریقی ، بالاترین خطر را برای ابتلا به پریاپیسم (نعوظ پایدار) دارد ، یعنی بیش از ۲ درصد .
دراغلب موارد ، هنگامی که برای اولین بار تست دوز انجام می شود ، پریاپیسم رخ می دهد . یادتان باشد پریاپیسم موضوع خیلی مهمی است و شما باید در چنین شرایطی ، ظرف مدت ۳ تا ۴ ساعت ، به مطب اورولوژیست خود برگشته تا به راحتی و تنها با یک تزریق داروی مخصوص ، نعوظ شما فروکش کند . در مواقعی که اورولوژیست شما ، نگران خطر پریاپیسم باشد ، می تواند قبل از اینکه به منزل خود برگردید ، با استفاده ازتزریق یک دارو به نعوظ خاتمه دهد . در واقع با آزمون دوز ، خطر پریاپیسم درزمان نا مناسب برای شما به حداقل ممکن خواهد رسید .
در مراحل بعد ، اورولوژیست می تواند از دوز آزمون ، به عنوان تعیین یک زمان ، برای ارائه دستورالعمل اجرایی تزریق به شما استفاده کند . ضمن اینکه شمامی توانید چگونگی تزریق را از نزدیک مشاهده کرده و آموزشهای لازم را فرا بگیرید.
اگر در نظر دارید تزریق را خودتان و در منزل انجام دهید ، بهترین کاراین است که ابتدا این کاررا خودتان در مطب و نزد ارولوژیست خود و با راهنمایی های او انجام دهید . این موضوع بسیار مهم است ، چراکه معمولا” کسانی که می خواهند برای بار اول تزریق را انجام دهند ، کمی عصبی می شوند ، و اغلب ، کسانی که اولین تزریق را در مطب انجام داده باشند، احساس آرامش بیشتری خواهند داشت .
سوزن هایی که برای تزریق استفاده می شود ، بسیار کوچک و کوتاه هستند ، چرا که نیازی به تزریق عمقی به داخل آلت تناسلی نیست . تزریق فقط به داخل جسم غاری انجام می شود و تنها به یک طرف آلت کفایت می کند تا دارو تاثیر خود را بکند .


سرنگ مورد استفاده نیز همانطور که ذکر شد کوچک است، چراکه حجم داروی مورد تزریق معمولا ۱ سی سی یا کمترازآن است . بعد از آزمون دوز اولیه ، اورولوژیست شما تصمیم خواهد گرفت که تزریق را با چه دوزی در منزل شروع کنید . اگر دوز اولیه موثر واقع نشد ، ناامید نشوید . چرا که بیشتر افراد ترجیح می دهند که با دوز خیلی کوچکی شروع کرده و سپس آن را به حد مورد نیاز ، افزایش می دهند . این کار کمک می کند تا از بروز پریاپیسم جلوگیری گردد .
درجدول زیر میزان دوز و حجم محاسبه شده دراستفاده ازپروستاگلاندین E1 ( کاورجکت و ادکس ) برای تزریق درمانی نشان داده شده است

نکات مهم :

  • هنگام استفاده از تزریق درمانی در منزل ، باید به چند نکته مهم توجه داشته باشید :
  • به محل تزریق نگاه کنید و مطمئن شوید که هیچ ورید سطحی در آن منطقه وجود نداشته باشد .
  • محل تزریق را به آرامی با یک پنبه الکل پاک کنید .
  • همیشه تزریق را در یک سمت آلت و به سمت پایه آلت انجام دهید . سوزن باید مستقیم و با یک زاویه ۹۰ درجه به درون آلت تناسلی وارد شود .
  • محل تزریق را برای یک یا دو دقیقه فشار دهید . اگر محل تزریق خونریزی داشت ، اعمال فشار را تا حدود ۵ دقیقه ادامه دهید . معمولا” کسانی که خون شان غلظت کمتری دارد ، باید محل تزریق را حدود ۵ دقیقه خونریزی فشار دهند .
  • هرگز بعد از یک بار که تزریق داشته اید، مجددا” آن را انجام ندهید . حتی اگر فکر کنید تزریق را به درستی انجام نداده اید .
  • باید بطور متناوب ، سمت تزریق را تغییر دهید .
  • کمتر از ۴۸ تا ۷۲ ساعت تزریق را تکرار نکنید .
  • اگر نعوظ شما بیش از ۳ ساعت طول کشید، سریعا” با اورولوژیست خود تماس بگیرید. هرگزصبر نکنید چرا که هر چه نعوظ تان طولانی تر شود ، درمان آن مشکل تر خواهد بود .
  • اگر در اجرای تزریق با هر گونه مشکلی مواجه شدید ، فورا” با اورولوژیست خود صحبت کنید. شاید به توصیه های بیشتری نیاز داشته باشید . یا لازم باشد از دستگاههای تزریق خودکار ( ۲ autoinjector، ۲، PenInject2.25) استفاده کنید .
  • یکسری آموزش ها به همسرتان نیز مفید خواهد بود .

