اهمیت توجه به ارگونومی صندلی ویلچر

ویلچرها توانایی های مختلف حرکتی را برای افراد دچار ناتوانیهای جسمی فراهم می کنند . بطور کلی چهار نوع اصلی از ویلچرها وجود دارند :

• برای فضاهای داخلی
• برای فضاهای فضای باز
• ترکیبی
• ویژه

علم ارگونومی ، و یا طراحی تجهیزات برای جلوگیری از آسیب ، تمام محدودیت های فیزیکی و تشریحی کاربران رامد نظر قرار می دهد . متخصصین کاردرمانی بررسیهای ارگونومیکی را انجام می دهند تا مناسب بودن ویلچر را برای هرکاربرارزیابی کنند . یک ارزیابی کامل می تواند از آسیب دیدگی های آینده جلوگیری کرده و باعث بهبود تحرک فرد شود . در این راستا مهمترین توجهات که در اولیتهای اول ارگونومی ویلچر قرار می گیرند ، بصورت کلی از این قرارند :

عرض نشیمن

عرض صندلی ویلچر بر مبنای پهن ترین قسمت بدن کاربر تعیین می شود که معمولا” شامل اندازه پهنای لگن یا باسن است . اگر کاربر شانه ها ی پهنی داشته باشد ، هنگام انتخاب عرض صندلی ویلچر ، باید عرض شانه را نیز مد نظر قرار داد .

پهن بودن بیش از حد صندلی ، منجر به ایجاد مشکل در تحرک ، عدم پشتیبانی کافی و ناراحتی می شود . صندلی باریک نیز منجر به ایجاد زخم فشاری ، حمایت ناکافی و ناراحتی های دیگر می گردد . بنابراین مهم است که برای تامین تحرک مطلوب و ایجاد دسترسی ها در محیط زندگی ، یک اندازه گیری دقیق برای تعیین عرض صندلی به عمل آید .

عمق نشیمن

برای ارزیابی عمق صندلی ، باید از پشت لگن تا پشت زانو اندازه گیری شود . در مورد کاربرانی که یک پای آنان از پای دیگر بلندتر است ، لازمست هر دو پا اندازه گیری شود . همچنین ، مطمئن شوید که قبل از تمام اندازه گیری ها ، کاربر بطورمناسبی استقرار داشته باشد . برای راحتی مطلوب ، ۱ تا ۲ اینچ ( ۵/۲ تا ۵ سانتیمتر ) از اندازه گیری ها کم کنید.

ارتفاع صندلی

برای تعیین فاصله نشیمن از کف ، لازم است که یک فضای ۲ تا ۳ اینچی ( ۵ تا ۵/۷ سانت ) که مربوط به برای فاصله جا پایی تا زمین است ، مد نظر قرار گیرد. هنگام استفاده از تشکچه روی صندلی ، لازم است که ضخامت آن نیزدر اندازه گیریها لحاظ شود . موضوع مهم این است که هنگامی که پا بر روی کف قرار می گیرد ، باید زانو در زاویه ۹۰ درجه قرار گیرد .

زاویه صندلی

خم کردن پشتی صندلی ویلچر روبه پائین به سمت کف مزایای متعددی فراهم می کند . این کار به بهبود بینایی ، بهبود ثبات ، و کنترل تنه کمک می کند ، ضمن اینکه باعث افزایش آسایش می شود . معمولا” این خم شدن با کاهش اندازه چرخ عقب ، یا افزایش اندازه چرخهای کوچک جلو همراه می شود .

ارتفاع پشتی

برای ارزیابی ارتفاع پشتی ویلچر ، از بالای پشتی صندلی تا بالای پارچه تکیه گاه پشتی اندازه گیری می شود . کاردرمان ها ، ارتفاع کاربر ، نیاز به تعادل ، و نیاز آنها را از نظر حمایت مربوط به ویلچر را مد نظر قرار می دهند .

• اگرارتفاع پشتی بیش از حد بالا باشد ، دستها و تحرک شانه های ی کاربر محدود می شود .
• اگر ارتفاع خیلی کم باشد ، کاربر پشتیبانی کافی نخواهد داشت و در نتیجه دچار خستگی و سر خوردن می شود .

درمانگران از پنج نشانه آناتومیک ، بسته به شرایط کاربران ، برای این اندازه گیری ها استفاده می کنند . همچنین ، زاویه مناسب برای پشتی صندلی نیاز به ارزیابی دارد .

جاپایی ها

تنظیمات جا پایی باید طوری باشد که طول پاهای کاربران را بطور کامل در خود جای دهد. برای اندازه گیری از پشت زانو تا پاشنه پا درنظر گرفته می شود . هنگام اندازه گیری باید کفش پوشیده شود . ضخامت تشکچه از این اندازه گیری کسر می شود .

• اگر زیر پایی بلند باشد ، باعث فشار به لگن ، چرخش لگن و ناراحتی می شود.
• اگر زیر پایی خیلی کوتاه باشد ، باعث فشار به ران ، چرخش لگن و سر خوردن شود .

همچنین ، زاویه زیر پایی معمولا” ۶۰، ۷۰ و یا ۹۰ درجه است . برای اطفال ۹۰ درجه مفید است .

دسته های صندلی

هنگام توجه به ارتفاع دسته صندلی ، باید از سطح صندلی و یا تشکچه تا آرنج اندازه گیری شود . در طول اندازه گیری آرنج باید ۹۰ درجه خم شده و دستها در دو طرف راحت قرار گیرند ، ضمن اینکه که شانه ها نیز در موقعیتی راحت باشند . پهنای دسته صندلی باید متناسب با محیط و برای کمک به انتقال به و یا از ویلچر مناسب سازی شود .