۱۰ اولویت پژوهشی تعیین شده برای آسیب نخاعی

طی یک مطالعه ی بنیادی ۱۰ اولویت تحقیقاتی برتر ، تعیین شده تا پژوهشگران  بر روی این اولویت ها تحقیق کنند . در واقع این اولویتها باعث بهبود کیفیت زندگی ، مراقبت ها و درمان برای افراد دچار آسیب نخاعی از جمله افراد دچار سندرم دم اسبی (Cauda Equina Syndrome ) و ترانسورس میلیتیس ( Transverse Myelitis) می شوند .

 این بررسی اولویت شماره یک را ” اثربخشی توانبخشی های مبتنی بر فعالیت ” تعیین کرده است .

این تحقیق توسط انجمن نخاعی استوک مندویل و به رهبری مستقل جیمز لیند آلیانس ( James Lind Alliance) شروع و با سرمایه گذاری مرکز تحقیقات پزشکی آکسفورد ، و مشارکت سازمان اولویت های آسیب نخاعی (SCI-PSP)  متشکل از بیماران و نمایندگان مراقبین و متخصصان مراقبت های بهداشتی ، اجرا شد .

هدف کلی این بررسی ، شناسایی و اولویت بندی مهم ترین درخواستهای پژوهشی برای افراد علاقمند به آسیب نخاعی بوده تا به دنبال آن ، امکانی برای محققان فراهم شود که آنها بتوانند به موضوعات مهم جامعه دچار آسیب نخاعی بپردازند .

 پل اسمیت ، مدیر ارشد اجرایی انجمن آسیب نخاعی ، ضمن ابراز خرسندی از نتایج  SCI-PSP ، اظهار می کند که  : ” این روش که هر شخص دچار آسیب نخاعی علاقمند ، بتواند در جهت شناسایی اولویت های تحقیقاتی آینده سهمی داشته باشد ، فوق العاده است و برخی از نتایج هم واقعا” جالب بوده اند “.  او می گوید : ” من مشتاقانه منتظر هستم تا تحقیقات آینده روی این موضوعات  که به وضوح برای جامعه آسیب نخاعی اهمیتی کلیدی دارند ، شروع شود ” .

سه اولویت پژوهشی برتر که در این بررسی مشخص شده اند عبارتند از :

۱٫ آیا استفاده از روشهای توانبخشی مبتنی بر فعالیت ، از جمله تحریک الکتریکی عملکرد همراه با فعالیت بدنی و آب درمانی ، باعث بهبود نتایجی چون کارکرد عضلانی و انعطاف پذیری عصبی ،  بعد از آسیب نخاعی خواهند شد ؟

۲٫ آیا درمان با سلولهای بنیادی منتج به بهبودی بعد از آسیب نخاعی می شود و آیا این کار به نوع آسیب از جمله حاد یا مزمن بودن ضایعه، کامل یا ناکامل بودن آسیب بستگی دارد ؟

۳٫ آیا مقررات جاری مربوط به مجموعه مراقبتی جامعه نخاعی ، از جمله فیزیوتراپی ، پس از ترخیص از بیمارستان ، باعث بهبود سلامت و تندرستی افراد مبتلا به آسیب نخاعی می شود ؟

از دیگر حوزه های تعیین شده در ” ۱۰ اولویت ” تحقیقاتی آینده می توان به مسائل مربوط به کنترل مثانه و اجابت مزاج ، تاثیر خدمات توانبخشی تخصصی بر روی بهداشت و تندرستی افراد نخاعی ، اثرات پیری پس از آسیب نخاعی وعوارض مربوط به آن و اینکه آیا تشخیص زود رس و درمان به موقع منجر به بهبود نتایج در افراد مبتلا به سندرم دم اسبی دم یا ترانسورز میلیتیس خواهد شد یا نه ؟ .

در راستای این مطالعه ، یک بررسی با فرآیند دو- مرحله ای مورداستفاده قرار گرفت که درمرحله اول جمع آوری سوالات احتمالی پژوهش و پس از آن رتبه بندی آنها به ترتیب اولویت انجام شد. هر دو نظر سنجی برای هر کسی ،  با توجه به ارتباطی که با آسیب نخاعی داشت  ، آزاد بود  . افراد  شامل مبتلایان به آسیب نخاعی، همسران ، مراقبین ، پزشکان آنها و یا صرفا” کسانی بودند که علاقمندی زیادی در زمینه مطالعه آسیب نخاعی داشتند. در این راستا ، صدها نفر از مردم شرکت کردند و این چشم انداز گسترده منجر به ایجاد  یکسری از پاسخ های بارز گردید و  نهایتا” به وضوح مشخص شد که هنوز هم تا چه اندازه ، کار در زمینه تحقیقات آسیب نخاعی باید انجام شود .

آخرین مرحله ، برگزاری یک کارگاه نهایی اولویت بندی بود که درآن یک گروه برجسته از بیست و پنج نفر از افراد دچار آسیب نخاعی ،  نمایندگان سازمان های خدمات کاربران ، مراقبان و متخصصان مراقبت های بهداشتی گرد هم آمدند تا  در مورد نتایج حاصل از بررسی دوم ، نظر داده و بحث کنند .  در واقع این کارگاه ، روز به نتیجه رسیدن بحث و گفتگوها بود که در نهایت اعتبار قانونی پیدا کرد و  روی ’۱۰’ اولویت تحقیقاتی توافق حاصل گردید .

دکتر جوست ون میدن دراپ (Dr Joost Van Middendorp ) ، مدیر پژوهش بنیاد نخاعی استوک مندویل و آمر اصلی این پروژه منحصر به فرد ، اظهار داشت که : ” پس از اجرای یک فرایند جامع ، دقیق و فراگیر که با مشارکت برابر افراد دچار آسیب نخاعی ، سرپرستان و متخصصان سلامت  اجرا شد ، دستور کار پژوهشهای آسیب نخاعی ، توسط افرادی تعریف شده است که آنها به مهمترین موضوعات پرداخته اند وهم اکنون باید این حوزه ها و فعالیت های حامیان مالی آینده و محققان مشابه اطلاع  رسانی شود “.