08آبان توسطadmin1398/08/240مطالب, مقالات آسیب نخاعی بر اساس گزارش مرکز پزشکی جان هاپکینز ، شایع ترین نواحی ستون فقرات که تحت تأثیر آسیب های نخاعی قرار دارند ، نواحی گردنی و سینه ای هستند . این بخش ها ، سطوح بالای ستون فقرات هستند که از پایه جمجمه ( از مهره اول گردن C1 تا مهره هفتم C7 ) شروع شده و تا قسمتهای میانی ( مهره اول سینه 1T تا مهره دوارزدهم 12T ) امتداد دارند . طبق گزارش مرکز آمار ملی آسیب های نخاعی (NSCISC ) ، تنها در ایالات متحده بین 247000 تا 358000 نفر مبتلا به ضایعه نخاعی زندگی می کنند . هر ساله 17700 مورد جدید آسیب نخاعی – غیر از افراد ضایعه نخاعی که در حوادث جان خود را از دست می دهند – اتفاق می افتد . این بدان معنی است که شما و خانواده تان تنها کسانی نیستیدکه باید مقابله با آسیب نخاعی گردنی را آموزش بینند ؛ بکله یک جامعه بزرگ وجود دارند که باید از حمایت های روحی و عاطفی ، مشاوره و آموزش بهره مند شوند . اگر خودتان یا یکی از نزدیکان تان دچار آسیب نخاعی شده باشد ، درمورد این صدمات و در مورد چگونگی تاثیر آنها بر زندگی آینده شما اطلاعات زیادی وجود دارند که باید هر کسی از آنها اطلاع داشته باشد . برخی از این اطلاعات در مورد شناخت چگونگی گزینه های درمانی آسیب نخاعی و مقابله با آنها است . این مقاله با هدف کمک به آسیب دیدگان نخاعی و خانواده های آنها و شناخت مراحل آسیبهای نخاعی و آنچه را که باید دنبال کنند ، ارائه شده است . درمان صدمات نخاعی گردنی معمولا” می تواند به دو مرحله اصلی تقسیم شود : مرحله حاد و مرحله توانبخشی . مرحله اول : اقدامات درمانی در مرحله حاد آسیب نخاعی اقدامات درمانی برای مصدومین دچار آسیب نخاعی در مرحله حاد ، بلافاصله پس از ایجاد آسیب و معمولا” در مرکز ترومای یک بیمارستان و از لحظه ورود اولیه فرد مصدوم آغاز می شود . هدف اصلی این مرحله کاهش آسیب های موجود در نخاع گردنی و جلوگیری از آسیبهای بعدی تا حد ممکن است و هر چه درمانهای اولیه زودتر انجام شود ، مراحل بعدی بهبودی بیمار بهتر خواهد بود . از جمله اقدامات درمانی در این مرحله می توان به موارد زیر اشاره کرد : ثابت سازی ستون فقرات : بخصوص تثبیت و ایمن سازی گردن برای کسانی که از ناحیه گردن دچار آسیب نخاعی شده اند ؛ جراحی نخاع : برای کاهش فشار یا از میان برداشتن هر گونه مانع ، ترمیم زخمها ، ترکیب مهره ها یا تقویت نواحی آسیب دیده نخاع نواحی گردن ؛ تنظیم تنفس و عملکرد تنفسی؛ مراقبتها و درمان های پزشکی مورد نیاز . استفاده از کورتیکواستروئیدها یا دیگرداروها برای کمک به کاهش التهاب بافت و کاهش عوارض ثانویه دیگر مانند لخته های خون . در هر حال ، درمان های اختصاصی که مورد استفاده قرار می گیرند ، با توجه به خصوصیات فردی ، بر اساس عوامل مختلفی از جمله سن ، وضعیت کلی سلامتی و میزان آسیب نخاعی تعیین خواهد شد . این مرحله از فرآیند درمان زمانی به پایان می رسد که بیمار به نقطه ثبات برسد . بعد از آن بیمار می تواند مرحله بعدی فرایند بهبودی یعنی : درمانهای توانبخشی آسیب نخاعی را ادامه دهد . مرحله دوم : درمانهای توانبخشی آسیب نخاعی مرحله توانبخشی آسیب نخاعی ، معمولا ” زمانی اجرا می شود که فرد آسیب نخاعی بتواند برای به دست آوردن استقلال خود از طریق یک سری درمانهای فیزیکی و کار درمانی بطور جدی تلاش کند . با این حال ، این دوره برای افراد مبتلا به صدمات نخاعی گردنی به دلیل محدود یتهای حرکتی که دارند ، چالش برانگیز خواهد بود . برخی از حوزه های توانبخشی آسیب نخاعی عبارتند از : بهبود عملکرد دست ها و میزان مهارت ؛ افزایش قدرت و انعطاف پذیری ؛ استقلال در بهداشت شخصی و لباس پوشیدن ؛ آموزش روشهای انتقال و جابجایی (از حالت خوابیده به نشسته یا ویلچر به روی تخت – یا بالعکس ) ؛ آموزش گام برداری / پیاده روی ؛ حفظ تعادل ( در حالت نشسته و ایستاده ) . به خاطر بسپارید که : دوره توانبخشی ، زمانی عالی برای آسیب دیدگان نخاعی و خانواده های آنها است تا با دیگراعضای جامعه آسیب نخاعی ارتباط برقرار کنند . همچنین توجه ورسیدگی به جنبه های عاطفی و روحی نیز می تواند به بهبودی فرد و توانبخشی او کمک کند . توانبخشی های پیشرفته و بازیابی این دوره ، در واقع ادامه توانبخشی هاو پس از توانبخشی حاد است و هنگامی انجام می شود که فرد دچار آسیب نخاعی گردنی ، برای حفظ توده عضلانی و انعطاف پذیری آن تا حد توان کار کند .