جزئیات وبلاگ

خیلی از افراد مبتلا به آسیب نخاعی ، به ویژه کسانی که از ویلچر دستی استفاده می کنند ، به دلیل راندن ویلچر ، دچار سفتی ماهیچه های جلوی شانه می شوند . در نتیجه این ماهیچه ها کوتاهتر و قوی تر می شوند ، در حالی که عضلات مخالف در پشت شانه بلندتر و ضعیف تر می شوند . این عدم تعادل یکی از مهمترین عوامل آسیب و درد شانه محسوب می شود . برای پیشگیری از این آسیب می توان اقدامات زیر را انجام داد :

• ماهیچه های قدامی ( جلو) شانه را کشش داده و عضلات خلفی ( پشت ) شانه را تقویت کنید .
• وضعيت نشستن ، مکانیک راندن ویلچر و تکنیک های انتقال را  بهینه سازی کنید .
• ضعف عضلات شکمی و تکیه گاه نامناسب صندلی ویلچر می تواند منجر به وضعيت ضعیف نشستن شود ، بطوری که معمولا” باعث قوز کردن به سمت جلو و شانه های را به جلو می اندازد و این نوع وضعیت نشستن می تواند درد شانه ها را بدتر کند . تکنیک خوب انتقال و مکانیک راندن ویلچر نیز مهم هستند.
• از دسترسی مکرر به بالای سر و فعالیت های بالاتر از حد شانه پرهیز کنید .
• دسترسی بیش از حد به سطوح بالای سر ، فشار خیلی زیادی روی شانه وارد می کند و می تواند باعث آسیب و درد شود .
• به طور مستقیم روی شانه های خود نخوابید.
• وزن بدن تان را پایین نگه دارید .
• عادت ها و محیط زندگی خود را اصلاح کنید .

اگر درد شانه دارید، باید کمی زمان بدهید ، تا عادت هایتان عوض شود ، فعالیت های روزانه خود را تطبیق دهید و محیط  خود را مناسب سازی کنید . هدف این است که حرکات شما عاری از درد باشند ، اما حرکت کردن را نباید متوقف کنید . ورزشهایی مانند پاروزدن یا حرکت دادن ویلچرهای اهرم دار ( استفاده از یک اهرم یا دسته برای راندن ویلچر به جای چرخاندن چرخ ها ) یا راندن به سمت عقب ، پشت و ماهیچه های خلفی شانه را تقویت می کند و باعث کشش جلوی شانه ها شده و مکانیک شانه را بهبود می بخشد و منجر به کاهش درد می شود .