بررسی رفتارهای نادرست با زنان معلول

یک تحقیق ملی که اخیرا” بوسیله “مرکز تحقیقات زنان معلول ایالت تگزاس”  انجام شده نشان می دهد که زنان مبتلا به ناتوانی های جسمی نیز به اندازه زنان سالم درمعرض رفتارهای غلط جسمی، روانی و جنسی قراردارند. به طوری که در حدود ۵۵ درصد از هر دو گروه خشونت های جمسی یا جنسی را تجربه می کنند. با این وجود زنان مبتلا به ناتوانی احتمالا” در دوره های زمانی خیلی طولانی تری با برخوردهای نامساعد مواجه می شوند.

دراین خصوص بیشترین عاملین رفتارهای نامناسب شوهران یا افرادی بودند که با آنان زندگی می کرده اند.ازطرفی اکثر زنان معلول احتمالا” از طریق گروههای پزشکی و یابه وسیله والدین خود، بیشتر از زنان غیر معلول رفتارهای غلط را تجربه می نمایند. بطور کلی رفتاریهای نامساعد اثر منفی شدیدتری بر روی اعتماد به نفس زنان دارای ناتوانی های جسمی نسبت به افراد سالم دارد. همچنین اگرناتوانی باپائین بودن وضعیت اقتصادی فردهمراه باشد، خطر تهدیدهای رفتاری را افزایش می دهد. ازسوی دیگر باعث محدود شدن راههای انتخاب زنان جهت گریز از شرایط سوء یا ارزیابی عوامل آسیب رسان به زنان می شود.

مطالعات به عمل آمده ابعاد جدیدی از شرایط نابسامان زنان معلول راتحت عنوان ” شرایط سوء حاصل از ناتوانی ” مشخص کرده است و طی آن معلوم شده که مرتکبین رفتارهای نادرست نسبت به بسیاری از نیازهای مختلف معلولین از جمله تجهیزات اورتوتیک ( ویلچر، بریس و…. )، داروها، نقل و انتقالات و یا کمک های ضروری مربوط به وظایف شخصی نظیر لباس پوشیدن یا جابجایی روی تخت بی تفاوت هستند.

چرا بیماران در مورد بدرفتاری هائی که با آنان می شود، به پزشکان خود چیزی  نمی  گویند؟

احتمالا”پاسخ به این سئوال رامی توان در یکی ازموارد زیرجستجو کرد:

·         زنان ممکن است درصورت افشای خشونت و بدرفتاری عاملین،تهدید به مجازات شده باشند.

·         آنان امکان دارد از بیان برخوردهایی که با آنها می شود، احساس شرم و حقارت بنمایند.

·     زنان معلول ممکن است فکر کنند که باتوجه به وضعی که دارندسزاوار برخوردهای نامناسب هستند. آنها شاید فکر کنند که نمی توانند امیدی به بهبود درمان خود داشته باشند.

·     زنان امکان دارد احساس کنند که تنها توسط همسر خود حمایت می شوند و به آنها گفته شده که به علت ناتوانیشان درحال حاضرهیچ کسی دیگری برای حمایت و مراقبت از او وجود ندارد.

·     آنها ممکن است که موقعیت خود را بطور کامل درک نکنند و امکان دارد تشخیص ندهند که آن چیزی که تجربه می کنند، یک نوع رفتار غلط است. مخصوصا” اگر او در بیشتر زندگی خود، با آن رفتارها مواجه شده باشد.

·         امکان دارد فکر کنند که پزشک آنها به کار خود وارد نیست و نمی تواند شرایط سخت آنان را درمان کند.

·         ممکن است تصور کنند که پزشکان گرفتار تر از آن هستند که بخواهندبرای صحبت با آنان در مورد این نوع مشکلات وقت بگذارند.

·         امکان دارد خیال کنند که پزشکان نمی توانند در مورد این نوع مشکلات به آنها کمک کنند.

تصوراتی هم وجوددارد که باعث می شود،پزشکان در مورد رفتارهای نامناسب سئوال نکنند. ازجمله:

·         آنها ممکن است بر این عقیده باشند که بدرفتاری در جامعه زنان معلول اصلا”اتفاق نمی افتد.

·     برخی می گویند: بیماری که ناراحت و گریان است روحیه همکاری ندارد و یا اینکه به علت مصرف داروهای مختلف ، مشکل است که بتواند سابقه درستی از خودارائه دهد.

·         برخی فکر می کنند که خود زنان باعث تحریک و یا بروز بدرفتاری ها می شوند.

·     ممکن است عقیده داشته باشند که آنچه در منزل اتفاق می افتد، یعنی بر اساس خشونت و بی حرمتی های خانوادگی، یک موضوع کاملا” خصوصی است ،بنابراین نبایستی که مورد بحث قرار گیرد.

·         بعضی ازآنان فکر می کنند که فقط خودبیماراست که باید بخواهد ازشرایط نامساعدخلاص شود.

·     پزشکان قادرندافرادی را که دارای روحیه تهاجمی هستند تشخیص دهند و بسیاری ازآنهابر این باورند که بیشتربیماران ازدرک رفتارهای غلط عاجز هستند.

·     برخی نمی دانند که دربرخوردبا موضوعات بدرفتاری ، چه کاری باید انجام دهند و بر این عقیده هستند که این مسائل به مشاغل دیگری ارتباط دارد از جمله مددکاران اجتماعی.

