پیشگیری از درد وآسیب دیدگی شانه در کاربران ویلچر
درد شانه در افراد ویلچری یکی از رایجترین دردها محسوب می شود . بطور کلی توجه به توصیه های زیر در پیشگیری درد شانه و بهبود آن کمک زیادی می تواند کند :
– کشش ماهیچه های قدامی (جلو) و تقویت ماهیچه های خلفی (پشت) شانه .
– بسیاری از افراد مبتلا به آسیب نخاعی ، به خصوص کسانی که از ویلچر های دستی استفاده می کنند ، دچار سفتی عضله ی جلوی شانه می شوند که دلیل آن هل دادن ویلچر است . با این کار عضلات جلوئی شانه کوتاه تر و قوی تر می شوند ، در حالی که عضلات مخالف آنها یعنی ماهیچه های خلفی و فوقانی شانه بلند تر و ضعیف تر می شوند . این عدم تعادل یکی از عوامل اصلی آسیب دیدگی و درد شانه می باشد. بنابراین انجام تمرینات کششی ماهیچه های جلوی شانه و تقویت ماهیچه های پشتی کمک زیادی به این افراد نمایند .
– بهینه سازی وضعیت نشستن ، مکانیک هل دادن ویلچر و روشهای جابجائی .
– ضعف ماهیچه های شکم و تکیه گاه نامناسب صندلی ویلچر می تواند منجر به ایجاد وضعیت نامناسب بدن هنگام نشستن شود. به طور نمونه قوزکردن بدن به سمت جلو با شانه های گرد می تواند باعث تشدید درد شانه شود . از این رو جابجائی به روش مناسب و مکانیک صحیح هل دادن ویلچر نیز موضوعات خیلی مهمی هستند.
– از انجام مکرر فعالیت هایی مثل دراز کردن دست ها وبه خصوص به سمت بالای سر پرهیز کنید .
– درازکردن مکرر دست به بالای سر موجب وارد آمدن فشار روی شانه ها گشته و می تواند باعث جراحت و درد شود.
– به طور مستقیم بر روی شانه های خود نخوابید
– وزن خود را پایین نگه دارید .
– عادات و محیط خود را اصلاح کنید.
– اگر هم اکنون درد شانه دارید :
– باید زمانی را برای تغییر برخی از عادات خود اختصاص دهید.
– فعالیت های روزانه خود را اصلاح کرده و محیط زندگی خود را مناسب سازی کنید .
– هدف این است که از درد رهائی پیدا کنید ، اما نباید حرکت دادن بدن خود را متوقف کنید .
– تمریناتی مثل تمرین پارو زدن یا ویلچررانی با چوب دستی (مثل اسکی بازها با استفاده از یک چوب دستی ویلچر رانده می شود )، و یا ویلچررانی رو به عقب موجب تقویت پشت و ماهیچه های خلفی شانه و کشش جلوی شانه ها شده ، و در نتیجه بهبود مکانیک شانه ها و و کاهش درد را به دنبال خواهد داشت .
منبع مورد استفاده : سایت : http://sci.washington.edu – تهیه و تنظیم از : مهندس عباس کاشی ( e mail : ohealth2007@yahoo.com) – آذر ماه سال ۹۱ – انتشار: انجمن معلولین ضایعات نخاعی استان تهران