آنچه که لازم است در مورد بازسازی نخاع بدانید
بازسازی نخاع ، آرزوی هر فرد دچار آسیب نخاعی است. ، با وجود اینکه ما به ” اطلاعات پذیرفته شده حاصل از پژوهشهای طولانی مدت بازسازی صدمات نخاعی اعتقاد پیدا می کنیم ، اما فعلا” ، این ایده که نخاع فرد افراد مبتلا به ضایعه نخاعی پس از یک حادثه ، قادر به بازسازی باشد ، ممکن است تقریبا” غیرممکن به نظر برسد .
اگر چه در حال حاضر هیچ درمانی برای آسیب نخاعی وجود ندارد، اما خبر خوب این است که در سراسر جهان ، همواره تحقیقات جدید در مورد بازسازی اعصاب طناب نخاعی ، در حال انجام بوده است. این موضوع به این معنی است که ایدئولوژی های پذیرفته شده ، این آسیبها را به طور مداوم به چالش می کشند و دانش مربوط با این صدمات ، در حال تغییر و رشد است و پژوهشگران پیوسته در جستجوی یافتن راههای درمان هستند .
درمورد بازسازی نخاع چهار اصل مهم وجود دارد :
بر اساس تحقیقات به عمل آمده در مورد آسیب نخاعی و ترمیم عصب که در موسسه مایو به عمل آمده ، چهار رویکرد مهم برای ترمیم نخاع وجود دارد :
- حفاظت از سلول های عصبی باقی مانده و جلوگیری از آسیب بیشتر .
- جایگزینی سلول های عصبی آسیب دیده .
- تحریک رشد مجدد آکسون ها و مناسب نمودن ارتباط آنها .
- بازآفرینی مدارهای عصبی برای بازیابی عملکرد بدن .
این موسسه گزارش می دهد که پژوهشگران این مرکز ، تحقیقاتی را بر روی حیوانات انجام داده اند که می تواند نوید بخش بازسازی اتصالات عصبی نخاع درآینده باشد . این تحقیقات شامل کاشت یک داربست پلیمری قابل تجزیه زیست محیطی است که با سلولهای شوان سیستم اعصاب محیطی بدن همراه با نوروتروفین ها بارگذاری می شود .
نظریه های رایج در مورد بازسازی سیستم عصبی مرکزی ممکن است درست نباشد
همانطور که تحقیقات جدید در مورد سیستم عصبی مرکزی ( CNS) و طناب نخاعی همچنان ادامه دارد ، مشخص شده : چیزی که زمانی بعنوان غیرممکن پذیرفته می شده ، لزوما” ممکن است این جور نباشد .
هنگامی که درعلوم اعصاب ، در مورد موضوع بازسازی سیستم عصبی مرکزی ( و بازسازی طناب نخاعی به عنوان بخشی از آن ) بحث می شود ، به عنوان دانش روزمره ، سه نظریه وجود دارد که به نوعی پذیرفته شده اند و توضیح می دهند که چرا سیستم عصبی مرکزی بزرگسالان نمی تواند قادر به بازسازی باشد :
- نوگو (Nogo ) – مولکولی یافت شده در غلاف محافظت کننده اطراف الیاف عصبی سیستم عصبی مرکزی (میلین ) است که در افراد آسیب نخاعی مانع از رشد آکسون ها می شود .
- زخمهای گلیال (Glial scars ) – نوعی بافت است که پس از آسیب سیستم عصبی مرکزی ، طی یک فرآیند شناخته شده به نام ” آستروگلیوسیس” تشکیل می شود ( زمانی که آستروسیتها به منطقه آسیب می رسند ، آن را احاطه کرده و یک مانع حفاظتی ایجاد می کنند) و از رشد آکسون جلوگیری می کنند .
- پروتئوگلیکانز سولفات کندروایتین ( Chondroitin sulfate proteoglycans = CSPGs) – از رشد آکسون ها جلوگیری می کند .