·     بعضی ازآنها نیزمی دانند که چه باید انجام دهند ولی اعتقادی به کمک کردن ندارند ” وبطورکلی این مسائل فقط به خود شخص برمی گردد. ”

پیدا کردن سرنخ علل رفتارهای غلط در سوابق پزشکی :

بطورکلی می توان با بررسی درخصوص موضوعات زیر رفتارهای غلط راعلت یابی کرد:

·         دقت درسوابق پزشکی و یافتن شرحی از یک رویداد که با نوع ضایعه مرتبط نیست.

·         توجه به فاصله زمانی که بین ایجاد ضایعات و بروز عوارض وجود دارد.

·         مطالعه حوادث قبلی و سابقه میزان مستعد بودن بیمار برای حوادث

·         مطالعه درخصوص اقدامات بعمل آمده جهت خودکشی یا سابقه افسردگی

·     بررسی شکایت های مکرر جسمی و روحی-روانی یا شکایت های مکرر از وضعیت اندامهای بدن بدون هیچ علامت جسمی ناشی از بیماریهای عضوی از جمله سردردها، دردهای قفسه سینه، تپش قلب، احساس خفگی، بی حسی و کرخی و سوزش یا خارش اندامها، حالات عصبانی و مقاربت های دردناک و درد ناحیه لگن

·     مطالعه شکایت حاصل از مشکلات روحی-روانی از جمله اضطراب، حملات ترس، اختلالات خواب، حالات عصبی، افسردگی، داشتن مشکل در رویارویی  با قبول مسئولیت پدریا مادر شدن، یا شکایات نامشخص حاصل از مشکلات زناشوئی

·         بررسی علائم و نشانه های مصرف نامناسب داروها .

·         مطالعه آسیب های دوران بارداری یا سقط جنین ” خودبخودی” ، زایمان زودرس، تولد نوزادان زودرس و ضایعات مرگبار.

·     توجه به سایر عوارض مربوط به بارداری نظیر استفاده نادرست از مواد، تغذیه نامناسب ، افسردگی و عدم رسیدگی در مراقبت های بارداری و یا نامناسب بودن مراقبتهای دوره ای مورد نیاز و یا تاخیردرآنها.

·     علائم و نشانه های سندرم استرس بعد از حوادث از جمله : افزایش حساسیتها  و پاسخگوئی به محرکها، مشکلات خواب، تحریک پذیری، مشکلات در تمرکز فکری و اشکال در هوشیاری مناسب.

پیدا کردن سرنخ های مربوط به رفتارهای غلط با انجام معاینات جسمی :

مشکلات فیزیکی بدن می توانندازعوامل مهم رفتارهای نامناسب باشند.بنابراین لازم است مواردزیر موردتوجه قرارگیرند:

·     همیشه بایدکل بدن را معاینه نمائید . تمامی قسمتهایی که دارای ضایعات واضح هستند. همچنین قسمت هائی که حساس بنطر می رسند،بایدبررسی شوند.

·     جراحات ناشی از رفتارهای نادرست می توانند ازیک ” الگوی مرکزی” یعنی جراحات صورت، گردن، گلو، سینه، پستان، شکم واندامهای تناسلی برخوردار باشند.

·         در ذهن داشته باشید که بسیاری از جراحات بطور تصادفی نمی توانند ایجاد شده باشند.

·     نسبت به ضایعات حاصل از حالات دفاعی بدن از جمله کبودی های مربوط به ناحیه زند برین قسمت ساعد توجه خاص داشته باشید.

·         مشاهده جراحات متعدد در مراحل مختلف بهبودی می تواندحاکی از خشونت بدنی در طول یک دوره زمانی باشد.

·         هر جراحتی در حین دوره بارداری چنانچه حاصل از خشونت خانوادگی باشد. می تواند تعیین کننده باشد.

·      در اشخاص که به علت عدم آگاهی مناسب، مشکلات ارتباط جنسی دارند، بایستی اندامهای تناسلی جهت بررسی علائمی ازجمله: تورمهای حاصل از خونریزی داخلی ، خونریزیهای مشخص و یا فرو کردن اجسام خارجی به بدن معاینه شوند.

کارهای دیگری را که می توان برای بیماران انجا م داد.

ازجمله اقداما ت مهم دیگرمی توان به موارد زیراشاره کرد:

·         با خود شخص مظنون به بدرفتاری نیزبایستی بطور محرمانه و خصوصی صحبت شود.

·         درجه خطری که فرد تجربه می کند باید ارزیابی گردد.

·     بایدبا ایجاد یک برنامه ایمنی برای فرد  به اوکمک شود .این برنامه می تواند حمایتهای اضطراری، جابجا سازی ها، تجهیزات ، داروها، بودجه، کلیه ها و غیره رادربرگیرد.

·         هر رویدادی باید در پرونده پزشکی فرد ثبت شده باشد .حتی رویدادهائی مانند سوءظن نسبت به بدرفتاری ها.

·         پیگیری های مربوط به مراقبت ها باید برنامه ریزی شوند.

·         اطلاعات لازم درخصوص مراکزی که می توانند به او کمک کنند ،بایددراختیاربیمارقرارگیرد.

منبع: مترجم «مهندس عباس کاشی» – انتشار: مرکز ضایعات نخاعی جانبازان