۰۲۱ - ۸۸۰۰۱۳۶۱ کمک‌های مردمی

تجربیات ارزشمند آقای مرتضی عابدی

 تجربیات ارزشمند آقای  مرتضی عابدی

   عضو انجمن حمایت از معلولین آسیب نخاعی اراک

 قهرمان بسکتبال با ویلچر معلولین

یه روز تابستونی که رفته بودم بهزیستی، توی حیاطش داشتم واسه خودم تک چرخ میزدم که یه آقای هیکلی با ویلچر آمد جلو وبهم گفت بیا سالن ورزشی بسکتبال بازی کنیم اولش جدی نگرفتم تصور نمیکردم یه معلول ویلچری بتونه بسکتبال بازی کنه اما وقتی با اصرار پدرم رفتیم سالن متوجه شدم که ویلچر مخصوص دارن اونجا بازیکن های دیگه رو دیدم که داشتن آماده میشدن برای تمرین من از همشون کوچیکتر بودم جای بچه بعضی هاشون حساب میشدم .

اونروز توپم به حلقه هم نمی رسید مشکلات من از همه بیشتر بود چون اعضای تیم هیچ کدومشون مثل من ضایعه نخاعی نبودن بعد از گذشت یک ماه از ورود من به تیم مسابقات جشنواره میلاد کوثر شروع شد که کلیه ورزشکاران معلول و جانباز کل کشور در اون شرکت داشتن برام خیلی جالب بود این همه معلول اون هم ورزشکار و قهرمان رو یک جا ندیده بودم

افتتاحیه مسابقات داخل سالن آزادی و با سخنرانی رئیس جمهور وقت و نمایندگانی از شرکت meyra شروع شد. من در اون سال یازده ساله بودم و ورزش رو خیلی تفریحی و تفننی ادامه میدادم درس و ورزش در کنار هم مکمل خیلی خوبی بودن هم برای حفظ روحیه و شادابی من، هم حضور در اجتماع و بالا بردن اعتماد به نفسم ولی اگه مدیریت زمان نداشتم از هر دو شون عقب می افتادم . در هفته چهار جلسه تمرین میکردم آرزوی یک دقیقه رو داشتم که در تیم بازی کنم ولی همیشه به خاطرم بود که « گر صبر کنی ز غوره حلوا سازی» شاید بارها زمین خوردم و نتونستم جلوی توپی رو که داشت وارد حلقه میشد رو بگیرم اما بالاخره اون روزها رو گذروندم و در سال ۸۵ در سن ۱۵ سالگی با کسب مقام نائب قهرمانی دسته یک بسکتبال با ویلچر اولین مدال خودم رو کسب کردم از این جهت برام ارزش داشت که من هم توی کسب این مدال برای تیم سهیم بودم بعد از چشیدن طعم اولین موفقیت این رشته رو به طور حرفه ای دنبال کردم البته درسم رو کنار نگذاشتم و تونستم به دانشگاه برم و مدرک کاردانی کامپیوتر رو بگیرم . تا یک سال پیش بعنوان بازیکن پیشرفته در تیم اراک بازی میکردم و موفقیتهای تیمی زیادی رو کسب کردم اما برای بازی حرفه ای تر در لیگ برتر تمام سختی های دوری از خانواده و زندگی مستقل را به جان خریدم و به تیم آسایشگاه کهریزک پیوستم و در سال ۹۰ در این تیم مقام نائب قهرمانی کشوری بسکتبال با ویلچر را کسب نمودم. البته من تیم اراک رو فراموش نمیکنم و امسال تابستان بعنوان بازیکن شماره ۱۷ برای این تیم در بازی تدارکاتی مقابل تیم آمل بازی کرده و پیروز شدیم.

ورزش برای من یه امر واجبه چون مانع از بعضی مشکلات عفونتی، زخم بستر و… شده و تحرکی که در طول روز ندارم رو با تمرینات ورزشی مستمر جبران میکنه.من با تمام توان جوانمردانه در مقابل تمام مشکلات زندگی می ایستم چون ورزش به من آموخته که با ناجوانمردی در هیچ بازی ای برنده واقعی نخواهم بود.

منبع : تجربیات ارزشمند  ”  تجربیات آقای  مرتضی عابدی  قهرمان بسکتبال با ویلچر معلولین” –  ”  انتشار در   سومین  کنفرانس اینترنتی  با عنوان  ورزش و آسیب نخاعی -تیرماه ۱۳۹۱-برگزارکنندگان :مرکز ضایعات نخاعی جانبازان،انجمن معلولین ضایعات نخاعی استان تهران ،فدراسیون ورزش های جانبازان و معلولین