کمبود ویتامین در افراد دچار آسیب نخاعی

نیازهای غذایی افراد پس از آسیب نخاعی ، اغلب تغییر می کند . علاوه بر این افراد دچار ضایعه نخاعی در مقایسه با میانگین افراد جامعه ، معمولا” نسبت به موضوعات مرتبط با سلامتی ​​آسیب پذیر تر هستند . از جمله این موضوعات می توان به چاقی ، فشار خون بالا ، بیماری های قلبی و زخمهای فشاری اشاره کرد . اجتناب از کمبود ویتامین ها از طریق انتخاب یک رژیم غذایی سالم ، می تواند سایر خطرات حاصل از عوارض بهداشت و سلامتی بعد از آسیب نخاعی را کاهش دهد .

ویتامینهای ضروری پس از آسیب نخاعی

برخی مواد مغذی هستند که برای سلامتی افراد پس از آسیب نخاعی ، در طولانی مدت نقشی حیاتی دارند . از جمله این مواد مغذی می توان ویتامین های A ، C  ، B12  ، E و D را نام برد ، علاوه بر این ها یکسری مواد معدنی مانند کلسیم و آهن نیز بسیارمهم هستند . همانند میانگین افراد جامعه ​​، یک فرد مبتلا به آسیب نخاعی نیز برای حفظ سلامتی خود ، بطور روزانه به ویتامین های ضروری نیاز دارد . اما از آنجائی که افراد نخاعی بیشتر از سایر افراد ، در معرض برخی از مشکلات بهداشتی  ، از جمله زخم فشاری و عفونت های ادراری قرار دارند ، باید بیشتر مراقبت باشند تا مواد مغذی مورد نیازشان به اندازه کافی تامین گردد .

اهمیت کمبود ویتامین

افراد نخاعی در صورتی که در طول زندگی خود ، با دقت به وضعیت تغذیه خود توجه نداشته باشند ، در معرض خطر کمبود ویتامین قراردارند . به خصوص اگر رژیم غذایی فرد ازقبل از آسیب نخاعی نامناسب باشد ، این موضوع از اهمیت بالاتری برخوردار خواهد بود . رژیمهای غذایی که شامل غذاهای آماده و هله هوله هستند ، مقدار زیادی کالری دارند ، اما حاوی مواد مغذی ناچیزی هستند و در واقع مصرف آنها جایی را برای وعده های غذایی حاوی مقادیر مناسب ویتامین و مواد معدنی ضروری بدن باقی نمی گذارند . در حالی که این موضوع درمورد هر کسی صدق می کند ، می توان آن را به خصوص برای افراد نخاعی بسیار زیان بار دانست .

مشکلات بالقوه افراد نخاعی در رابطه با مواد مغذی

برای یک فرد دچار ضایعه نخاعی ، مسئله کمبودهای تغذیه ای نسبت به میانگین افراد جامعه موضوع جدی تری ​​است .  به عنوان مثال ، کمبود ویتامینهای C یا A ، و همچنین ماده غذایی روی ، می تواند سلامت پوست فرد نخاعی را کاهش دهد . از آنجایی که افراد مبتلا به آسیب نخاعی همانند افراد سالم قادر به جابجا نمودن وزن بدن  خود ​​نیستند ، و قدرت حس آنها نیز در مناطق مبتلا به فلج مختل شده است  ، به شدت در معرض خطر زخمهای فشاری قراردارند . با این حال کمبود ویتامین در رژیم غذایی این افراد می تواند خطربروزاین نوع زخمها را در آنان افزایش دهد . همچنین اگر فرد نخاعی دچارزخم شده باشد ، روند التیام زخم او با وجود یک رژیم غذایی کم ویتامین کندتر خواهد بود . آهن و کلسیم نیز در سلامت افراد نخاعی نیز نقش مهمی دارد . با توجه به نظر کریس دی بارج (Chris Thebarge ) و آنجلا ایلینگ (Angela Illing ) که ازمتخصصان به نام تغذیه هستند ، کمبود مواد مغذی می تواند باعث شکننده شدن استخوان یا کاهش هموگلوبین منجر شود . ویتامین A و C می تواند به افراد مبتلا به آسیب نخاعی کمک کند  تا مقاومت بدن آنها در برابر عفونتها افزایش یابد . از سوی دیگر کمبود این مواد دررژیم غذایی افراد نخاعی آنان را بیشتر در معرض سرماخوردگی و یا مشکلات ادراری قرار می دهد .

پیشگیری از کمبود ویتامین

یکی از بهترین راه های جلوگیری از کمبود ویتامین ها بعد از آسیب نخاعی این است که فرد از یک رژیم غذایی متعادل استفاده کند . شبکه های اطلاعاتی آسیبهای  نخاعی ، توصیه بر خوردن هر روزه ی میوه ها و سبزیجات که غنی از فیبر و ویتامین های هستند ، می کنند . علاوه بر آن بر مصرف گوشت بدون چربی و محصولات لبنی کم چرب در رژیم غذایی تاکید دارند . با این حال ، حتی با خوشبینانه ترین حالت ، افراد نخاعی ممکن است از برخی ویتامین ها و مواد معدنی کلیدی محروم باشند . از این رو دی بارج و ایلینگ به افراد نخاعی توصیه می کنند که برای جلوگیری از هر گونه کمبودهای بالقوه ای که افراد نخاعی با آن مواجه اند ، از مولتی ویتامین ها ، به عنوان یک پشتیبان استفاده کنند .  با هر حال ، منبع اصلی مواد مغذی باید خود رژیم غذایی باشد .

References

• “Nutritional Guidelines for Spinal Cord Injury”; Chris Theberge & Angela Illing; 2005
• National Guideline Clearinghouse: Spinal Cord Injury: Evidence-Based Nutrition Practice
• Spinal Cord Injury Information Network: Weight Management Following SCI

منبع مورد استفاده :  مقاله :” ” Vitamin Deficency in Spinal Cord Injury –  نوشته : اریکا ژاک ، ۶  ژانویه ۲۰۱۱ –  اقتباس از سایت : http://www.livestrong .com   –  ترجمه و تهیه و تنظیم : مهندس عباس کاشی ( Email :  ohealth2007@yahoo.com)–  بهمن آبان ماه سال ۱۳۹۰ – انتشار : انجمن معلولین ضایعات نخاعی استان تهران