نکات کلیدی در مورد مثانه نروژنیک افراد دچار آسیب نخاعی
اگرچه در تمام بیماران دچار آسیب نخاعی عملکرد مثانه و دفع ادرار تحت تاثیر قرار می گیرد ، اما نوع و نشانه های آن بسته به سطح ضایعه و کامل یا ناکامل بودن آسیب متفاوت خواهد بود . ضایعه نخاعی در ناحیه L1 و بالاتر می تواند منجر به فعالیت بیش از حد اعصاب کنترل کننده عضله دترسور ( detrusor) ( عضله تشکیل دهنده دیواره مثانه ) ، و همچنین اختلال در عملکرد اسفنکتر ماهیچه مثانه شود . ضایعات نخاعی پائین تر از سطح L1 ممکن است با عدم واکنش عضله مثانه همراه باشد . در هر حال مثانه نروژنیک از عوارض مهم آسیبهای نخاعی محسوب می شود .
نشانه های مثانه نروژنیک ، تاثیر زیادی بر کیفیت زندگی افراد می گذارد ، از این رو کنترل صحیح و مناسب آن با هدف بهبود و حفظ عملکرد کلیه ها اهمیت زیادی دارد .
بطور کلی روشهای مدیریت مثانه در افراد نخاعی لازم است که ساده ، قابل پذیرش جامعه ، قابل کنترل توسط فرد و از دیدگاه پزشکی ایمن باشند ، و باعث شوند فشار تجمع ادرار را درمثانه کاهش و تخلیه آن را بطور کامل و موثر انجام دهند .
روش کنترل مثانه باید توسط پزشک آغاز و پیگیری شود ، اما ، نکته مهم این است که مراقبین و گروه درمانی شما باید از روشهای مختلف و عوارض احتمالی انها آگاهی کامل داشته باشند .
اتساع غیر عادی مثانه و هر گونه تحریک آزاردهنده مثانه ، از جمله شایعترین علل اتونومیک دیس رفلکسی ( AD ) به عنوان یکی از عوارض تهدید کننده زندگی ، محسوب می شوند .
عفونتهای ادراری از عوارض تکراری مثانه نروژنیک در افراد نخاعی به حساب می آیند و ممکن است با علائم و نشانه های غیر معمولی همراه باشند . علائم عفونتهای ادراری در افراد نخاعی ، علائم آن در افراد عادی / غیر نخاعی ممکن است متفاوت باشند . به عنوان مثال ، در بیماران دچار آسیب نخاعی احتمالا” ، نشانه های رایج عفونتهای ادراری از جمله درد شدید کمتر دیده می شود . در عوض ممکن است این افراد دچار تب و لرز ، حالت تهوع ، سردرد ، افزایش اسپاسم و یا اتونومیک دیس رفلکسی شوند .
از نظر تشخیصی ؛ اکثر افراد مبتلا به آسیب نخاعی دچار باکتری اوری ( وجود باکتری در ادرار ) هستند ، یعنی در ادرار آنها باکتری دیده می شود ، در نتیجه درآزمایش ادرار آنان غالبا” وجود باکتری گزارش می شود . از این رو ؛ درمان عفونت ادراری در مبتلایان به آسیب نخاعی ، باید فقط هنگامی شروع گردد که علائم آن طبق آنچه که در بالا اشاره شد ، دیده شود . بنابراین موضوع وجود باکتری در ادرار می تواند یک تشخیص دو راهی برای درمانگر ایجاد کند ، چرا که نشانه ها اغلب معمولی نیستند مثل افزایش اسپاسم .
در افراد نخاعی ، معمولا” پیش از آغاز درمان عفونت ادراری ، باید یک کشت ادرار انجام شود و تهیه نمونه باید با حساسیت بالا ، در شرایط تمیز و از میانه جریان ادرار یا ادرار داخل سوند گرفته شود . تا اطمینان حاصل شود که آلودگی از فضای بیرون ادرار وارد آن نشده باشد . سپس بر اساس عفونت تشخیص داده شده ، بیمار را برای آنتی بیوتیک درمانی راهنمایی می کنند .
نکته مهم : بطور کلی موضوع آموزش بیمار در برخورد با عفونت ادراری نکته بسیار کلیدی است . لذا ، در اینجا نکات کلیدی و مهم ذکر می گردد :
- قبل از گرفتن نمونه ادرار باید سوند تعویض تا از نتیجه مثبت – کاذب جلوگیری شود .
- بمنظور تسریع در پیگیریهای مورد نیاز ، بهتر است بیماران دارای آسیب نخاعی ، درخواست کشت ادرار و بطری های نمونه را در خانه نگهداری کنند ، تا به محض اینکه علائم را احساس کردند ، بتوانند نمونه را گرفته و سریع ارسال کنند .
- فقط بیماران ناخوش یا درمعرض خطر بالا ( مانند عفونت کلیه یا دارای سابقه عفونت ادراری) باید طبق تجربه های قبلی درمان شوند . اما بقیه افراد باید در انتظار نتیجه کشت منتظر بمانند ، تا بر اساس آن پیگیریهای درمانی و اقدامات مورد نیاز به عمل آید.
- کشت ادرار باید با هدف راهنمای انتخاب آنتی بیوتیک مورد استفاده انجام شود .
- برای بیمارانی که بطور مکرر ( بیشتر از سه بار در سال ) دچار عفونت ادراری می شوند ، ممکن است لازم باشد ، آنتی بیوتیک به عنوان پیشگیری از عفونت ادراری داده شود ( این موضوع باید به صورت ادواری تجویز گردد ) و باید تنها از طریق ارجاع به یک اورولوژیست صورت گیرد .
در مورد موثر بودن عصاره / کپسول کرانبری ( قره قاط ) در پیشگیری از عفونت ادراری در بیماران دارای مثانه نروژنیک حاصل از آسیب نخاعی تضاد وجود دارد و نمی توان با قاطعیت در مورد نقش پیشگیرانه یا کنترلی عصاره یا کپسول کرانبری اعتماد نمود .