نحوه انتقال ایمن بیمار از روی تخت به روی ویلچر
انتقال بیماراز روی تخت به روی ویلچر یا یک برانکار می تواند یک چالش بزرگ باشد ؛ چراکه لازمست برای حمایت بیمار ، حرکت دادن او را به درستی انجام دهید . بیمارانی مثل افراد دچار آسیب نخاعی که نمی توانند روی پاهای خود راه بروند یا وزن خود را روی پاها بگذارند ، نیاز به این دارند که به طور منظم در خانه یا بیمارستان جابجا شوند. شما به عنوان یک مراقب لازمست که کار انتقال را به طور صحیح انجام دهید ، به طوری که هم بیمار و هم خود شما در معرض خطر سقوط یا آسیب قرار نگیرید . یادگیری تکنیک های صحیح جابجا کردن بیمار ، باعث می شود که این کار برای شما و شخصی که می خواهد جابجا شود ، طی یک فرایندی ایمن و مناسب اجرا گردد .
مرحله اول : آماده شدن برای انتقال
۱- دست های خود را با آب و صابون ضد باکتری بشویید.
دست های خود را خوب با کف صابون آغشته کرده و آنها را برای مدت ۴۰ تا ۶۰ ثانیه شستشو دهید تا تمیز شوند . با این کار مطمئن خواهید شد که با دست های تمیز با بیمار تماس پیدا خواهید کرد و آنها در معرض تماس با هیچ گونه میکروبی قرار نمی گیرند .
۲ – بیمار را با آگاهی او انتقال دهید .
به بیمار توضیح دهید که برای انتقال او به روی ویلچر یا برانکار ، چه مراحلی را می خواهید انجام دهید . هر مرحله و چگونگی حرکت دادن یا حمایت از او را مشخص کنید . با این کار ، بیمار برای جابجایی آماده خواهد شد .
به عنوان مثال ، می توانید به اوبگویید که :
- « من قصد دارم شما را به روی ویلچر منتقل کنم ، و در طول جابجایی ، شما را با دستهایم نگه خواهم داشت » یا اینکه « من و دستیارم قصد داریم شما را به این ناحیه منتقل کنیم ، ما با یک حرکت به شما کمک می کنیم .
با این کار انتقال بیمارخیلی راحت تر و روان انجام خواهد شد . ”
۳- سمت قوی بیمار را شناسایی کنید .
برای اینکار دست های بیمار را نگه دارید ، بطوری که هر کدام از دستهای او در یکی از دستهای شما قرار گیرد . از او بخواهید که تا آنجا که می تواند دستهای شما را محکم فشار دهد. دقت کنید که در کدام دست او، فشار قوی تری را احساس می کنید .
همچنین می توانید با در دست گرفتن پاهای بیمار ، هر کدام از آنها را آزمایش کنید . از بیمار بخواهید که دستهای شما مثل پدال گاز ماشین به سمت پائین فشار دهد . با کمی دقت متوجه خواهید شد که کدام پای او نیروی قویتری را در دست های شما ایجاد می کند .
۴- دقت کنید که در مسیر منطقه انتقال ، هیچ گونه مانع یا خطر لیز خوردن وجود نداشته باشد .
اطراف منطقه انتقال را از نظر وجودهر گونه طناب یا لوله شل یا هر چیز آویزان بررسی نموده و این موارد را طوری ساماندهی کنید که در مسیر شما قرار نگرفته باشند . همچنین در مسیر و محدوده انتقال بایستی پاهای شما محکم روی زمین قرار گیرند بطوری که خطر لیز خوردن و افتادن وجود نداشته باشد . لذا نکات زیر را مد نظر قرار دهید :
- شما باید از کفش های آجدار استفاده کنید تا مطمئن شوید که پاهای تان محکم روی کف زمین قرار گرفته باشند .
- اگر می خواهید بیمار را از روی تخت انتقال دهید ، بررسی کنید که چرخ های تخت در وضعیت قفل شده قرار داشته باشند ، با اینکار هنگام انتقال بیمار ، تخت حرکت نکرده و جابجا نخواهد شد .
- اگرانتقال بیمار را در خانه انجام می دهید ، چیزهایی مثل زیرانداز یا فرش یا کف پوش که احتمال سر خوردن آنها وجود دارد ، را بردارید .
مرحله دوم : انتقال بیمار از روی تخت به روی ویلچر
۱ – ویلچر را در کنار تخت بیمار و در سمت قوی او قرار دهید.
دقت کنید که ویلچر در دسترس شما باشد ، بطوری که بتوانید به راحتی آن را بگیرید . از قفل بودن چرخ‌های ویلچر مطمئن شوید . جاپائی ها را کنار زده شوند تا بیمار بتواند به راحتی روی ویلچر بنشیند .
- ویلچر را در سمت قوی تر بیمار قرار دهید . این کار به شما کمک می کند انتقال را راحت تر انجام دهید و در واقع با این کار می توانیداز قدرت بیمار هم برای انتقال او استفاده کنید .
- اگرتخت دارای حفاظ است ، آن را پائین آورده یا بردارید تا در مسیر انتقال قرار نگیرد .
۲ – با دستهای خودتان بیمار را به سمت ویلچر بچرخانید .
