توسطadmin1390/09/070خاطرات افراد آسیب نخاعی, مطالب اي كاش هيچ جاي اين شهر پله نداشت ، “محبت ” مصاحبه‌اش را با اين عبارت شروع مي‌كند. او يكي‌ازهزاران معلول اين كشور است كه از نگاه معنادار برخي مردم‌كه‌به او در اجتماع به ديد منفي ، مزاحم و زحمت نگاه مي‌كنند، رنجور است. اين دختر جوان كه در نمايشگاه معلولان با كارهاي دستي خود شركت كرده است، مي‌گويد: به هر كجا كه زنگ مي‌زنم اولين سووالي كه مي‌پرسم، اين است كه آيا اين مكان پله و نرده دارد؟ وي در حاشيه اين نمايشگاه و در صحبتهاي خود با ايرنا از بداخلاقي برخي از رانندگان تاكسي انتقاد مي‌كند و مي‌گويد: به خاطر اين كه بايد ويلچرهايمان را حمل و در صندوق عقب بگذارند ما را سوار نمي‌كنند و يا كرايه بيشتري را ازمامطالبه مي‌كنند و وقتي اعتراض مي‌كنيم از الفاظ ناراحت‌كننده اي استفاده مي‌كنند. وي كه براي معاينه‌پاهاي خود دايم به پزشك مراجعه مي‌كند، افزود: جالب اين است كه‌اكثرارتوپد و فيزيوتراپي‌ها در طبقات بالا مي‌باشند و افراد سالم هنگام بالا رفتن از پله‌ها دچار مشكل مي‌شوند چه برسد به من كه از پا دچار معلوليت هستم. محبت كه داراي مدرك كارشناسي ادبيات فارسي است در ادامه گفت: اين مشكل در كتابخانه‌ها و دانشگاه‌ها نيز مي‌باشد وبرخي ازاستادان حاضر به برگزاري كلاس‌هاي خود در طبقات پائين نمي‌باشند. “نسرين مصدقيان ” مادر يك پسر معلول ۲۵ساله افزود: بايد نگاههاي برخي از مردم بخصوص در مكانهاي عمومي مانند پارك ، معابر شهري ، بازار و سينما كه بعضا ما را مزاحم رفت و آمد و يا تفريح خود مي‌دانند با كار رسانه‌اي عوض شود. وي گفت: مد نظر قرار ندادن راهروهاي مناسب در مجتمع‌هاي تجاري ، سينمائي و اداري و مراكز درماني كه بايد اولين مكان براي رفاه حال بيماران بخصوص معلولان باشد مشكلي ما را دوچندان كرده است. وي همچنين از وضعيت نامناسب شهرسازي انتقاد كرد و گفت: در سال‌هاي اخير شهرداري برخي از پلهاي عبوري در كنار جداول خيابان با ارتفاع ساخته است كه معلولين را بيش از گذشته با مشكل روبرو كرده است. وي بابيان اين كه اخيرا در كنار اين جدول‌هاي بلند نيز نرده گذاشته‌اند، افزود:اين مسئله باعث شده كه‌آنان در خيابان حركت و يااز مردم كمك بگيرند. “محمد رضا شيرزاد” يك دانشجوي نابيناست كه در گفت و گو با ايرنااز نبود تابلوهاي هشداردهنده راهنمائي و رانندگي ، راهروهاي مخصوص درپل‌هاي هوائي،مكانهاي پرتردد شهروجاهاي مخصوص به رفت و آمد معلولان گلايه مي‌كند. وي گفت: چندي پيش يكي از ناشنوايان براثر تصادف ، جلوي مدرسه‌شان دچار سانحه و در نهايت معلوليت پاشد. وي چون ديگرمعلولان‌آرزوي شهر بدون پله را دارد و مي‌گويد: در مورد پله‌هاي اتوبوس كه‌بيشترين نياز ماست مسوولان بر اين ادعا بودند كه اين اتوبوس ها قديمي است اما متاسفانه در ساخت اتوبوس‌هاي جديد هم راهي مخصوص معلولين نه تنها لحاظ نشده ، بلكه درون آنها هم پله‌هائي باارتفاع گذاشته شده است كه افراد سالم را هم با مشكل روبرو كرده است. “بنفشه خاموشيان ” مدير يكي از تشكل‌هاي غير دولتي معلولان اصفهان در اين زمينه گفت: اولين چيزي كه باعث ناراحتي معلولان و خانواده‌هاي آنان مي‌شود ديد نادرست برخي افراد نسبت به آنان است. وي افزود:اين ديد منفي و مزاحم زماني نمود پيدا مي‌كندكه معلولان بخواهند از وسايل نقليه عمومي، پياده‌رو استفاده كنند. وي كه مادر يك پسر معلول مي‌باشد از وجود پله‌هاي بلند و نبود راهروي مناسب براي عبور معلولان انتقاد كرد و گفت : بارهادراين موضوع با ارگانها و حتي بهزيستي مذاكرات و نامه نگاري‌هاي مختلفي شده است ،اما تا كنون به نتيجه‌اي نرسيده است. وي با اشاره به اين كه در قانون حمايت از حقوق معلولان به مسئله تناسب سازي ساختمان‌ها و احداث امكانات براي تردد معلولان بيش از هر قانون ديگر تاكيد شده است،امامتاسفانه تاكنون هيچ ساختماني كه در سه سال اخير احداث و به پايان رسيده اين موضوع را لحاظ نكرده است. خاموشيان افزود:از ديگر مشكل معلولان تردد و پارك كردن ديگر وسايل نقليه در مكانهاي مخصوص آنان مي‌باشدكه‌اين به فقر فرهنگي مردم و برخورد كم رنگ نيروي انتظامي با اين متخلفان بر مي‌گردد. “فائقه مجد” مدير مجمع تشكل‌هاي غير دولتي معلولان استان اصفهان در اين باره گفت:باتوجه به‌اين كه سه سال‌ازتصويب قوانين حمايتي معلولان مي‌گذرد اما متاسفانه هيچ كدام از آنها تاكنون ضمانت اجرائي نداشته است. وي كه وكيل دادگستري نيز مي‌باشد، افزود: به‌دليل نبود ضمانت اجرائي هيچ دستگاهي خود را ملزم به رعايت آنها نمي‌كند. وي گفت: لحاظ كردن راهروهاي مخصوص براي تردد معلولان در وسايل نقليه عمومي، ادارات، آموزشگاهها،آسانسورها، نيم بها بودن بليطهاي مجتمع‌هاي فرهنگي و وسايل نقليه مسافربري زميني و هوائي و تخصيص دو ساعت برنامه در در هفته براي معلولان در صدا و سيما از جمله مواردي است كه در اين قانون تصويب شده، اما تاكنون هيچ مرجعي خود را ملزم به اجرا آن نكرده است. وي معتقد است: در صورت پي‌گيري‌هاي تشكل‌هاي غير دولتي و حمايت و نظارت بيشتر بهزيستي مي‌توان قوانين را اجرائي كرد و شرايط زندگي مناسب رابراي معلولان فراهم كرد. در استان اصفهان در حدود ۵۰۰هزار معلول جسمي- حركتي، ذهني ، نخاعي ، نابينا، ناشنوا و بيمار مزمن رواني زندگي مي‌كنند. **** منبع : مقاله “آرزوي ما شهري بدون پله با مردم مهربان است ” برگرفته از سایت -http://baavarnew.ir و سایت مرکز ضایعات نخاعی جانبازان