لذت زندگی با موسیقی و عصای سفید

علی جباری روشند لی که لیسانس موسیقی دارد متولد ۱۳۶۰ مبارکه اصفهان است .
دوران کودکیش به تلخی گذشت نابینایی و حضور در مراکز شبانه روزی نابینایان جدایی از خانواده را در ۷سالگی برایش رقم زد.
دوران کودکی را به سختی و با حضور در مراکز شبانه روزی گذراند. می گوید محیطی سرد و خشک بدور از هرگونه احساسی و انسان هایی با افکار خاص درآن فعالیت می کردند که شرایط رشد در آن غیر ممکن بود حتی در مواقعی ازبین رفتن استعداد افراد معلول را نیز به دنبال داشت.
علی بابیان اینکه حتی گوش دادن به موسیقی در مدرسه ویژه نابینایان نوعی تخلف محسوب می شد گفت:بعد از گذراندن دوران ابتدایی و راهنمایی وارد هنرستان موسیقی شدم .
هر بار به جدایی از خانواده می رسید سکوت تلخی می کرد و باز ادامه می داد ،به علت طولانی بودن مسیررفت وآمد مجبور شدم از خوابگاه بهزیستی استفاده کنم و بازهم از فضای خانه و خانواده به دور باشم.

حس کردم تداعی خاطرات کمی ناراحتش می کند آمدم بحث را عوض کنم که دوباره ادامه داد : در خوابگاه بهزیستی که بودم حتی اجازه بردن ساز به داخل خوابگاه را نداشتم برای اینکه از تمرین عقب نمانم و خوب تمرین کنم ساعت های استراحتم را در هنرستان به تمرین موسیقی مشغول می شدم و با عشق علاقه سازمی زدم.
با تمام مشکلاتی که وجود داشت  سال  ۸۱در رشته موسیقی  دانشگاه سوره تهران قبول شدم،متاسفانه
در دوران دانشگاه کتاب و منبع برای افراد نابینا وجود نداشت اما علیرغم این مشکلات هرگز دست از تلاش برنداشتم و به جای فکر کردن به نابینایی دنبال راه حلی برای مقابله با مشکلات بودم و سال ۸۵از دانشگاه سوره فارغ التحصیل شدم
علی در ادامه گفت:سال۸۴به نوازندگی کمانچه روی آوردم و بعد از آن هم آهنگسازی و نوازندگی تئاتر را به صورت جدی ،حرفه ای و رسمی شروع کردم.
علی با اشاره به اینکه در اکثر جشنواره های تئاتری کشور حضور داشته گفت:در جشنواره های تئاتر آیینی سنتی ،جشنواره عروسکی ،جشنواره فجر فعالیت داشتم و مقام هایی نیز در این زمینه کسب کردم.
وی بابیان اینکه در سال ۸۷بهترین آهنگسازی جشنواره بین المللی عروسکی را کسب کرده  است افزود:
در سال ۹۲ نیز در جشنواره ضامن آهو موفق به کسب جایزه بهترین آهنگسازی شدم .
علی همچنین در جشنواره کودک و نوجوان همدان کاندید بهترین آهنگسازی شد .
از دیگر فعالیت های علی شرکت در جشنواره بین المللی سال ۲۰۰۷جشنواره (قره گوز ) و در سال ۲۰۱۰ و۲۰۰۹ در جشنواره المپیاد هند بوده است .
علی با بیان اینکه نزدیک یکسال است با کودکان کم توان ذهنی موسیقی درمانی تمرین می کند افزود: موسیقی در مانی حوزه ی گسترده ای است که طیف های زیادی را شامل می شود .
وی با اشاره به اینکه متاسفانه درسال های گذشته کمتر به موسیقی درمانی توجه شده است گفت: در یک سال اخیر که با بچه ها موسیقی تمرین میکنم روحیه بچه ها کاملا تغییر کرده است و حس شادی و هیجان در آن ها کاملا دیده می شود.
علی میگوید مرکز توانبخشی حضرت زینب (س) آموزش الگو های رفتاری از طریق موسیقی و بومی سازی تکنیک های موسیقی درمانی را در الویت قرار داده است .
وی با بیان اینکه ۶۰ نفر از افراد کم توان ذهنی تحت آموزش موسیقی قرار دارند افزود: این افراد با توجه به ضریب هوشی طبقه بندی شده اند.
مربی موسیقی افراد معلول می گوید این افراد با توجه به ضریب هوشی که دارند تحت آموزش قرار گرفته اند و سازهای موسیقی که مورد استفاده آنها قرار گرفته با توجه به میزان توان مندی آنها است.
وی با بیان اینکه در موسیقی درمانی هدف اصلی، اجرای موسیقی نیست گفت: امیدوارم از طریق موسیقی شرایط روحی روانی معلولان ذهنی تغییر کند و موسیقی روی نحوه رفتار این افراد تاثیر بگذارد.
وی در خصوص شیوه تدریس موسیقی به افراد معلول گفت: هیچ اجباری در یادگیری موسیقی به این افراد نیست علاقه به موسیقی با گذر زمان در این بچه ها به وجود می آید و به ندرت پیش می آید این افراد با موسیقی ارتباط برقرار نکنند.
علی از درک جامعه و مسئولین گله دارد و می گوید امیدوارم حداقل هایی که باید برای رفاه حال افراد نابینا و معلول در کشور باشد هرچه زود تر محقق شود.
از اینکه نمی تواند علاوه بر ارتباط کلامی ارتباط تصویری با افراد جامعه بر قرار کند کمی متاثر است اما میگوید وقتی می بینم نسبت به افرادی که بینایی دارند موفق تر هستم و با پشتکار مسیرزندگی را می پیمایم و انرژی خودم را صرف رسیدن به موفقیت و گذر از موانع زندگی میکنم کمتر به ندیدن ها اهمیت می دهم .
گاهی وقتها برای عبور از زندگی نیازی به چشم نیست گاهی باید باور کرد باید اندیشید با چشمان بسته هم میشود زندگی کرد کافیست من می توانم را باور کرد و برای رسیدن ها توقف نکرد و ادامه داد
ما زنده به آنیم که آرام نگیریم
موجیم که آسودگی ما عدم ماست