بیمار را به آرامی بچرخانید ، بطوری که روبروی ویلچر و در نزدیکی آن قرار گیرد . از بیمار بخواهید که دستهای خود را روی قفسه سینه یا زیر سر خود نگه دارد ، بطوری که احساس کنن به خوبی حمایت می شود .
- هنگام جابجایی بیمار به کنارتخت ، سعی کنید بیمار را تا حد امکان نزدیک به لبه تخت قرار دهید .
۳ – پاهای بیمار را از لبه تخت پائین بیاورید و او را در وضعیت نشسته قراردهید .
یک دست را زیر شانه های بیمار و دست دیگر را در پشت زانوی او قرار دهید . هنگام پایین آوردن بیمار از لبه تخت ، زانوهای خود را خم کنید . وزن خود روی پای عقب خود بیاندازید و به آرامی او را در حالت نشسته ، رو به خودتان قرار دهید .
۴ – تخت را با استفاده از کنترل‌های آن درسطح پایین تری قرار دهید .
بیمار را به لبه تخت انتقال داده و تخت را پایین بیاورید تا جائی که پاهای او به زمین برسند. دقت کنید که همزمان با پائین آوردن تخت ، بالاتنه بیمار را با دستهای خود نگه دارید تا به جلو سقوط نکند .
۵ – اگر بیمار نمی تواند به تنهایی خودش را نگه دارد ، یک کمربند مخصوص گام برداری به او ببندید .
برای کسانی که دچار سکته مغزی یا مشکلات دیگری شده اند و عملکرد حرکتی آنها تحت تأثیر قرار گرفته ، می توانید برای کمک به جابجایی او از یک کمربند مخصوص استفاده کنید . این نوع کمربندها به شما کمک می کنند تا در طول مرحله انتقال ، بیمار از دست شما خارج نشده و از سقوط او جلگوگیری گردد . دقت کنید کمربند را طوری دور کمر بیمار ببندید که احساس ناراحتی نکند و خیلی تنگ نباشد . هیچ نوع پارچه اضافی به دور کمربند اضافه نکنید ، چرا که ممکن است خطر افتادن را زیاد کند .
به هیچ وجه از کمربند به عنوان دستگیره یا وسیله ای برای بلند کردن بیمار استفاده نکنید . هدف از بکارگیری کمربند این است که زمانی که شما بیمار را بالا می آورید ، یک گیرایی خوب ایجاد شود ، به طوری که امکان افتادن او حذف شود .
۶ – دست های خود را در پشت بیمار یا به کمربند قلاب کنید.
تا حد ممکن نزدیک بیمار بایستید و و دستهای خود را دور قفسه سینه او انداخته و آنها را در پشت بیمار قفل کنید . اگر از کمربند استفاده می کنید ، می توانید کمربند را گرفته و دستهای خود را به قلاب کنید تا گیرایی لازم ایجاد شود .
۷ – پاهای بیمار را بین زانوهای خود قرار دهید.
پاهای بیمار را بین زانوهای خود نگه داشته و زانوها ی خود را خم کنید ، پشت خود را صاف نگه دارید . به بیمار بگویید که می خواهید تا ۳ بشمارید و از او بخواهید که با “شماره سه ” در حالت ایستاده قرار گیرد .
- دقت کنید که بیمار دست های خود را دور بدن شما نگه دارد تا هنگام بلند شدن بتواند خودش را نگه دارد . اگر بیمار این قدرت داشته باشد که لحظه ای روی پاهای خود بایستد ، از او بخواهید که هنگام انتقال ، وزن خود را روی پاهایش بیاندازد .
۸ – بیمار را بلند کرده و به سمت صندلی ویلچر چرخش دهید .
با صدای بلند ، “۱-۲- ۳” را بشمارید . با شماره “۳” ، به آرامی ایستاده و با استفاده از پاهای خود بیمار را بلند کنید . هنگامی که می خواهید بیمار را بلند کنید ، از او بخواهید که با کمک دستهای خود و فشار به روی تخت ، خودشان را بالا بکشند . بیمار را به سمت صندلی جابجا کنید . دقت کنید که کمرتان با باسن تان در یک سطح قرار گرفته باشند تا روی کمرتان فشار وارد نشود .
۹ – بیمار را روی صندلی پائین بیاورید.
بیمار را روی صندلی پائین بیاورید. هنگامی که پاهای بیمار با نشیمن صندلی تماس پیدا کرد ، زانوهای خود را خم کرده و او به آرامی روی صندلی پایین بیاورید . از بیمار بخواهید که همزمان با پائین آوردن خود ، برای حمایت خود دستهایش را روی دسته صندلی بگذارد .
- هنگام پائین آوردن بیمار روی ویلچر ، می توانید دوباره حفاظهای پا را جای خود قرار داده و از او بخواهید که پاهایش را روی آنها بگذارد تا روی ویلچر به خوبی قرار گیرند .
- با پرسش از بیمار، وضعیت او را جویا شوید . از او بپرسید “چه احساسی دارد ؟ ” یا ” روی ویلچر خوبید ؟” اگر پاسخ آنها ” مثبت ” است ، می توانید اجازه دهید به همان صورت روی ویلچر نشسته و ویلچر را حرکت دهید .