۳۰ روز و ۳۰ راز

▪ روز اول: از کارهایی که ناچاری انجام دهی لذت ببر، نق زدن تنها تو را خسته تر می کند و نمی گذارد کار را درست انجام دهی. اما اگر با موفقیت مانند یک دوست رفتار کنی همه جا به دنبالت خواهد بود.

▪ روز دوم: سعی کن کارهایت را از صمیم قلب انجام دهی، نه به صرف اینکه ناچاری انجام دهی. باید به کارت ایمان داشته باشی. یک جریان آب ضعیف، تنها نیمی از باغچه را آبیاری می کند.

▪ روز سوم: همه چیز را همانطورکه هست بپذیر. خواستن به تنهایی چیزی را تغییر نمی دهد. خواستن، باد را از وزیدن بازنمی دارد و برف را به آبنبات تبدیل نمی کند.

▪ روز چهارم: تمرین کن تا از درون شاد باشی. اجازه نده دیگران برای شاد کردن تو تصمیم بگیرند. خودت رئیس کارخانه شادی سازی باش.

▪ روز پنجم: ذهن ات را همانند ابر سفیدی که در آسمان است، آزاد کن. تلاش کن، اما نتایج کار را واگذار تا با هم کار بیایند برای ابر چه فرقی می کند باد از کدام سو بوزد.

▪ روز ششم: وقتی تصمیم به انجام کاری می گیری، از خود نپرس: من چه می خواهم؟ بلکه بپرس: چه کاری به نفع همه است؟ اگر به فکر منافع دیگران باشی، دیگران در کنارت کار خواهند کرد و کمک خواهند کرد تا موفق شوی.

▪ روز هفتم: هنگام تصمیم گیری ابتدا نباید بپرسی، از این کار چه نفعی عایدم خواهد شد؟ پرسش درست اینست که: چه کاری به نفع همه است؟

▪ روز هشتم: وقتی کار به مشکل می خورد، نه دیگران را سرزنش کن و نه خود را. انسان وقتی شنا یاد می گیرد که از فرو رفتن در آب نترسد.

▪ روز نهم: برای موفقیت در هر کار، باید ابتدا تصویر واضحی از نقشه کار داشته باشی. آنگاه، همانطورکه در باد شدید، نخ بادبادک را محکم نگه می داری، باید هدف ات را هم به همان محکمی نگه داری.

▪ روز دهم: اگر طرحی در عمل مشکل تر از آن شد که فکر می کردی، دلسرد نشو. همه چیز این دنیا همین طور است، خصوصا اگر ارزشمند باشد.

▪ روز یازدهم: مشکلات ما را قوی و به سمت پیروزی های بزرگ تر هدایت می کنند. کوهنوردی آسان نیست، اما منظره ای هم که از قله کوه دیده می شود، بسیار زیباست.

▪ روز دوازدهم: اراده ات را قوی کن. خود را وارد به انجام کارهایی کن که برایت مشکل هستند. سپس آنها را با جدی ات انجام بده. بعد از مدتی خواهی دید که اراده ات همانند گرزی فولادی سخت و درخشان شده است.

▪ روز سیزدهم: با انرژی کامل روی کارهایت تمرکز کن. شیشه های رنگی کلیسا، هنگام عبور نور از آنها بسیار زیبا و درخشان می شوند. کارهایت را هم اگر با انرژی انجام دهی، شفاف و زیبا خواهند شد.

▪ روز چهاردهم: هنگامیکه قصد انجام کاری را داری، از خود نپرس: دیگران آن را چگونه و با چه روشی انجام داده اند؟ بلکه بپرس: چگونه می توانم آن را درست و به بهترین وجه ممکن انجام دهم؟ این را بدان که همواره حقیقتی تازه در انتظار کشف شدن است.

▪ روز پانزدهم: هر کاری را با جان و دل انجام بده. اگر شعاع انرژی ات را مانند ذره بینی که نور خورشید را متمرکز می کند، روی موانع تمرکز دهی، هر مانعی که سر راهت باشد خواهد سوخت.

▪ روز شانزدهم: امروز را آغازی تازه بدان. چرا به چیزی که دیروز اتفاق افتاده، یا انجام شده فکر می کنی؟ زندگی رودخانه ای است که مدام به سمت آینده در جریان است. هیچ قطره ای از آن دو بار از زیر یک پل رد نمی شود.

