جزئیات وبلاگ

حفظ قدرت دست و بازو و دامنه حرکتی آنها برای بیماران مبتلا به آسیب نخاعی از اهمیت حیاتی برخوردار است . این موضوع به ویژه برای آن دسته از مبتلایان به ضایعه تتراپلژی که آسیب آنها درسطوح پایین است ، البته نه درهمه آنها ، بلکه در برخی از آنان  که عملکرد دست و بازوی طبیعی دارند ، خیلی مهم است . به طور کلی در بیماران پاراپلژی ، شانه ها ، دستها وبازوها ، عملکرد خود را حفظ کرده اند . مراقبت ازمفاصل اندامهای فوقانی و حفظ سلامت آنها ، به خصوص شانه ها ، به شما این اطمینان را خواهد داد که بهترین شانس ممکن را برای حفظ استقلال و تحرک خود خواهید داشت . از این رو تمریناتی که می توانند به این موضوع کمک کنند از این قرارند :

1- بلند شدن روی دستها با فشار دادن روی دسته ویلچر

این تمرین حرکتی بسیار عالی است که با دو هدف انجام می شود . یکی اینکه باعث تقویت ماهیچه های سه سر بازو می شود  ، که عضلات مهمی برای جلو راندن ویلچر محسوب می شوند . دوم اینکه ، این حرکت به کاهش فشار وارد شده بر باسن کمک می کند و در پیشگیری از ایجاد زخم فشاری  نقش موثری دارد .

برای انجام این حرکت باید اطمینان حاصل کنید که ویلچرشما قفل باشد . با هر دو دست روی دسته های ویلچر به سمت پائین فشار دهید . باسن خود را به اندازه ای بالا ببرید که از روی تشکچه ی ویلچر بلند شود . به مدت پنج تا 10 ثانیه خود را در این حالت نگه دارید و سپس به آرامی خود را پایین بیاورید . این کار را سه سری و هر سری 10 بار تکرار کنید . اگر هدف ، کاهش فشار باشد ، این تمرین باید هر 15 دقیقه انجام شود تا جریان خون به استخوانهای ناحیه خاجی و باسن به خوبی برقرارشود. در هر حال این ورزش ایده خوبی برای اعمال فشار برروی شانه است ، اما اگر باعث درد شانه های شما می شود ، ادامه آن را متوقف کنید .

2- کشش ماهیچه های سه سر پشت بازو

از آنجا که عضلات سه سر در افراد ویلچری ازاهمیت حیاتی برخوردارهستند ، مهم است که به طور منظم تحت کشش قرار گیرند .

برای اجرای کشش ماهیچه سه سر ، آرنج یکی از دستها را خم کرده و آن را بالای سر بگذارید . سپس با دست مقابل ، آرنج خم شده را گرفته و آن را به سمت عقب و پشت سر بکشید . این کشش را بدون وقفه وبدون تغییر دستها به مدت 30 ثانیه ادامه دهید .  این کشش را برای هر دست سه بار تکرار کنید .

3- جمع کردن کتف ها

تمرینات انقباض شانه برای تقویت ماهیچه های پشت شانه و بهبود وضعیت استقرار بدن در حالت نشسته انجام می شود . برای اجرای این تمرین در یک وضعیت مناسب و صاف بنشینید . تیغه های شانه خود را به سمت عقب و رو به پایین حرکت دهید ، بطوری که می خواهید آنها را به هم بچسبانید . به ​​مدت 5 ثانیه در این وضعیت بمانید ، و سپس خود را آزاد کنید . تمریناتی که به شکل قایقرانی و با استفاده از باندهای درمانی انجام می شود ، همین نتایج را به دنبال دارد . این تمرین را بصورت سه سری 10 تایی تکرار کنید  .

4- کشش عرضی شانه ها

بطور کلی برای حفظ قدرت جابجایی و کمک به کاهش خطرات آسیب شانه ها که یکی از مشکلات شایع کاربران ویلچراست ،  باید هر روز آنها را تحت کشش قرارداد .

هدف از این تمرین این است که طول عضلات پشت شانه حفظ شود . برای اجرای کشش ، با یک دست ، دست مخالف را بصورت عرضی به سمت قفسه سینه بکشید . آرنج دست کشیده شده را صاف و موازی با کف نگهدارید  . به ​​مدت 30 ثانیه دراین حالت بمانید .  سپس دستها را عوض کنید . این کار را برای هر دست سه بارانجام دهید .

منبع مورد استفاده :  مقاله :” ” Arm Exercises for Spinal Cord Injury Patients  نویسنده : تایلر شولتز ، 21 مرداد 2010  ، اقتباس از سایت : http://www.livestrong .com   –  ترجمه و تهیه و تنظیم : مهندس عباس کاشی ( Email :  ohealth2007@yahoo.com)–  دی آبان ماه سال 1390 – انتشار: انجمن ضایعات نخاعی استان تهران