نگاهی به مناسب‌سازی معابر شهری برای افراد دچار نقص عضو سلامت نیوز
نگاهی به مناسب‌سازی معابر شهری برای افراد دچار نقص عضو
جایی برای معلولان نیست
سلامت نیوز:این آمار در کنار معلولیت‌هایی با درجه کم به ۱۱ میلیون نفر می‌رسد؛ رقمی که نشان می‌دهد ۱۵ درصد جمعیت کشور باید خدمات ویژه‌ای دریافت کنند. اما شهرهای مختلف کشور حتی امکان تردد را هم از معلولان سلب کرده است. در این میان استان تهران با داشتن حدود دو میلیون معلول و پیکره بزرگ پایتخت، از سخت‌ترین شهرها برای زندگی معلولان به حساب می‌آید.
به گزارش سلامت نیوز، فرهیختگان نوشت: معابر باریک و غیرهم‌تراز، وسایل حمل‌ونقل عمومی غیراستاندارد و همچنین مناسب نشدن معابر از جمله مشکلاتی است که شمار انبوهی از معلولان را که خیلی از آنها قدرت کار و فعالیت اجتماعی دارند در خانه‌هایشان حبس می‌کند. در اصول ۲۱، ۲۸ و ۲۹ قانون اساسی نیز به حقوق معلولان اشاره شده، اما این گروه در قوانین شهری جایگاهی پیدا نکردند. به همین دلیل برای حمایت از حقوق این قشر از جامعه در سال ۸۳ قانون جامع حمایت از معلولان در مجلس شورای اسلامی تصویب شد. اما این قانون به دلیل داشتن ایراداتی در اجرا با مشکل مواجه شد و به همین دلیل با کمک کارشناسان و متخصصان سازمان بهزیستی و وزارت رفاه، دوباره تدوین شد و درنهایت به تصویب دولت رسید و به صورت لایحه به مجلس ارائه شد تا حقوق معلولان در مناسبات شهری بهتر دیده شود. قانونی که هنوز دوره آزمایشی‌اش را می‌گذراند و اثراتش در معابر و شهرها دیده نشده است.
در لایحه حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت موضوعات مناسب‌سازی، دسترس‌پذیری و تردد و تحرک، خدمات بهداشتی، درمانی و توانبخشی، امور ورزشی، فرهنگی، هنری و آموزشی، کارآفرینی و اشتغال، مسکن، فرهنگ‌سازی و ارتقای آگاهی‌های عمومی، حمایت‌های قضایی و تسهیلات مالی، معیشت و حمایت‌های اداری و استخدامی معلولان و همچنین نظارت بر منابع مالی مشخص شده است. علیرضا یارمحمدی، فعال حقوق معلولان، در این باره به «فرهیختگان» می‌گوید: «مناسب‌سازی‌های معابر شهری مهم‌ترین نیازی است که برای زندگی روزمره شهری برای همه اقشار لازم است. اما این موضوع در هیچ‌کدام از معابر رعایت نشده است و حتی گاهی پیاده‌روی در کوچه و خیابان‌های این شهر برای افراد بدون معلولیت هم کار آسانی نیست. این موضوع سبب شده است با وجود تعداد بالای معلولان در شهر تهران تردد آنها در سطح شهر به کمترین حد ممکن برسد.» به گفته او این بی‌توجهی به معلولان تنها به پیاده‌راه‌های این کلانشهر ختم نمی‌شود و حمل‌ونقل عمومی را نیز در بر می‌گیرد.
یار محمدی می‌گوید: «جز تعداد معدودی از اتوبوس‌های BRT شهری که مجهز به سیستم پیاده و سوار کردن معلولان هستند، سایر معابر حمل‌ونقل عمومی اساسا معلولان را نادیده گرفته‌اند.»
او حتی از خطوط اتوبوس‌های تندروی چمران که جزء معدود مسیر‌هایی با اتوبوس و ایستگاه مناسب‌سازی شده است، انتقاد می‌کند و می‌گوید: «جالب است که همه ایستگاه‌های این اتوبوس‌ها در میانه اتوبان قرار دارند و افراد برای رسیدن به این ایستگاه‌های مناسب شده باید از پل هوایی با پله‌های فراوان عبور کنند. واقعا سوال این است که هدف از طراحی چنین مسیر مناسب‌سازی‌شده‌ای چه می‌تواند باشد وقتی فرد دچار معلولیت حرکتی حتی نمی‌تواند خود را به ایستگاه برساند.»
در کنار این موضوع فعالیت‌های پراکنده‌ای هم در برخی فروشگاه‌ها یا شهرداری‌های مناطق به صورت محدود انجام شده است که هیچ‌کدام آنها سبب نمی‌شود که معلولان برای فعالیت‌های اجتماعی از امکانات ابتدایی برخوردار باشند. این در حالی است که چندی پیش اقبال شاکری، عضو نابینای شورای شهر هم خبر از تعطیلی جلسات ستاد مناسب‌سازی شهر تهران داده بود.