▪ روز هفدهم: افکار و رویاهایت را بسط بده. هنگامیکه در بیرون چمنزاری پهناور است که از هر سو تا افق امتداد دارد، چرا خود را در آغل حبس کنی؟

▪ روز هجدهم: نگذار افکارت بصورت عادت درآیند. سعی کن هرگز در جا نزنی. هر روز از زاویه ای تازه به کارها نگاه کن. زندگی یک صحنه پر از ماجراست. به اطرافت نگاه کن; نشانه های زیبایی وجود دارند که به کشفیات تازه اشاره می کنند.

▪ روز نوزدهم: مهم ترین چیز احساسی است که نسبت به کارت داری. وجود رنگ های تیره در یک تابلوی نقاشی، نشانه افسردگی نقاش آن تابلو است. رنگ های روشن، حاکی از وجود روشنایی و انرژی در زندگی نقاش آن تابلوست.

▪ روز بیستم: زندگی مثل یک تاب است که هم می تواند سرگرم کننده باشد و هم حال به هم زن. اگر هر بار که تاب می خوری احساس شگفتی کنی، لذت تاب خوردن را احساس خواهی کرد. در زندگی هم هر بار که کاری را انجام می دهی، از انجام آن شگفتی احساس کن.

▪ روز بیست ویکم: حرف حق را بپذیر و کاری به گوینده آن نداشته باش. مثلا اگر بوی دود را احساس می کنی و طوطی ات فریاد بزند که: خانه آتش گرفت! آیا به مهمان هایت خواهی گفت: این طوطی نمی فهمد چه می گوید؟

▪ روز بیست ودوم: عقاید را با حقایق اشتباه نکن. حقیقت مانند دانه بادام است و عقاید پوسته آن دانه بادام هستند. اگر به دنبال حقیقت هر چیز هستی، باید پوسته را بکنی، تا خود دانه را ببینی.

▪ روز بیست وسوم: قبل از انجام هر کار مهمی، اول ببین چه احساسی نسبت به انجام آن داری. آیا آن کار را مهم می دانی؟ آیا واقعی به نظرت می رسد؟ آیا به دیگران کمک می کند؟

▪ روز بیست وچهارم: هنگام غلیان احساسات، هیچ تصمیم مهمی نگیر. در این صورت اشتباه خواهی کرد. اول درون ات را آرام کن. ذهن مانند یک دریاچه است. هنگام غلیان احساس، دریاچه مواج است.

▪ روز بیست وپنجم: هنگام مواجه شدن با مشکل، یادت باشد که حتما راه حلی وجود دارد. زیرا هر چیز با جفتش بوجود می آید. بعد از هر سقوطی، صعودی و بعد از هر شبی، روزی وجود دارد.

▪ روز بیست وششم: همواره از نعمت هایی که زندگی به تو بخشیده، شاد باش و بخاطر آنچه که نداری گله مند نباش. ساختمان با سنگ هایی ساخته می شود که در دسترس اند، نه با سنگ های حیاط خانه دیگران.

▪ روز بیست وهفتم: سعی کن مثل ماشین خرابی که خاموش نمی شود، دائما در حال عذرخواهی نباشی. با این کار توجه دیگران را به اشتباهاتت جلب خواهی کرد. تلاش کن که بهترین را انجام دهی.

▪ روز بیست وهشتم: هر کار خیری که در این دنیا انجام دهی، بیش از هر کس به خودت کمک خواهد کرد، به تو قدرت و انرژی و درک بیشتر خواهد بخشید. اگر خودت نقاشی کنی، دیگران از تماشای آن لذت خواهند برد.

▪ روز بیست ونهم: برای عمل کردن از درونت فرمان بگیر. برای تفکر از درونت راهنمایی بجو. زیرا درک و آگاهی را باید دریافت کنی و نمی توانی خودت خلق کنی.

▪روز سی ام: هر چیز که راست و درست باشد، به نفع تو و دیگران خواهد بود. خداوند بهتر از هر کس می داند که چه چیز به تو شادی واقعی می بخشد.

منبع: روزنامه ابتکار