آیا مدام احساس خارش در تن تان دارید؟

خارش یک حس ناخوشایند است که فرد را متمایل به خاراندن بدن می‌کند. این حس یکی از شایع‌‌ترین شکایات پوستی است و گاهی آنقدر شدید می ‌شود که خواب و آرامش را از فرد می‌گیرد و بیمار با خاراندن‌های مکرر، بدنش را زخم می‌کند…

برخی از مبتلایان برای رفع این مشکل به سدر، گل سرشور و از این قبیل مواد روی می‌آورند. دلایل متعددی برای خارش پوست وجود دارد که برخی از آنها مربوط به بیماری‌‌های پوستی و برخی مربوط به بیمار‌ی‌های عمومی است. شاید تا به حال به مشکل خارش مبتلا نشده باشید اما قطعا این دانستنی‌ها روزی به کارتان می‌آید.

وقتی کسی با علامت خارش به پزشک مراجعه می‌کند، باید بعد از معاینه، آزمایش کامل برای او درخواست شود. در ذهن پزشک متخصص علل فراوانی برای ایجاد این مشکل وجود دارد و برای رد بیماری‌هایی ‌مثل هپاتیت C، بیماری‌های انسدادی کبد، نارسایی کلیه، کم‌کاری یا پرکاری تیرویید، کم‌خونی فقرآهن، پرخونی، برخی سرطان‌های خون مثل لوسمی و لنفوم (به‌خصوص لنفوم هوچکین)، میلوما، سرطان‌های داخلی، انگل‌های روده‌ای، ام‌‌اس، ایدز و برخی بیماری‌های اعصاب و روان?، پزشک باید همه جوانب را بسنجد. شما با دادن شرح‌حال کامل از خود می‌توانید به او در تشخیص بهتر کمک کنید. مثلا دیابت نیز به عنوان یکی از علل داخلی خارش مطرح می‌‌شود اما اغلب افراد مبتلا به دیابت خارش ندارند.

بیشتر خارش‌ها شب‌‌هنگام، زمانی که فرد از کار و فعالیت روزانه فارغ می‌‌شود، شدت می‌یابند.

کانال گوش خارجی، سوراخ بینی و ناحیه اطراف مقعد و ناحیه تناسلی، نواحی مستعد خارش هستند. خارش می‌‌تواند ریشه عصبی داشته باشد. برخی خارش‌ها در حیطه بیماری‌های پوست‌و‌مو با مسایل روحی و روانی مرتبط هستند و به همین علت به آنها درماتیت‌های‌عصبی (نورودرماتیت) می‌‌گویند.

در این بیماری‌ها فرد تمایل شدیدی به خاراندن برخی نواحی در دسترس پوست دارد و از خاراندن لذت می‌‌برد. با سیکل معیوب خارش و خاراندن، پوست شبیه پسوریازیس می‌شود. در درمان این افراد باید حتما به مسایل روحی توجه شود و درمان موضعی به تنهایی جواب نمی‌دهد.

خشکی پوست هم یکی از علل مهم خارش است، بنابراین در بیمارانی که از خشکی پوست رنج می‌‌برند، چرب و مرطوب نگه‌داشتن پوست برای تخفیف خارش اهمیت بسیاری دارد. در افراد مسن، خشکی یک علت مهم و شایع خارش پوست است که باید برای پیشگیری از آن، از شوینده‌های مناسب و کرم‌ مرطوب‌کننده استفاده کنند و استحمام‌های مکرر که باعث خشکی پوست می‌‌شوند، نداشته باشند.

برخی داروهای موضعی مانند بی‌حس‌کننده‌های موضعی (کرم لیدوکایین، ژل نیزوکایین)، برخی آنتی‌هیستامین‌های موضعی (مثل کرم داکسپین) و محلول‌های موضعی حاوی کامفور یا مفتول و کورتون موضعی در برخی موارد که علت خارش، التهاب است (مثل اگزماها) می‌‌توانند باعث کاهش‌خارش‌های موضعی شوند. باید توجه داشت که تمام داروهای موضعی گاهی خود آلرژی و حساسیت ایجاد می‌کنند و باعث تشدید خارش می‌شوند، بنابراین مصرف این داروها باید زیر نظر پزشک و ترجیحا با تجویز متخصص پوست باشد تا از مشکلات احتمالی جلوگیری شود.

منبع: salamat.ir