کسی دست یاری به سوی تئاتر معلولان دراز نمی‌کند/ خون دل می‌خوریم
سروری به مناسبت روز جهانی معلولان که مصادف با ۱۲ آذرماه است درباره فعالیت تئاتر درمانی خود با معلولان جسمی و ذهنی به خبرنگار مهر گفت: ۱۱ سال است که با معلولان جسمی و ذهنی کارگاه‌های تئاتر درمانی برگزار می‌کنم و سال گذشته نیز نمایش «جمع کوچک فراموشی» را با حضور این معلولان در تالار وحدت در قالب اجرای عمومی به صحنه بردیم. پیش از این کارگاه‌های تئاتر درمانی را به مدت ۳ سال در فرهنگسرای ارسباران برگزار می‌کردم و طی ۲ سال اخیر نیز به صورت مستمر این کارگاه‌ها را در فرهنگسرای اندیشه برگزار می‌کنم.
سرپرست کانون «پنجره» که با عضویت حدود ۴۲۰ نفر از معلولان ذهنی و جسمی به برگزاری کارگاه‌های تئاتر درمانی و اجرای تئاتر با حضور این قشر از اجتماع می‌‌‌پردازد، توضیح داد: معلولان گرفتار یک انزوای ناخواسته هستند که از سوی خانواده و جامعه به آن‌ها تحمیل شده است. تئاتر درمانی اعتماد به نفس لازم را به آن‌ها برمی‌گرداند که این روند هم به نفع خانواده‌های معلولان و هم به نفع جامعه است. مصداق آن اینکه طی سال‌های فعالیتی که داشتم، از هر ۱۰ معلول، ۴ تا ۵ نفر اعتماد به نفس لازم برای اجتماعی شدن را کسب کردند.
وی درباره حمایت سازمان بهزیستی از فعالیت‌های تئاتر درمانی و اجرای تئاتر کانون «پنجره»، اظهار کرد: برای من جالب است وقتی اسم معلول به میان می‌آید همه نام بهزیستی را به زبان می‌آورند و تصورشان بر این است که سازمان بهزیستی حمایت همه جانبه‌ای از ما دارد. این در حالی است که در گذشته سازمان بهزیستی حمایت بسیار ناچیزی از ما می‌کرد و در ۲ سال اخیر هم هیچ حمایتی از ما نداشته است. در واقع به غیر از حمایت‌های اندکی که معاونت فرهنگی شهرداری تهران از ما داشته، از هیچ حمایت دیگری برخوردار نبوده‌ایم.
سروری با بیان اینکه در سازمان بهزیستی چارچوب خاصی برای تئاتر درمانی برای معلولان را شاهد نیستیم، یادآور شد: جشنواره تئاتر معلولان در سازمان بهزیستی برگزار می‌شود ولی به جای اینکه معلولان را اجتماعی کند، بیشتر آن‌ها را به انزوا می‌برد زیرا تئاتر برای افراد مستعد است و در مقابل کارگاه‌های تئاتر درمانی برای همه است.
کارگردان تئاترهای «سرزمین سفید» و «پله هنر» با حضور معلولان تأکید کرد: نبود حمایت از ما مشکلی است که سال‌ها با آن دست به گریبانیم و اگر همت خود بچه‌ها و حمایت‌های شخصی من نبود، این کارگاه‌ها شکل نمی‌گرفت زیرا جابجایی این بچه‌ها بسیار سخت است. تئاتر درمانی و تئاتر در دنیای امروز تأثیر بسزایی می‌گذارد ولی در ایران این مهم مغفول مانده است.
وی معقتد است یکی از اشکالاتی که در بهزیستی در زمینه تئاتر معلولان وجود دارد این است که به بدنه اداره‌کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که به صورت حرفه‌ای در زمینه تئاتر فعالیت می‌کند، نزدیک نمی‌شود تا حال و هوای حرفه‌ای وارد تئاتر معلولان نیز بشود.
سروری اظهار کرد: متأسفانه جشنواره تئاتر معلولان که ۱۱ سال است برگزار می‌شود، یک حرکت اجتماعی تاثیرگذار نیست و خروجی و نتیجه تأثیرگذاری هم تا به حال نداشته است.
این فعال تئاتر درمانی با معلولان درباره تئاتر جدیدی که با حضور معلولان به صحنه خواهد برد، توضیح داد: بعد از اجرای نمایش «جمع کوچک فراموشی» به دلیل اینکه فشار زیادی به لحاظ هزینه روی گروه آمد، نتوانستیم امسال در روز جهانی معلولان در ۱۲ مهرماه، نمایشی را اجرا کنیم. از این رو در حال تدارک تئاتری هستیم که به صورت فرم و با ترکیبی از معلولان و هنرمندان تئاتر، در اسفندماه اجرا خواهیم کرد.
وی درباره راهکاری برای جلب توجه و نظر مدیران و مسئولان در خصوص حمایت از تئاتر درمانی و تئاتر معلولان، تصریح کرد: بهترین راهکار این است که گوش‌هایی بشنوند و چشم‌هایی این مشکلات را ببینند. تئاتر معلولان برای اینکه به اجتماعی شدن معلولان ختم شود، نیاز به حمایت دارد و گرنه محدود به فعالیت چند گروه کم می‌شود. حمایت باعث اجتماعی شدن بچه‌های معلول می‌شود، در گروه من بچه‌هایی هستند که وارد دانشگاه شده‌اند و برخی نیز در گروه‌های تئاتری دیگر به عنوان بازیگر حضور پیدا می‌کنند.
سروری ادامه داد: متأسفانه در روز ۱۲ آذرماه سال ۹۴ هم که روز جهانی معلولان است، همچون سال‌های گذشته هیچ حمایتی از تئاتر درمانی و تئاتر معلولان نشد.
وی در پایان تأکید کرد: ما با خون دل خوردن این گروه را حفظ کرده و فعالیت‌ها را تاکنون ادامه داده‌ایم.