با این وجود ، برخی از محققان ، که در مورد بازسازی نواحی نخاع در حیوانات دچار آسیب نخاعی مطالعه نموده اند ، در برخی موارد ، تجدید ساختارهای طناب نخاعی را حتی با وجود بافتهای نوگو و زخمهای گلیال گزارش کرده اند . حتی در مطالعه ای نشان داده شده که جلوگیری از ایجاد زخمهای آستروسیتیک گلیال می تواند باعث تحریک رشد مجدد آکسونها شود ، به این معنی که متوقف کردن ایجاد بافت زخم ، اثرات نامطلوبی را بر روی سیستم عصبی مرکزی و بازسازی نخاع دارد .
در حالی که در برخی روشها ، تحقیقات بازسازی نخاعی ، ممکن است مانند نظریه ” مارگارین یا کره ” احساس شود – به این معنا که سالها محققان در این مورد ، به طور مداوم نظر خود را تغییر می دادند تا بفهمند کدامیک برای سلامتی شما بهتر ( یا بدتر) هستند . اما اخبار خوب این است که با تغییر یافتن عقاید پیش بینی شده درباره بازسازی نخاع ، درهای جدیدی ، برای تحقیقات آینده در آن حوزه هایی که عمدتا” رها شده بودند ، در حال باز شدن است .
بازسازی سلول های بنیادی طناب نخاعی امیدبخش است
طی چند سال گذشته ، مقالات زیادی در مورد موضوع سلول های بنیادی در تحقیقات آسیب نخاعی به اشتراک گذاشته شده است . حتی بعضی از مطالعات نشان داده اند که برخی از جنبه های عملکردی در تعدادی از افراد دچار آسیب نخاعی در نتیجه تزریق سلول های بنیادی بهبود یافته است . یکسری از تحقیقات هم بر حذف موانع بازسازی نخاع تمرکز داشته اند .
در یکی از تحقیقات انجام شده بر روی حیوانات ، از سلول های بنیادی بازسازی شده از سیستم بویایی ، برای ترشح یک آنزیم خاص ( بنام کندریتیناز ABC یا ChABC) برای کمک به ترمیم مجدد آکسون ها استفاده شده است .
اخیرا” ، مقاله ای در مورد پیشرفتهای جدید در تحقیقات سلول های بنیادی عصبی (NSC) ارائه شده که ” شامل برنامه های کاربردی بالینی در آسیب نخاعی و درمان اختلالات” بوده است . از جمله این مطالعات ، پیوند سلولهای بنیادی پرتوان انسان نابالغ (hPSCs) به طناب نخاعی جوندگان دارای آسیب نخاعی بوده است ، بطوریکه انواع مختلفی از سلول های بنیادی در طول نخاع به آرامی تغییر پیدا می کنند . این پیوند منجر به ارتقاء بازسازی ، برخی آکسونهای غشاء نخاعی و احیاء عملکردی در موشهایی صحرایی شده است .
آینده بازسازی نخاع
اگر چه احتمالا” در برخی مطالعات انجام شده ، تغییرات یا پیشرفت تحقیقات رو به بهبود یا ناامید کننده بوده ، اما مهم است که بدانید محققان ، زندگی حرفه ای خود را برای یافتن راههای درمان گذاشته اند و این امید وجود دارد که برخی از مطالعات حیوانی به اندازه کافی موفقیت آمیز بوده و احتمالا” می توان از آنها برای کمک به بازسازی اعصاب نخاعی و بافت نخاعی آزمایشات فاز انسانی استفاده نمود .
در حالی که ما منتظر پیشرفت های باور نکردنی هستیم ، مسئله مهم این است که فراموش نکنید :
” شما به عنوان یک فرد نخاعی و خانواده تان تنها نیستند. یک جامعه از بازماندگان آسیب نخاعی و عزیزان آنها وجود دارد که باید حمایت شوند ، آموزش ببینند و به رشد یکدیگر کمک کنند ” .