به یاد داشته باشید : در صورتی که از داروهایی مانند ادکس و کاورجکت استفاده می کنید ، باید به محض آماده سازی آنها ( از جمله هنگامی که پودر دارو در آب مقطر حل شد )، باید آن را داخل یخچال نگهداری کنید . یادتان باشد که این گونه محلولها تاثیر خود را بعد از ۷ روز از دست می دهند .
اطمینان پیدا کنید که حجم دارو و دوز دارویی که تزریق می کنید ، مناسب باشد .(جداول مربوط به محاسبه دارو را ببینید) .
از یک سوزن ، دو بار استفاده نکنید ، و با دقت آن را دور بیاندازید .
به یاد داشته باشید که نعوظ ممکن است پس از ارضاء و انزال باقی بماند و هنگامی که اثر دارو از بدن کاهش پیدا کند ، فروکش خواهد کرد .
میزان موفقیت در استفاده از درمان تزریقی آلت چقدراست ؟
میزان موفقیت روش تزریق داخل آلت حدودا” بین ۷۰ تا ۹۴درصد است . در واقع این روش در درمان اختلال نعوظ با هرعلتی که باشد ، مفید است . این روش درمان ، برای ارگاسم یا انزال ، تداخلی ایجاد نمی کند. اما موفقیت در دراز مدت ، مستلزم این است که فرد در استفاده از این روش درمانی ، راحت باشد . علاوه بر میزان بالای موفقیت این روش ، یکی دیگر از مزایای آن ، تاثیر سریع آن است ، که معمولا” در عرض ۵ تا ۲۰ دقیقه بعد از تزریق رخ می دهد .
دوز مورد نیاز برای رسیدن به یک نعوظ مناسب ، تا حدود زیادی به علت اختلال نعوظ بستگی دارد . در عین حال مردان جوان مبتلا به آسیب نخاعی ممکن است تنها نیاز به ۱ میکروگرم داشته باشند ، در حالی که مردان مسن تر که دارای بیماریهای عروق یا دیابت هستند ، ممکن است نیاز به ۴۰ میکرو گرم ادکس یا کاورجکت داشته باشند .
درمقایسه با سایر درمان ها ، مشخص شده که تزریق درمانی در بیماران مبتلا به اختلال نعوظ ، موثر تر از روشهایی همچون MUSE ( آلپروستادیل = Alprostadil که درداخل مجرای ادرار کارگذاشته می شود ) است . علاوه براین ، بیشتر بیماران ، تزریق درمانی را با وجود نیاز به تزریق به MUSE ترجیح می دهند ، که به احتمال زیاد ؛ به دلیل تاثیر برتر تزریق درمانی است .
به نظر می رسد که تزریق درمانی در مردانی که از ویاگرا نتیجه نگرفته اند ، موثر است . از آنجا ئی که تزریق درمانی وابسته به سلامت اعصاب نیست ، بیماران دچار اختلال نعوظ با مولفه های عصبی ( از جمله ، کسانی که تحت عمل پروستاتکتومی از نوع ریشه غیر عصبی non-nerve-sparing radical prostatectomies قرار گرفته اند) اغلب به تزریق درمانی پاسخ مثبت می دهند .

