جزئیات وبلاگ

برای افزایش هرچه بیشتر آمادگی جسمانی و تناسب اندام تان ، لازم است که بدانید که شما چگونه می توانید با استفاده از قابلیت های خود و کسب بهترین بهره از ورزش  برروی  سلامت و بهداشت خودتان تاثیر گذار باشید. به این مفهوم که اهمیتی ندارد ضایعه نخاعی هر کس ، در چه سطحی یا چه نوعی ( کامل یا ناقص ) باشد ، بلکه او می تواند با استفاده از روشهایی که باعث ارتقاء سلامتی و بهداشت می شوند ، تا آنجا که می تواند سطح آمادگی جسمانی و تناسب اندام خود را افزایش دهد .

امروزه ثابت شده و تحقیقات نشان داده است که ورزش پس از آسیب نخاعی می تواند به بهبود موارد زیر کمک زیادی کند :

•     قدرت تنفسی
•     قوای عضلانی و توانایی حرکت و انجام دادن کار
•     وضعیت گردش خون
•     ترکیب بافت بدن (عضله بیشتر، چربی کمتر)
•     وضعیت چربی خون
•     خودباوری و اعتماد به نفس
•     افسردگی و اضطراب
•     پیشگیری از عوارض ثانویه ( زخمهای فشاری ، عفونت ها ، عفونت های تنفسی )

علاوه بر اینها ورزش مزایای زیاد دیگری نیز دارد و بسیاری از مطالعات جامعه شناسی و تعدادی چند از مطالعات کوچک که در بین جامعه آسیب دیدگان نخاعی انجام شده نشان می دهند که فعالیت بدنی و ورزش منظم می تواند :

•       میزان از دست رفتن تراکم استخوان را کند نماید .
•     عملکرد سیستم ایمنی بدن را بهبود بخشد .
•     احتمال ابتلاء به بیماری قند (مقاومت به انسولین) را کاهش دهد .
•     خطرات ناشی از بیماری های قلبی ، فشار خون بالا و سرطان روده بزرگ را کاهش دهد .
•     فعالیت یا حرکت معده و روده را ( به منظور بهبود مدیریت روده) بهبود بخشد .

اگرچه این مطالعات برروی برنامه های ورزشی پایه انجام شده ، اما ما می دانیم که همه ی فعالیت های فیزیکی برای سلامتی مفید هستند . در حقیقت فعالیتهای بدنی تنها شامل جلسات ورزشی که انجام می دهید و یا بازیهائی که می کنید ، نیست ، بلکه میزان کل فعالیتهای شما است که باعث تفاوت می شود . یادتان باشد که بدن شما فقط با بیرون آمدن از بستر بهره مند می شود ، به خصوص اگر شما تمایلی به انجام کارها نداشته باشید . آنچه که برای هر کسی به عنوان ورزش محسوب می شود ، بسته به میزان عضلات فعال او متفاوت است .

اثرات آسیب نخاعی بر روی عکس العمل بدن نسبت به ورزش
نحوه ی تاثیر ورزش بر روی بدن هر فرد نخاعی ، تا حد زیادی به سطح ضایعه ی او و کامل یا ناقص بودن آسیب وی بستگی دارد .
در واقع افراد دچار آسیب نخاعی در هنگام ورزش و فعالیتهای بدنی ممکن است با چند چالش بزرگ مواجه شوند :
1) افت فشار خون : نخاعی در تمام سطوح آسیب در طی انجام ورزش شدید و یا بعد از آن ممکن است با افت فشار خون مواجه شوند ، واین موضوع  تا حدی به کاهش راندمان بازگشت خون از پاها مربوط می شود . اما این مسئله نباید مانعی برای ورزش کردن باشد . هیچکس دوست ندارد این مشکل را تجربه کند ، اما کسانی که با این معضل مواجه می شوند ،  معمولا ” می توانند با پرداختن به ورزشهای با شدت متوسط  ، و استفاده از یکسری لوازم از جمله پوشیدن جورابهای کشی حمایت کننده ، باندهای کشی ، و یا استفاده از گن های شکمی  آن را حل کنند . اما اگر مشکل شما جدی باشد ، می توانید  از داروهایی که پزشکتان تجویز می کند ، استفاده کنید .
2) افزایش ضربان قلب :  افراد نخاعی که در ناحیه ی  T6 و بالاتر دچار آسیب دیدگی شده اند ، نسبت به افزایش نبض خود در پاسخ به ورزش توانائی کمتری دارند . حداکثر ضربان قلب برای کسی که مبتلا به تتراپلژی است ممکن است به اندازه ی 120 یا 130 کاهش داشته باشد . از این رو در افراد دچار آسیب نخاعی به دلیل تغییر پذیری تعداد ضربان قلب ، تاکید شده که برای اندازه گیری شدت ورزشی که می کنید  به جای استفاده از میزان ضربان قلب ، از مقیاسی  به نام ” مقیاس میزان فعالیت مشاهده شده ” ( RPE )  استفاده گردد .
3) تنظیم دمای بدن : یکی دیگر از نگرانی ها موضوع تنظیم دما است . هر چه سطح ضایعه بالاتر باشد ، بدن کمتر قادر به تنظیم درجه حرارت خود خواهد بود ، چرا که کنترل تعریق و سایر مکانیسمهای  کنترل کننده دما متکی به سیستم عصبی اتونومیک هستند . برای افراد کوادری پلژی ، دمای محیط خارجی عامل اصلی تعیین کننده درجه حرارت بدن آنها در طول تمرین خواهد بود .
بنابراین ورزش کردن در یک محل خنک ، نوشیدن مکرر آب آشامیدنی در طول تمرین و در دست داشتن یک بطری اسپری و یک باد بزن می تواند به پیشگیری از هر نوع افزایش درجه حرارت بدن کمک کند .

منبع مورد استفاده :
سایت : http://sci.washington.edu – تهیه و تنظیم از : مهندس عباس کاشی ( e mail :  ohealth2007@yahoo.com)  – آذر  ماه سال 91- انتشار: انجمن معلولین ضایعات نخاعی استان تهران