بهبود عملکرد قلبی عروقی بعد از تحریک اپیدورال در افراد دچارآسیب نخاعی

اگرچه راه رفتن مجدد در اولویتهای اول افراد دچار آسیب نخاعی قرار دارد ، اما خیلی از آنها ترجیح می دهند که بتوانند مشکلاتی مانند فشار خون خود را بیشتر از هر چیز دیگری تنظیم کنند . در این افراد در مورد مشکلاتی همچون سرگیجه و ضعفهای ناگهانی گرفته تا عوارض بسیار جدی مانند اتونومیک دیس رفلکسی همیشه نگرانیهای دائمی وجود دارد ، اما مشکلات مرتبط با فشار خون از جمله موضوعاتی است که می تواند یک درد سر بزرگ و یکی از بدترین چیزهایی باشد که با فلج شدن همراه است .

اما به نظر می رسد یک روش درمانی یک روزه می تواند به تنظیم فشار خون در افراد مبتلا به آسیب نخاعی کمک کننده باشد . اخیرا” دردانشگاه لوئیزویل ، نتایج حاصل از تحقیقات مربوط به تحریک اپیدورال در چهار نفر از افراد مبتلا به آسیب نخاعی منتشر شده است ( اپیدورال یک فضای مجازی است که درست قبل از فضای مایع نخاعی ونزدیک به آن قرار دارد ) .  در این مطالعه هر چهار نفر توانستند پس از درمان ، افزایش توانایی خود را در تنظیم فشار خون خود تجربه کنند . این یافته اهمیت خیلی زیادی داشت . چرا که تا به امروز ، هیچ چیز دیگری ( به غیر از دارو ) چنین تاثیری را بر روی سیستم قلبی عروقی نداشته است .

در حالی که تاثیر تحریک اپیدورال بر روی قسمت های دیگر بدن مشهود بوده ، اما هرگز آن را در مورد فشار خون تجربه نکرده بوده اند . تحریک اپیدورال اولین بار توسط دکتر سوزان هارکاما در دانشگاه لوئیزویل انجام و اثرات آن کشف شد . او متوجه شد هنگامی که یک دستگاه مغناطیسی روی ، یک نخاع آسیب دیده کار گذاشته می شود ، به مردان مبتلا به پاراپلژی کمک می کند تا بتوانند دوباره  پاهای خود را ( تا حدی ) حرکت دهند . این نوع درمان یعنی تحریک مغناطیسی اثبات می کند که اعصاب در ناحیه آسیب دیده نخاعی توانایی احیاء مجدد را دارند . در حال حاضر این روش می تواند به بهبود و ارتقاء عملکرد قلبی کمک کند .

البته  تاثیر آن تنها ۴ هفته دوام داشت و بعد از آن با متوقف کردن تحریک مشاهده شد که یک افت در نتایج قلبی وجود دارد . اما محققان امیدوارند که با گذشت زمان ، با توقف تحریک ، تاثیر آن بر روی فشار خون ( و بیشتر) تداوم بیشتری داشته باشد و حتی بطور دائمی باقی بماند . در هر حال با توجه به یافته های حاصل از مطالعات قبلی ، تنها تحقیقات بیشتر می تواند این امر را تایید کند  .

استیفن پاتنم ، که یک فرد کوادریپلژی از ناحیه C4  است ، یکی از شرکت کنندگان در این مطالعه بوده که  نرخ ضربان قلب او در طی این برنامه به طور قابل توجهی بهبود یافته است . او به عنوان یک کوادری پلژی که دچار فشار خون پایین مزمن بوده ، ۵ تا ۶ بار در روز از خانه خارج می شده است که با مشکلات زیادی مواجه می شد . اما از زمانی که دراین مطالعه شرکت کرد ، می تواند راحت تر و بدون ترس از منزل خارج شود .

او می گوید : ”   احساس می کنم دریچه های زندگی دوباره به روی من کاملا” باز شده است ” . ” من در زندگی یک فرد فعال هستم تا اینکه صرفا”  وجود داشته باشم . من می توانم غذا یی خودم را آماده کنم و حتی آشپزی کنم . می توانم خودم غذا بخورم و صحبت کنم . بدون وقفه بیرون برم یا بدون اینکه در وسط یک کار نفس تنگی بگیرم یا مجبور به توقف شوم ، بدون وقفه دو ساعت روی ویلچر بمانم ، می توانم خیلی بیشتراز اینها را هم انجام بدم . در حال حاضر می توانم با انرژی و تمرکز بر آینده ،  به بهترین نحو ممکن به زندگی خودم ادامه دهم . ”

در افراد شرکت کننده در این مطالعه ، روزی دو ساعت شبیه سازی نخاع با استفاده سیگنالهای ارسالی از الکترودهایی که در ستون مهره ها کار گذاشته ، انجام شده است و محققان دریافتند  که فشار خون و میزان ضربان قلب آنان ، بین جلسات تحریک ، تثبیت باقی می ماند . این مطالعه نشان داد که تحریک اپیدورال واقعا” اثری بدیهی دارد ، حتی اگر بعد از چهار هفته این تاثیر کمتر شود یا از بین برود .

با چنین نتایج هیجان انگیزی ، جای تعجب نیست که یک مطالعه با تعداد بیشتری از شرکت کنندگان پیگیری شود . به همین دلیل دانشگاه لوئیسویل قصد دارد یک مطالعه طولانی مدت در مورد تحریک اپیدورال در عملکردهای قلب و عروق را بر روی ۳۶ بیمار مبتلا به صدمات نخاعی طی یک دوره ۶ ساله مداوم انجام دهد .