مراقبت از دندان و آسیب نخاعی
آسیب نخاعی ( SCI ) می تواند تأثیر زیادی بر مراقبت و بهداشت دهان و دندان داشته باشد . پس از آسیب نخاعی نیز ، مسواک کردن دندان ها ، معاینات منظم و پر کردن حفره های دندان خراب ضرورت خواهند داشت . طبیعی است که اقدامات بزرگتری ، مانند درمان ریشه ( روت کانال ) یا بازسازهای اساسی نیز برای این افراد مطرح است .
مطالعات انجام شده موید این است که افراد مبتلا به آسیب نخاعی هم به همان اندازه افراد سالم ، نیاز به مراقبت دندان دارند . تنها تفاوت ، این است که مسائل پزشکی و مقوله های دسترسی آسیب دیدگان نخاعی ، خاص آنان است و این موضوع باعث شده دستیابی به مراقبتهای مورد نیاز کمی مشکل تر باشد . مهمترین موضوعاتی که در رابطه با رابطه با مراقبتهای دندانی افراد دچار آسیب نخاعی شایع است ؛ عبارتند از :
- بسیاری افراد نخاعی یکسری داروهایی مصرف می کنند که می توانند باعث خشکی دهان شوداز جمله داروهای ضد اسپاسم ، ضددرد یا داروهایی که افراد دچارمثانه نوروژنیک استفاده می کنند . در نتیجه ، کاهش بزاق دهان می تواند باعث تسریع پوسیدگی های دندانی آنها شود .
- مسواک زدن و استفاده از نخ دندان برای افراد مبتلا به ضایعات نخاعی سطوح بالاتر و کسانی که در مهارت و توانایی کار با دستها دچار محدودیت هستند ، بدون کمک گرفتن از سایر افراد ، دشوار یا حتی غیر ممکن است .
- ترس یا اضطراب از دندانپزشکی ممکن است به خاطر تجربه نمودن خفگی ناشی از ضعف عضلات تنفسی وجود داشته است .
- اکثر امکانات و تجهیزات ، فضای مطبها و اتاق های معاینه دندانپزشکی غیر قابل دسترس هستند .
- تعداد متخصصین دندانپزشکی مجرب و آموزش دیده در زمینه نیازهای آسیب دیدگان نخاعی محدود است .
- عدم تکافوی وجود دندانپزشکانی که طرف قرارداد بیمه هستند .
بنابراین ، دقیقا” چه کاری باید انجام داد تا موانع مذکورمحدود شده و مراقبتهای بهداشتی دهان ودندان مورد نیاز آنان حاصل گردد ؟ . برای کسانی که با محدودیت حرکتی دستها و یا فقدان مهارت و مواجه اند ، گزینه هایی وجود دارند که می توانند ب هاستفاده از مسواک و خمیرد ندان کمک کنند . از جمله : تجهیزات مناسب سازی شده ای مانند
- فشاردهنده های خمیر دندان
- نگاه دارنده های عمومی تجهیزات و یا اختصاصی مسواک
- انواع مسواکهای برقی .
خود مراقبان هم باید آموزش ببینند تا بتوانند به کسانی که فاقد حرکت اندامهای فوقانی هستند ، به نحو مطلوب کمک کنند .
اگر یک فرد دچار آسیب نخاعی به دندانپزشک نیاز داشته باشد ، باید یکسری سوالات را مطرح کند . از جمله :
- آیا پهنای درها و راهروهای منتهی به مطب برای عبور ویلچر کافی است ؟
- آیا درها دارای دستگیره های فشار هستند و یا اینکه از نوع اتوماتیک اند ؟
- آیا اتاقهای معاینه فضای کافی دارند و صندلی دندانپزشکی قابل دسترس است ؟
- آیا در حالی که روی ویلچر باشید ، دندانپزشک قادر به انجام معاینات و یا اقدامات لازم می باشد ؟
- آیا کارکنان کلینیک دندانپزشکی در مورد تکنیکهای جابجائی شما به خوبی آموزش دیده اند ؟ اگرامکان اقدامات تکمیلی روی ویلچر وجود نداشته باشد ، آیا امکان جابجایی شما با کمک کارکنان وجود دارد ؟
- آیا کارکنان با نیازهای بیماران مبتلا به آسیب نخاعی آشنا می باشند ؟
آنچه که شما می توانید انجام دهید ، از این قرار است :
- همراه داشتن مراقب جهت آموزش در مورد ” نحوه صحیح مراقبت از دندانهای اشخاص دیگر” .
- اطلاع رسانی به دندانپزشک در مورد مسائل پزشکی خودتان از جمله اسپاسم ، و یا نیاز به حذف فشارهای ایجاد کنند ه زخمهای فشاری .
- اطلاع رسانی به کارکنان مورد اینکه احتمال دارد جهت دریافت خدمات نیاز به زمان بیشتری داشته باشید تا به درستی برنامه ریزی کنند .