نگاهی به فعالیت‌های بانوی دردآشنای معلولان و جانبازان قطع نخاع
به گزارش خبرنگار ایثار و شهادت باشگاه خبری فارس «توانا»، فاطمه میرفتاح، چهره آشنای معلولان و جانبازان نخاعی، در سال ۱۳۲۵ در تهران متولد شد. وی بعد از گذراندن دوران کودکی، وارد مدرسه ابتدایی تهمینه و سپس در دبیرستان طبری مشغول تحصیل شد و رشته اصلی ورزشی او بسکتبال بود و همین علاقه باعث شد با وجود مخالفت خانواده در انتخاب رشته دانشگاهی، در رشته تربیت بدنی تحصیلات خود را ادامه داد.
میرفتاح در سال ۱۳۴۷ازدواج کرد و تصمیم گرفت برای ادامه تحصیل به آمریکا برود و در تگزاس موفق شد مدرک کارشناسی ارشد و دکتری خود را در رشته تربیت‌بدنی دریافت کند. وی در سال ۱۳۵۷ در آمریکا بر اثر سانحه رانندگی، دچار معلولیت و آسیب دیدگی نخاعی شد؛ در سال ۱۳۵۹هنگامی که تنها فرزندش «آرش» سه سال بیشتر نداشت در یک مرکز توانبخشی در آلمان تحت درمان قرار گرفت که بی‌نتیجه بود و همین مسئله موجب شد تا در سال ۶۳ همسرش او و پسرش آرش را تنها بگذارد اما این بانوی سخت‌کوش و مقاوم با این که در اوج جوانی بود و از وضعیت دشوار جسمی رنج می‌برد، نه تنها خود را نباخت و منزوی نشد بلکه با همت شیر زنانه خود، علاوه بر تربیت فرزندش با حفظ روحیه بالا به خود و هزاران معلول قطع نخاع کمک کرد و بنیانگذار اقدامات مؤثری برای کاهش آلام مصدومان نخاعی شد.
میرفتاح بعد از مدتی وارد دانشگاه تربیت معلم شد و در رشته تربیت بدنی به تدریس پرداخت. این موضوع برای بسیاری شگفت‌انگیز بود چرا که تدریس آن هم در رشته تربیت بدنی با صندلی چرخدار تا آن زمان محقق نشده بود. در راستای تحقق بخشیدن به خواسته قانونی و بر حق معلولین و حمایت همه جانبه از آنان باید مجموعه‌ای پدید می‌آمد که بتوان این حقوق فراموش شده را احیا کند لذا در همین زمان فاطمه میر فتاح به تأسیس یک سازمان مردم نهاد در امور معلولین آسیب دیده نخاعی همت گماشت و توانست به کمک شمار دیگری از فعالان در امور معلولین در سال ۱۳۷۹ «انجمن معلولان ضایعات نخاعی استان تهران» را تأسیس کند. میرفتاح در زمان جنگ تحمیلی نیز با حضور در بیمارستان‌ها و آسایشگاه‌های جانبازان بر بالین جانبازانی که به تازگی از ناحیه نخاع، مصدوم شده بودند حاضر شد و با آموزش‌ها و اظهار نظرهای خود برای تسریع در درمان جانبازان و رسیدن آنان به آمادگی حضور مجدد در جامعه تلاش کرد.
ارائه طرح‌ها و پیشنهادهای تئوری و عملی در زمینه ورزش‌های معلولین موجب شد که امور ورزشی معلولان و جانبازان به صورت نظام‌مند تدوین و ترغیب شود و با پیگیری‌های سرسختانه او ورزش معلولین به عنوان یک واحد درسی در رشته تربیت بدنی در همه مراکز اموزشی تصویب شد. همکاری مستمر با فدراسیون ورزش‌های جانبازان معلولان و کمیته ملی پارالمپیک، برگزاری همایش‌ها و سمینارهای مختلف به منظور ارائه راهکارهای جدید و ثمربخش در اداره امور معلولان، پایه‌گذاری ورزش بانوان معلول، ایجاد گروه تحقیق و انتشار ده‌ها کتاب، مجله و هفته نامه و کمک به حضور زنان ورزشکار معلول در پارا المپیک از جمله مهمترین اقدامات این بانوی سخت‌کوش است.
میرفتاح با شدت گرفتن معلولیت جسمی و مشکلات کلیوی مجبور به ترک ایران شد و به علت از دست دادن کلیه‌های خود به ناچار دیالیز را آغاز کرد. این امر به مدت ۶ سال به طول انجامید و حاصلی جز درد و رنج برای او نداشت؛ بانوی امیدواری‌ها بعد از ۶۴ سال زندگی با عزت و افتخارآمیز ۲۲ خرداد ۸۹ دارفانی را وداع گفت.
منبع:خبرگزاری فارس