خطرات مربوط به تزریق درمانی نعوظ ؟

پذیرش کم
با وجود اثربخشی بالا و عوارض جانبی نسبتا” کم ، در روش تزریق داخل آلت ، میزان تداوم پائینی در استفاده از آن به چش ممی خورد . بررسی های اخیر نشان می دهند که ۱۵ درصد از مردانی که این روش به آنها پیشنهاد شده ، حتی آن را امتحان هم نمی کنند ، ۴۰درصد از افراد در عرض ۳ ماه آن را قطع می کنند و تنها ۲ تا ۳۰ درصد از مردان هستند که استفاده از آن را به مدت بیش از ۳ سال ادامه می دهند . از جمله مهمترین علل قطع درمان می توان به ترس از سوزن، حجم تزریقات انجام شده ، عوارض جانبی، نارضایتی همسر از درمان ، از دست دادن همسر و مسائل مربوط به راوبط زناشویی ، وجود مشکلات در استفاده از دارو و ایجاد نعوظ های خود به خودی و غیره اشاره نمود .
درد
حدود ۳۰درصد از مردانی که از روش تزریق درمانی استفاده می کنند با درد مواجه می شوند . این درد ممکن است در محل تزریق و یا هنگام مصرف کاورجکت / ادکس باشد . گاهی اوقات ممکن است بصورت یک درد منتشر در کل آلت تناسلی حس گردد . مردانی که درد آلت تناسلی با کاورجکت / ادکس را تجربه می کنند ، می توانند داروی خود را به نوع P سه گانه (فنتولامین ، پروستاگلاندین E1 و پاپاورین) تغییر دهند ، که معمولا” درد آلت تناسلی در استفاده از آن ها بسیار کمتر است .
هماتوم ( تجمع خون در محل تزریق )
اگر کسی هنگام تزریق ، دقت کافی را به محل تزریق نداشته باشد ، ممکن است به وریدهای سطحی آلت ، آسیب وارد کند که معمولا” باعث ایجاد کبودی و در موارد نادر، باعث ایجاد یک هماتوم می شود . در صورت بروز چنین مسئله ای ، فشار ملایم ، روی محل تزریق ازخونریزی بیشتر جلوگیری خواهد کرد . البته کبودی یا هماتوم به مرور زمان رفع خواهد شد .
مردانی که داروهای رقیق کننده خون مصرف می کنند ، همیشه هنگام تزریق باید مراقبت بیشتری داشته باشند و بعد از تزریق هم روی محل تزریق فشار وارد کنند . چنانچه آماس آلت تناسلی زیاد به نظر می رسد، با اورولوژیست خود تماس بگیرید .
پریاپیسم
خطر ایجاد نغوظ دائم در تزریق درمانی حدود ۲درصد است ، و در بسیاری از موارد ، پریاپیسم در طول آزمون دوز اولیه رخ می دهد. خطرایجاد نعوظ پایدار در تزریق P سه گانه نسبت به کاورجکت / ادکس بیشتر است . اگر نعوظ بیش تر از ۳ ساعت طول بکشد، حتما” باید به اورولوژیست خود مراجعه کنید . اگر فکر می کنید که اولین تزریقی که دریافت کرده اید ، کم است ، حساس نباشید وهرگز پس از یک تزریق ، تزریق مجدد نداشته باشید . بدون تائید قبلی و راهنمایی اورولوژیست خود ، روش درمان ناتوانی نعوظ خود را با روشهای دیگر ترکیب نکنید .
فیبروز آلت
ایجاد بافت اسکار ( جای زخم ) در داخل بخش غاری آلت ، یکی از خطرات بزرگ تزریق درمانی محسوب می شود ، و این خطر در استفاده از P سه گانه نسبت به کاورجکت / ادکس بیشتراست . این موضوع ممکن است با گذشت زمان و با نیاز به افزایش دوز دارو ، جهت دستیابی به نعوظ مناسب ، بیشتر آشکار می شود .

