01فروردین توسطadmin1398/01/160مطالب, مقالات آسیب نخاعی آسیب نخاعی ( SCI ) می تواند تأثیر زیادی بر مراقبت و بهداشت دهان و دندان داشته باشد . پس از آسیب نخاعی نیز ، مسواک کردن دندان ها ، معاینات منظم و پر کردن حفره های دندان خراب ضرورت خواهند داشت . طبیعی است که اقدامات بزرگتری ، مانند درمان ریشه ( روت کانال ) یا بازسازهای اساسی نیز برای این افراد مطرح است . مطالعات انجام شده موید این است که افراد مبتلا به آسیب نخاعی هم به همان اندازه افراد سالم ، نیاز به مراقبت دندان دارند . تنها تفاوت ، این است که مسائل پزشکی و مقوله های دسترسی آسیب دیدگان نخاعی ، خاص آنان است و این موضوع باعث شده دستیابی به مراقبتهای مورد نیاز کمی مشکل تر باشد . مهمترین موضوعاتی که در رابطه با رابطه با مراقبتهای دندانی افراد دچار آسیب نخاعی شایع است ؛ عبارتند از : بسیاری افراد نخاعی یکسری داروهایی مصرف می کنند که می توانند باعث خشکی دهان شوداز جمله داروهای ضد اسپاسم ، ضددرد یا داروهایی که افراد دچارمثانه نوروژنیک استفاده می کنند . در نتیجه ، کاهش بزاق دهان می تواند باعث تسریع پوسیدگی های دندانی آنها شود . مسواک زدن و استفاده از نخ دندان برای افراد مبتلا به ضایعات نخاعی سطوح بالاتر و کسانی که در مهارت و توانایی کار با دستها دچار محدودیت هستند ، بدون کمک گرفتن از سایر افراد ، دشوار یا حتی غیر ممکن است . ترس یا اضطراب از دندانپزشکی ممکن است به خاطر تجربه نمودن خفگی ناشی از ضعف عضلات تنفسی وجود داشته است . اکثر امکانات و تجهیزات ، فضای مطبها و اتاق های معاینه دندانپزشکی غیر قابل دسترس هستند . تعداد متخصصین دندانپزشکی مجرب و آموزش دیده در زمینه نیازهای آسیب دیدگان نخاعی محدود است . عدم تکافوی وجود دندانپزشکانی که طرف قرارداد بیمه هستند . بنابراین ، دقیقا” چه کاری باید انجام داد تا موانع مذکورمحدود شده و مراقبتهای بهداشتی دهان ودندان مورد نیاز آنان حاصل گردد ؟ . برای کسانی که با محدودیت حرکتی دستها و یا فقدان مهارت و مواجه اند ، گزینه هایی وجود دارند که می توانند ب هاستفاده از مسواک و خمیرد ندان کمک کنند . از جمله : تجهیزات مناسب سازی شده ای مانند فشاردهنده های خمیر دندان نگاه دارنده های عمومی تجهیزات و یا اختصاصی مسواک انواع مسواکهای برقی . خود مراقبان هم باید آموزش ببینند تا بتوانند به کسانی که فاقد حرکت اندامهای فوقانی هستند ، به نحو مطلوب کمک کنند . اگر یک فرد دچار آسیب نخاعی به دندانپزشک نیاز داشته باشد ، باید یکسری سوالات را مطرح کند . از جمله : آیا پهنای درها و راهروهای منتهی به مطب برای عبور ویلچر کافی است ؟ آیا درها دارای دستگیره های فشار هستند و یا اینکه از نوع اتوماتیک اند ؟ آیا اتاقهای معاینه فضای کافی دارند و صندلی دندانپزشکی قابل دسترس است ؟ آیا در حالی که روی ویلچر باشید ، دندانپزشک قادر به انجام معاینات و یا اقدامات لازم می باشد ؟ آیا کارکنان کلینیک دندانپزشکی در مورد تکنیکهای جابجائی شما به خوبی آموزش دیده اند ؟ اگرامکان اقدامات تکمیلی روی ویلچر وجود نداشته باشد ، آیا امکان جابجایی شما با کمک کارکنان وجود دارد ؟ آیا کارکنان با نیازهای بیماران مبتلا به آسیب نخاعی آشنا می باشند ؟ آنچه که شما می توانید انجام دهید ، از این قرار است : همراه داشتن مراقب جهت آموزش در مورد ” نحوه صحیح مراقبت از دندانهای اشخاص دیگر” . اطلاع رسانی به دندانپزشک در مورد مسائل پزشکی خودتان از جمله اسپاسم ، و یا نیاز به حذف فشارهای ایجاد کنند ه زخمهای فشاری . اطلاع رسانی به کارکنان مورد اینکه احتمال دارد جهت دریافت خدمات نیاز به زمان بیشتری داشته باشید تا به درستی برنامه ریزی کنند .