نظرسنجی در خصوص مناسب سازی اتوبوس های ویژه سفر افراد دچار آسیب نخاعی

نظرسنجی در خصوص مناسب سازی اتوبوس های ویژه سفر افراد دچار آسیب نخاعی

نویسنده : حمید میرزاآقایی

iranspinal@hotmail.com

یکی از مشکلات مهمی که امروزه افراد دچار آسیب نخاعی از آن رنج می برند دسترسی ضعیف به یک سیستم حمل و نقل مناسب است که با کمک آن بتوانند بدون دغدغه به امورات خود رسیدگی نمایند.
فقدان اتوبوس ها و اتوموبیل ها ی ویژه افراد نخاعی و از طرفی ضعف در مناسب سازی شهرها و مکان های دیدنی ، موجب گردیده که بسیاری از افراد نخاعی از موهبت سفر کردن محروم شوند .

حدود هفتاد هزار نفر فرد دچار آسیب نخاعی به واسطه محدودیت های بیان شده ، زمین گیر شده اند و این خود با گذر زمان تاثیرات نامطلوبی بر سلامتی آنان در پی دارد.

در حال حاضر خودروهایی که جهت تردد عزیزان آسیب نخاعی بکار گرفته می شود از قابلیت های لازم جهت ارائه خدمات مناسب به این عزیزان برخوردار نیستند . این خودروها به صورت ون بوده و برای سفرهای کمی طولانی ، از ایمنی کافی برخوردار نبوده و از جهت سیستم تهویه دارای مشکلاتی بوده واز طرفی این وسایل حمل و نقل نیز به راحتی در دسترس افراد نخاعی وجود ندارند .

در حال حاضر به منظور خدمات رسانی جهت مسافرت افراد نخاعی ، ضرورت بکارگیری اتوبوس های مناسب سازی شده با ایمنی کافی بسیار احساس می شود .

در سال ۱۳۸۹ یک نظرسنجی در سایت مرکز ضایعات نخاعی ارائه شد و از عزیزان آسیب نخاعی درخواست شد نظرات خود را در خصوص مناسب سازی اتوبوس جهت افراد نخاعی بیان نمایند.در این نظرسنجی ۵۲ نفر فرد دچار آسیب نخاعی شرکت نمودند که از این تعداد ۴۲ نفر مرد و ۱۰ نفر زن بوده اند .۳۶ نفر دچار ضایعه نخاعی کمری ، ۱۰ نفر دچار ضایعه نخاعی گردنی و ۷ نفر دچار نیز ضایعه نخاعی پشتی بوده اند .

در این نظرسنجی چندین سوال مطرح شد که یکی از این سوالات در خصوص نحوه مناسب سازی اتوبوس های ویژه افراد آسیب نخاعی بوده است که علاقمندان نظرات خود را بیان کرده اند و مهم ترین پیشنهادات مطرح شده به شرح زیربوده است :

۱-راحتی ورود و خروج به اتوبوس با بهره گیری از بالابرهای اتوماتیک و دستی
۲-صندلی ها باید به گونه ای نصب شوند که ویلچر بتواند میان آنها تردد نماید .
۳-امکان فضایی در اتوبوس برای قرار دادن صندلی های چرخ دار به نحوی که فرد پس از آن بتواند بر روی صندلی بنشیند .
۴-صندلی ها باید به گونه ای باشند که تا شوند و قادر باشند زاویه ای همچون تخت داشته باشند.
۵-قسمت جاپایی در پایین صندلی ها ایجاد شود تا پاها به حال خود رها نبوده و از طرفی جاپایی باید متحرک باشد
۶-ارتفاع صندلی های اتوبوس باید با ارتفاع صندلی چرخدار هم سطح باشد تا فرد بتواند به راحتی جابجا شود .
۷-در داخل اتوبوس دستگیره هایی به صورت عرضی تعبیه شود که فرد بتواند در جابجایی از آن استفاده کند .
۸-کلیه صندلی ها باید دارای کمربند ایمنی باشند تا در هنگام ترمز بتوانند فرد را محافظت کنند.
۹-در داخل اتوبوس یک تخت اورژانس همراه با پزشک و پرستار مجرب باید وجود داشته باشد.
۱۰-وجود یک جعبه کمک های اولیه به همراه داروهای ضروری برای فرد آسیب نخاعی
۱۱- ضرورت وجود یک توالت فرنگی در اتوبوس با سیستم تهویه و عایق بندی مناسب
۱۲-امکان قفل شدن صندلی چرخدار بر روی کف اتوبوس برای مواردی که اتوبوس حرکت می کند و افراد آسیب نخاعی بر روی صندلی چرخدار نشسته اند.
۱۳-سیستم صوتی و تصویری به نحوی که افراد نخاعی بتوانند از آن در موقع مناسب استفاده نمایند
۱۴-سیستم گرمایشی و سرمایشی باید مناسب بوده به گونه ای که دمای مطلوب در فضای اتوبوس حفظ شود .
۱۵- وجود دستگیره هایی که به صورت عرضی در بدنه اتوبوس کار گذاشته شده تا افراد نخاعی بتوانند هنگام جابجایی از آنها بهره مند شوند .
۱۶-نصب دستگیره های های آویزی جهت مواردی که فرد آسیب نخاعی ضرورت می یابد جهت جابجایی از آنها استفاده کند .
۱۷-امکان طراحی سیستم تهویه در بخش نشیمن صندلی به نحوی که از استمرار تعریق و مساعد شدن شرایط برای ایجاد زخم فشاری در افراد نخاعی جلوگیری شود .
۱۸-از روکش هایی در صندلی ها استفاده شود که سبب حساسیت در پوست نشود .
۱۹-سیستم اطفاء حریق باید به نحوی باشد که افراد نخاعی و دیگر سرنشینان بتوانند با کمک آن ، آتش را در اتوبوس خاموش کنند .
۲۰- در داخل اتوبوس می بایستی یک کتابچه راهنما ویژه رانندگان وجود داشته باشد که نکات مهم برای جابجایی افراد نخاعی را به راننده متذکر شود و از طرفی راننده اتوبوس باید از آموزش های کافی در زمینه افراد نخاعی برخوردار باشد.
۲۱در هر اتوبوس حدود ده صندلی ویژه افراد نخاعی باید طراحی شود و بقیه صندلی ها باید برای اعضای خانواده افراد نخاعی و همراهان مدنظر قرار گیرد .
۲۳-وجود یک رمپ اضطراری در اتوبوس در مواقعی که می بایستی افراد با ویلچر با سرعت از اتوبوس خارج شوند.

****