جزئیات وبلاگ

توضیح دوره :

دوره ی دستیاری آسیب نخاعی ( تحت عنوان : SCIM ) دوره ای یک ساله است که برنامه های آن بر آموزشهای تخصصی در زمینه ی پیشگیری، تشخیص، درمان و مدیریت آسیبهای نخاعی ایجاد شده در اثر حوادث یا بیماری های نخاع  تمرکز دارد . این دوره به افرادی که دوره های رزیدنتی رشته های مصوبی مانند طب فیزیکی و توانبخشی، بیهوشی، طب اورژانس، پزشکی خانواده، طب داخلی، جراحی اعصاب، داخلی مغز و اعصاب ، جراحی ارتوپدی، اطفال ، جراحی پلاستیک ، جراحی عمومی  یا اورولوژی را گذرانده اند ، معرفی می گردد . با گذراندن موفقیت آمیز این دوره ، واجدین شرایط موفق به اخذ مدرک ی تخصص آسیب نخاعی خواهند شد .

دوره دستیاری SCIM  کسب تجارب بالینی در زمینه ی روشهای مدیریت اولیه دوره ی مراقبت حاد، توانبخشی حاد و سرپایی / مدیریت سرپائی یا طولانی مدت افراد مبتلا به آسیب نخاعی را در بر می گیرد. در طی این دوره ، دستیاران به صورت چرخشی با پزشکان متخصص طب فیزیکی و توانبخشی، جراحان ارتوپدی، جراحان اعصاب ، متخصصین بیهوشی / ریه / مراقبت های اورژانس ، اطفال ، جراحی پلاستیک ، ارولوژی و مغز و اعصاب کار می کنند . علاوه بر تجربیات بالینی مذکور ، چرخش در سایر رشته های بالینی مانند فیزیوتراپی، کاردرمانی و روانشناسی نیز شامل می شود .

مشارکت در فعالیت های آموزشی و تحقیقاتی نیز جزو ضروریات دوره ی دستیاری  SCIM  محسوب می گردد .  آموزش این دوره ، در موسسه توان بخشی شیکاگو (RIC) ، انجام فعالیت هایی در چارچوب برنامه SCI  ، همچنین همراهی با دانشجویان پزشکی دانشگاه نورث وسترن و برنامه اقامت در موسسه ی طب فیزیکی و توانبخشی RIC را شامل می  شود. انتظار می رود که دستیاران این دوره ، فعالیت های تحقیقاتی وعلمی خود را نیز در طول دوره یکساله دستیاری خود جهت ارائه و یا انتشار ملی کامل کنند  .

اهداف دوره :

1-  اهداف کلی آموزش

این اهداف برای تمام جنبه های رویاروئی پزشک و بیمار مشترک هستند و باید درتمام دوره ها در مباحث  آموزش / تحصیل گنجانیده شوند .

الف . مراقبت از بیماران

–  کسب مهارت در تهیه ی سوابق مورد نیاز جهت تشخیص و درمان اختلالات ، مشکلات پزشکی و عوارض ثانویه ی حاصل از آسیب نخاعی

–  کسب مهارت در انجام معاینات فیزیکی و معاینات مربوط بهاعصاب جهت تعیین منشاء اختلالات ، شناسایی مشکلات پزشکی و عوامل احتمالی به وجود آورنده ی عوارض ثانویه .

ب . آموزش دانش پزشکی

–  درک مفاهیم اساسی علوم پایه به خصوص علوم  مربوط به پزشکی ستون فقرات (SCM) .

–  کسب دانش شناسائی و پاسخ مناسب به احتیاجات مراقبت های اولیه ی افراد مبتلا به آسیب نخاعی .

–   بهره گیری از پزشکی عمومی و ارائه ی مشاوره ی تخصصی مناسب .

ج . داشتن مهارت های برقراری ارتباط موثر

داشتن یک نگرش دلسوزانه و همدلی با بیماران آسیب نخاعی اجباری است . مهارت های ارتباط موثر وسیله ای برای اجرای این نگرش مراقبتی مطلوب محسوب می شوند . دستیاران این دوره باید یاد بگیرند و موارد زیر را اجرا کنند  :

–  مهارت های برقراری ارتباط موثر جهت ارتباط با بیماران و اعضای خانواده آنان .

 –  مهارت های برقراری ارتباط موثر با اعضای تیم توانبخشی، از جمله هدایت گروه .

 –  ارتباط متقابل با سایر دستیاران همکار و پزشکان حاضر از جمله ارائه مراقبتهای کامل و سازمان یافته .

 –  تکمیل به موقع، کامل و خوانای مدارک پزشکی .

د. یادگیریهای مبتنی بر کار و بهبود آن

–   استفاده از طب مبتنی بر شواهد برای راهنمایی تصمیم گیری .

    –   ایجاد امکان استفاده مناسب از پژوهش ها و روش های آماری .

    –   بکارگیری استفاده مناسب از فناوری اطلاعات .

    –  ایجاد امکانات مربوط به آموزش دانش جویان و سایر حرفه ها .

   –  استفاده از بازخوردها برای بهبود دانش ، مهارتها یا رفتارها .

