جزئیات وبلاگ

یکی از شایع ترین عوارض ثانویه ای که خیلی از افراد مبتلا به آسیب نخاعی درباره آن سئوال می‌کنند، اسپاسم است. دلیل اصلی که این عارضه به طور گسترده در مورد آن صحبت می‌شود، این است که بیش از 80  درصد افراد مبتلا به آسیب نخاعی درگیر اسپاسم هستند و خیلی‌ها بخاطر آن، دچار ناتوانیهای بزرگتری می‌شوند.

تعریف واقعی اسپاسم، افزایش سرعت در رفلکس کششی – انقباض عضلانی ( تون عضلانی ) و تکان‌های بیش از حد در تاندونها و رشته‌های عضلانی بوده و ناشی از تحریک پذیری بیش از حد رفلکس – کششی آنها می‌باشد. در حال حاضر مقاله‌های زیادی توسط موسسات پزشکی دنیا منتشر شده اند که در آنها به موضوعاتی چون ” مدیریت اسپاسم پس از آسیب نخاعی و روشهای خاص کاهش اسپاسم : تکنیک‌های کنونی و جهت گیری های آینده ” پرداخته شده است. مدیریتهای بالینی اسپاسم، طیف گسترده ای از روش‌های درمانی از روش‌های غیرتهاجمی گرفته تا روش‌های تهاجمی را شامل می‌شود.

در رویکردهای غیرتهاجمی، فرد مبتلا به آسیب نخاعی می‌تواند برای دریافت تکنیک‌های کششی مناسب و همچنین تمرینات حرکتی عملکردی، در یک مرکز توانبخشی، یا یک مرکز آموزشی پس از توانبخشی حضور یابد. در این مراکز به طور خاص بر روی آسیب‌ها و اختلالات عصبی کار می‌کنند.

یکی از راه‌های جستجوی یک مرکز توانبخشی در ایالات متحده این است که، spinalcord.com  یک نقشه مجازی را تنظیم کرده که هر کسی می‌تواند در ایالت محل زندگی خود با مراجعه به آن و بر اساس نیازهای خود مرکز مربوطه را پیدا کند. سپس خود فرد یا یکی از اعضاء خانواده یا مراقب او می‌تواند به مركز مربوطه مراجعه و جامع ترین برنامه آموزشی را كه شامل تمرینات كششی ( كه می‌تواند به كاهش اسپاستیك تا حد زیادی كمك كند)  قدرتی بوده را دریافت و به سبک زندگی مستقل و كارآمدتری دست پیدا كند.

راه دیگر درمان اسپاسم، استفاده از روش‌های دارویی و جراحی است که باید توسط پزشک مراقبت‌های اولیه تجویز شود. همانطور که مطالعات نشان داده، داروهای مختلف زیادی وجود دارند که می‌توانند به تنهایی یا بعضاً بطور ترکیبی و با مجوز پزشک مورد استفاده قرار گیرند. ازجمله داروهای پرکاربرد می‌توان به باکلوفن، بنزودیازپین، کلونیدین و تیزانیدین اشاره نمود.

 اگر تاثیر این داروها ضعیف بوده یا موثر نباشند، مرحله بعدی این است که به صورت تزریق داخلی تجویز شوند. این کار با استفاده از یک پمپ تزریقی کوچک که در داخل بدن کار گذاشته می‌شود انجام و در واقع با کمک آن دوزهای بالایی از دارو مستقیماً به سیستم عصبی مرکزی فرد فرستاده می‌شود. این روش سالهاست که انجام می‌شود و موفقیت‌های بسیار خوبی با حداقل عوارض جانبی داشته است. در این مورد، باید موضوع را با پزشک مراقبت‌های اولیه و سایر متخصصان در میان بگذارید. البته ممکن است پزشک خودتان شما را به آنها ارجاع دهد.

یکی از روش‌های درمانی اسپاسم که نادیده گرفته شده، اما در عین حال بسیار موثر و جامع بوده، مصرف آب است. نوشیدن مقدار مناسب آب در طول روز کمک می‌کند تا سیستم داخلی بدن شسته شده و اسید لاکتیک بدن تخلیه گردد. در ضمن باعث بهبود گردش خون و جریان خون در گروه های عضلانی بزرگتر شده واز این طریق به کاهش اسپاسم کمک می‌کند.

اگر فرد مبتلا به آسیب نخاعی از اسپاسم رنج می برد، پیشنهاد می‌شود که ابتدا از یک رویکرد جامع و غیر تهاجمی استفاده کرده و بعد ازآن عمل جراحی می‌تواند به عنوان آخرین اقدام باشد. بهتر است ضمن مشورت با پزشک مراقب خود، در مورد میزان مصرفی آب روزانه و توانایی خود در مورد روش‌ها و نوع حرکات کششی و عملکردی توضیح دهید. اگر به نظر برسد این روش‌ها کارساز نخواهند بود، گام مناسب بعدی می‌تواند شناسایی داروهای موثر و احتمالاً مداخلات جراحی به عنوان آخرین رویکرد برای نبرد با اسپاسم باشد.