تشکیل پلاک
یکی از نگرانی های تزریق درمانی این است هر بارکه سوزن برای ورود به قسمت غاری ، آلت را سوراخ می کند ، صدمه کوچکی به آن منطقه وارد می کند . از لحاظ تئوری، این موضوع می تواند به مرور باعث تشکیل پلاکهایی شود که مشابه آن را می توان در بیماری پیرونی مشاهده نمود . با درنظر گرفتن این خطر بالقوه، مردان نباید هیچگاه تزریق را در کمتر از هر ۴۸ ساعت تکرار کنند ، ضمن اینکه باید بطور مرتب سمت تزریق را عوض کنند . این کار باعث می شود ، ترومای وارد شده به آلت به طور مساوی توزیع شده و از انحناء آلت به یک سمت جلوگیری گردد .
ایجاد مسمومیت کبدی
خطر آسیب کبدی در تزریق درمانی ناتوانی نعوظ کم است و به نظر نمی رسد که با مصرف کاورجت و ادکس نگرانی در این زمینه برای مردان وجود داشته باشد . تست های مربوط به وضعیت عملکرد کبد (آزمایش خون مربوط به ارزیابی چگونگی کارکرد کبد ) نیز نشان داده اند که سطح آنزیمهای کبدی در مردانی که سابقه مصرف بی رویه الکل دارند یا در کسانی که دچار آسیب های کبدی حاصل از استفاده پاپاورین های تزریقی یا ترکیب پاپاورین با فنتولامین phentolamine = ( بیمیکس= bimix ) هستند ، بیشتراست . فقط باید در این افراد ، انجام آزمایشات عملکرد کبدی به طور دوره ای و مرتب در نظر گرفته شود .

مطالعات انجام شده در مورد درمان ناتوانی نعوظ با تزریق داخل آلت
در یک مطالعه مقایسه ای که بر روی استفاده کنندگان از ویاگرا و تزریق درمانی انجام شد ، مشخص گردید ، ۷۳ درصد از مردانی که هم در استفاده از ویاگرا و هم در تزریق درمانی نعوظ رضایت بخشی داشتند ، ترجیح می دادند که از ویاگرا استفاده کنند .
در مطالعه ای دیگر بر روی مردان استفاده کننده از روش تزریق درمانی آلپروستادیل ( کاورجکت یا ادکس ) که با مقادیر کمتر از ۲۰ میکروگرم ، نعوظ رضایت بخشی داشتند ، مشخص گردید ، ۶۹ درصد از آنها ، روش درمان خود را از تزریق درمانی به ویاگرا تغییر داده و تصمیم گرفتند که درمان خود را با ویاگرا ادامه دهند . اگر چه در این مطالعه موفقیت با تزریق درمانی بیشتر بود، اما میزان رضایتمندی از ویاگرا بالاتر بود.
در یک مطالعه دیگر که جهت بررسی تاثیر استفاده از تزریق درمانی با P سه گانه انجام شد مشخص گردید ، دوز P سه گانه مورد نیاز برای به دست آوردن نعوظ ، با احتمال پاسخ به ویاگرا ارتباط دارد . بطوری که وقتی دوز P سه گانه بین ۰٫۳۵ و ۰٫۶ سی سی در نظر گرفته می شد ، میزان موفقیت با ویاگرا ۵۵ درصد می بود . با این حال، هنگامی که دوز P سه گانه مساوی یا بیشتر از ۰٫۷ سی سی در نظر گرفته می شد ، میزان موفقیت با ویاگرا ۲۰ درصد بود.
مطالعات دیگری هم نشان داده اند که نمی توان از روی پاسخ بیمار به درمان های قبلی در نظر گرفته شده برای اختلال نعوظ ، هیچگونه پیش بینی روی پاسخ به ویاگرا داشت .

 

ترجمه  و تنظیم از : مهندس عباس کاشی ( e mail :  ohealth2007@yahoo.com )  منبع مورد استفاده  ؛  سایت :     http://edguidance.com-  مقاله :  What is penile injection therapy – انتشار : انجمن معلولین ضایعات نخاعی استان تهران