آرزوی ما شهری بدون پله با مردم مهربان است

ای کاش هیچ جای این شهر پله نداشت ، “محبت ” مصاحبه‌اش را با این عبارت شروع می‌کند.
او یکی‌ازهزاران معلول این کشور است که از نگاه معنادار برخی مردم‌که‌به او در اجتماع به دید منفی ، مزاحم و زحمت نگاه می‌کنند، رنجور است.

این دختر جوان که در نمایشگاه معلولان با کارهای دستی خود شرکت کرده است، می‌گوید: به هر کجا که زنگ می‌زنم اولین سووالی که می‌پرسم، این است که آیا این مکان پله و نرده دارد؟ وی در حاشیه این نمایشگاه و در صحبتهای خود با ایرنا از بداخلاقی برخی از رانندگان تاکسی انتقاد می‌کند و می‌گوید: به خاطر این که باید ویلچرهایمان را حمل و در صندوق عقب بگذارند ما را سوار نمی‌کنند و یا کرایه بیشتری را ازمامطالبه می‌کنند و وقتی اعتراض می‌کنیم از الفاظ ناراحت‌کننده ای استفاده می‌کنند.

وی که برای معاینه‌پاهای خود دایم به پزشک مراجعه می‌کند، افزود: جالب این است که‌اکثرارتوپد و فیزیوتراپی‌ها در طبقات بالا می‌باشند و افراد سالم هنگام بالا رفتن از پله‌ها دچار مشکل می‌شوند چه برسد به من که از پا دچار معلولیت هستم.

محبت که دارای مدرک کارشناسی ادبیات فارسی است در ادامه گفت: این مشکل در کتابخانه‌ها و دانشگاه‌ها نیز می‌باشد وبرخی ازاستادان حاضر به برگزاری کلاس‌های خود در طبقات پائین نمی‌باشند.

“نسرین مصدقیان ” مادر یک پسر معلول ‪ ۲۵ساله افزود: باید نگاههای برخی از مردم بخصوص در مکانهای عمومی مانند پارک ، معابر شهری ، بازار و سینما که بعضا ما را مزاحم رفت و آمد و یا تفریح خود می‌دانند با کار رسانه‌ای عوض شود.

وی گفت: مد نظر قرار ندادن راهروهای مناسب در مجتمع‌های تجاری ، سینمائی و اداری و مراکز درمانی که باید اولین مکان برای رفاه حال بیماران بخصوص معلولان باشد مشکلی ما را دوچندان کرده است.
وی همچنین از وضعیت نامناسب شهرسازی انتقاد کرد و گفت: در سال‌های اخیر شهرداری برخی از پلهای عبوری در کنار جداول خیابان با ارتفاع ساخته است که معلولین را بیش از گذشته با مشکل روبرو کرده است.
وی بابیان این که اخیرا در کنار این جدول‌های بلند نیز نرده گذاشته‌اند، افزود:این مسئله باعث شده که‌آنان در خیابان حرکت و یااز مردم کمک بگیرند.

“محمد رضا شیرزاد” یک دانشجوی نابیناست که در گفت و گو با ایرنااز نبود تابلوهای هشداردهنده راهنمائی و رانندگی ، راهروهای مخصوص درپل‌های هوائی،مکان‌های پرتردد شهروجاهای مخصوص به رفت و آمد معلولان گلایه می‌کند.
وی گفت: چندی پیش یکی از ناشنوایان براثر تصادف ، جلوی مدرسه‌شان دچار سانحه و در نهایت معلولیت پاشد.

وی چون دیگرمعلولان‌آرزوی شهر بدون پله را دارد و می‌گوید: در مورد پله‌های اتوبوس که‌بیشترین نیاز ماست مسوولان بر این ادعا بودند که این اتوبوس ها قدیمی است اما متاسفانه در ساخت اتوبوس‌های جدید هم راهی مخصوص معلولین نه تنها لحاظ نشده ، بلکه درون آنها هم پله‌هائی باارتفاع گذاشته شده است که افراد سالم را هم با مشکل روبرو کرده است.
“بنفشه خاموشیان ” مدیر یکی از تشکل‌های غیر دولتی معلولان اصفهان در این زمینه گفت: اولین چیزی که باعث ناراحتی معلولان و خانواده‌های آنان می‌شود دید نادرست برخی افراد نسبت به آنان است.

وی افزود:این دید منفی و مزاحم زمانی نمود پیدا می‌کندکه معلولان بخواهند از وسایل نقلیه عمومی، پیاده‌رو استفاده کنند.
وی که مادر یک پسر معلول می‌باشد از وجود پله‌های بلند و نبود راهروی مناسب برای عبور معلولان انتقاد کرد و گفت : بارهادراین موضوع با ارگانها و حتی بهزیستی مذاکرات و نامه نگاری‌های مختلفی شده است ،اما تا کنون به نتیجه‌ای نرسیده است.

وی با اشاره به این که در قانون حمایت از حقوق معلولان به مسئله تناسب سازی ساختمان‌ها و احداث امکانات برای تردد معلولان بیش از هر قانون دیگر تاکید شده است،امامتاسفانه تاکنون هیچ ساختمانی که در سه سال اخیر احداث و به پایان رسیده این موضوع را لحاظ نکرده است.

خاموشیان افزود:از دیگر مشکل معلولان تردد و پارک کردن دیگر وسایل نقلیه در مکان‌های مخصوص آنان می‌باشدکه‌این به فقر فرهنگی مردم و برخورد کم رنگ نیروی انتظامی با این متخلفان بر می‌گردد.

“فائقه مجد” مدیر مجمع تشکل‌های غیر دولتی معلولان استان اصفهان در این باره گفت:باتوجه به‌این که سه سال‌ازتصویب قوانین حمایتی معلولان می‌گذرد اما متاسفانه هیچ کدام از آنها تاکنون ضمانت اجرائی نداشته است.
وی که وکیل دادگستری نیز می‌باشد، افزود: به‌دلیل نبود ضمانت اجرائی هیچ دستگاهی خود را ملزم به رعایت آنها نمی‌کند.
وی گفت: لحاظ کردن راهروهای مخصوص برای تردد معلولان در وسایل نقلیه عمومی، ادارات، آموزشگاهها،آسانسورها، نیم بها بودن بلیطهای مجتمع‌های فرهنگی و وسایل نقلیه مسافربری زمینی و هوائی و تخصیص دو ساعت برنامه در در هفته برای معلولان در صدا و سیما از جمله مواردی است که در این قانون تصویب شده، اما تاکنون هیچ مرجعی خود را ملزم به اجرا آن نکرده است.

وی معتقد است: در صورت پی‌گیری‌های تشکل‌های غیر دولتی و حمایت و نظارت بیشتر بهزیستی می‌توان قوانین را اجرائی کرد و شرایط زندگی مناسب رابرای معلولان فراهم کرد.
در استان اصفهان در حدود ‪۵۰۰هزار معلول جسمی- حرکتی، ذهنی ، نخاعی ، نابینا، ناشنوا و بیمار مزمن روانی زندگی می‌کنند.

****

منبع : مقاله “آرزوی ما شهری بدون پله با مردم مهربان است ” برگرفته از سایت  -http://baavarnew.ir

و سایت مرکز ضایعات نخاعی جانبازان