ه . کسب دانش حرفه ای

–  نشان دهنده ی نگرش ها و برخوردهای حرفه ای یعنی قابل اعتماد بودن است و ابتکار و پذیرش مسئولیت اعمال خود را شامل می شود  .

– شناخت ماهیت رشته های تخصصی  SCM  و ترویج کار گروهی و احترام متقابل .

–  شاخص احترام و محبت به بیماران و خانواده های آنان  است. باعث ایجاد اعتماد و حفظ تفاهم شده و از دخالتهای نامناسب عاطفی جلوگیری می کند پ.

  –  شناخت توانایی های بیماران هنگام اجرای طرح مدیریت.

 –  حفظ آگاهی از اثرات روانی آسیب نخاعی .

ت. سیستم های مبتنی بر کار

–   شناخت دامنه فعالیتها درحوزه محل زندگی و منطقه ای و سیستم های ترخیص .

–   ارزیابی کامل خطرات، مزایا ، محدودیت ها و هزینه ها ی منابع قابل دسترس .

2 . اهداف خاص آموزشهای دوره ای آسیب نخاعی

الف . دوره ی مراقبت های اولیه ( دوره ی حاد )

–  شناخت ماهیت سازمان و رشته های مختلف خدمات پزشکی اورژانس

– آموزش فنون بیحرکت سازی نخاع و ارزیابی ثبات ستون فقرات .

– شناخت ارتباط بین میزان و سطح ضایعه نخاعی بر توانائی های عملکردها .

–  شناخت طیف گسترده ی گزینه های درمانی مناسب برای آگاهی ازعلل مختلف آسیب نخاعی اعم از آسیبهای حاصل از حوادث و بیماری ها .

– شرکت در مدیریت آسیب نخاعی بعد از ثابت سازی مهره ها با انجام عمل جراحی یا بدون عمل جراحی ازجمله محدودیت فعالیتها و استفاده ازارتوزها .

–  پیش بینی، تشخیص و درمان عوارض ناشی از آسیب نخاعی، از جمله عوارض تنفسی، مشکلات قلبی و عروقی، روده نوروژنیک و سایر عوارض دستگاه گوارش، مثانه نوروژنیک و سایرعوارض GU، بیماریهای عفونی، مشکلات پوستی و / یا اختلالات روحی و روانی- اجتماعی

– انجام برنامه ریزی توانبخشی و تعیین اهداف توانبخشی .

– همکاری با سایرمتخصصان بهداشت و سلامت و شرکت در جلسات گروهی جهت برنامه ریزی توانبخشی .

ب . توانبخشی دوره ی حاد

–  انجام ارزیابی کامل وضعیت عملکرد بدن

–  تعیین اهداف عملکرد و نتایج آن ، و ارتباط آن  با سطح عصبی

–  همکاری با سایرمتخصصان بهداشت و سلامت و شرکت در جلسات گروهی جهت برنامه ریزی توانبخشی

–  تشخیص و تجویز تجهیزات پزشکی مناسب وسایر دستگاه های کمکی مربوط به آسیب نخاعی

– شناسایی علائم  و استفاده از روش های درمانی مناسب ( به عنوان مثال، تحریک الکتریکی عملکرد )

– شناخت موارد استفاده و منع استفاده از عضلات و تاندون ها و سایر روش های اجرایی .

 –  پیش بینی، تشخیص و درمان عوارض ناشی از آسیب نخاعی ، از جمله عوارض تنفسی، مشکلات قلبی و عروقی ،   اختلالات نوروژنیک و روانی

– شناخت سطوح مختلف مراقبت که برای نیازهای بیمار مناسب هستند.

–  شناخت اهمیت آموزش و شرکت بیمار و خانواده ی او در آن .

ج . تداوم مراقبت ها و استمرار آنها

–  شناخت اهمیت و مشارکت در ایجاد یک برنامه ی منظم پیگیری مراقبت های بهداشتی و پیشگیرانه جهت حفظ حداکثر سلامتی بیماران و وضعیت عملکردبدن .

–  شناخت اهمیت و ارزش هماهنگی مراقبت با ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی محلی و / یا مراقبت های اولیه.

–  پیش بینی، تشخیص و درمان عوارض ناشی از آسیب نخاعی، از جمله عوارض ارتوپدی، عوارض تنفسی ، عوارض عصبی، مشکلات قلبی و عروقی، روده نوروژنیک و سایر عوارض دستگاه گوارش ، مثانه نوروژنیک ، بیماریهای عفونی، مشکلات پوستی و اختلالات روانی و یا روانی / اجتماعی

–  پیش بینی مشکلات و برنامه های مداخله همراه با مراقبت های مادام العمر از افراد مبتلا به آسیب نخاعی

–  شناسایی منابع اجتماعی قابل استفاده ی افراد مبتلا به آسیب نخاعی

د . درمان و درمانگاههای تخصصی

– شناخت اهداف عملکردی و نتایج حاصل از خود مراقبتی ، فعالیتهای کاردرمانی و تفریحی بر اساس سطح نورولوژیکی ، میزان ضایعه و طول مدت آسیب دیدگی .

–  شناسایی اهداف ،  نتایج ونشانه های فعالیتهای مختلف درمانی استفاده شده در توانبخشی آسیبهای نخاعی حاد و مزمن