نحوه استفاده افراد نخاعی از اتوبوس در انگلیس

معمولا” کسانی که ازویلچراستفاده می کنند،هنگام سفربااتوبوس،با مشکلاتی مواجه می شوند.این موضوع باعث شده که اتوبوسها هرچه بیشتربه صورت های مختلف مناسب سازی وجهت استفاده معرفی گردند. باتوجه به قانون مناسب سازی خدمات عمومی مصوب سال ۲۰۰۰ کشور انگلستان ،کلیه اتوبوس هایی که بیش از۲۲مسافرراجابجا می کنند،مشمول این قانون قرارگرفته اند،به این مفهوم که کلیه اتوبوس های جدید که بصورت موردی یا طبق برنامه سرویس ها به کاربرده می شوند،باید ضوابط مربوط به قانون مذکوررا اجرانمایند.اما تاسال ۲۰۰۵ اتوبوس های یک طبقه کوچکتر ،ازاین قانون مستثنی بودند.
سرعت ازرده خارج شدن اتوبوس های قدیمی و جایگزین شدن آنها به وسیله وسایط نقلیه که مناسب حال افرادویلچری هم باشند، ازمنطقه ای به منطقه دیگرفرق می کند . این موضوع درمورد بعضی ازاتوبوس هایی که برای افرادویلچری مناسب سازی شده اند،ویا درطول سایرمسیرها مستعمل می شوند،نیزمصداق دارد .ازسوی دیگر میزان تعویض آنهابسته به میزان خدماتی که برخی از این قبیل اتوبوس ها درهرمسیرارائه می دهند،ممکن است حتی ازیک هفته به هفته دیگرهم فرق کند.بااین حال تمام اتوبوس های یک طبقه تا سال ۲۰۱۶ واتوبوس های دوطبقه تا سال ۲۰۱۷ برای افرادویلچری قابل استفاده خواهندبود.
قبل ازسفربا اتوبوس مهم است که اطمینان حاصل کنید ،شرکتی که شما تمایل به سفر ازطریق آنها دارید،ازاتوبوس ها وروشهایی  استفاده می کندکه برای افرادویلچری مناسب سازی شده باشند. اگرروش های مورداستفاده ،همان شیوه های قدیمی اتوبوس ها ی بدون رمپ باشد و یا روش هایی استفاده گرددکه توانائی خودفرد کمتربه کار برده می شود ،دراین صورت شما فقط می توانید درصورت امکان بلندشده وازویلچرخودخارج شوید وچندقدم بردارید تادر جائی که درنزدیکی درورودی برای شما مشخص شده مستقرشوید. دراین مواردتوصیه شده که برای مسافرت یک نفرهمراه داشته باشید،تا نه تنها موقع سواروپیاده شدن، بلکه جهت جمع وجورکردن ویلچر نیزبه شما کمک کند.
سفرهای شهری وبین شهری افرادنخاعی بااتوبوس
اتوبوس هایی که درشهرها وشهرک ها ،مورداستفاده ویلچرسواران قرارمی گیرند، به طور معمول دارای رمپ های برقی هستند که به وسیله راننده کنترل می شوند.درمناطق روستائی ازرمپ هایی اسفاده می شوندکه به صورت دستی وتوسط راننده قابلیت بازوبسته شدن(تاشونده) دارند.اکثراتوبوس ها به خودی خوددارای فضائی برای استقرار حداقل یک ویلچرهستند،منظورفضائی است که اغلب درقسمت صندلی های تاشو قراردارد، وموقعی که مسافرویلچری نباشد،توسط سایرمسافران استفاده می شود.این صندلی ها حتی توسط کسانی که دارای محدودیت حرکتی دردست های خودهستند هم،به آسانی قابلیت تاشدن دارند.
نکته مهم این است که به محض سوارشدن دراتوبوس ،مطمئن شویدکه خودتان و ویلچرتان دربرابرهرگونه حادثه وآسیب ایمن هستید.دراکثراتوبوس ها استفاده کنندگان ویلچر بایستی روبه پشت اتوبوس بنشینند ،یعنی روبه پشتی های لایه داری که برای جلوگیری ازسرخوردن آنان طراحی شده اند.این پشتی ها طوری طراحی شده اندکه دسته ها وچرخ های ویلچرمی توانندازبین دو طرف آن عبورنمایند.
بعدازاستقرارصحیح بایدترمزهای دستی ویلچرراقفل کنیدتا درموقع حرکت اتوبوس ازحرکت ویلچرجلوگیری شود.همچنین بایدیک کلید فشاری برای زنگ اتوبوس و ریل هایی به عنوان دستگیره درمحدوده دسترسی ویلچرقرارداشته باشد. نمای بیرونی اتوبوس هایی که برای برای کاربران ویلچر مناسب سازی شده اندباید بوسیله برچسب های مشخص قابل شناسائی باشند.
مطابق قانون مربوط به افرادناتوان ، افرادویلچری نسبت به سایر افراد ،حتی افرادی که جهت جابجائی خودازسه چرخه های دستی یا برقی استفاده می کنند، و ممکن است جای آنان رااشغال کنند،دارای اولویت هستند.به شرطی که فضای کافی برای جمع وجورشدن وسیله آنها وجودداشته باشد یا حتی نسبت به کسانی که قادرندبا وجودهمراه داشتن بچه وکالسکه ، درهر جای دیگراتوبوس بنشینند.
بیشترشرکت های اتوبوسرانی برای مسافرت افرادنخاعی ،مقیاس های مربوط به ویلچرهای استانداردرا به عنوان مبنا درنظرمی گیرند.ویلچرهایی  وجوددارندکه دارای  ۱۲۰۰میلیمتر طول و ۷۰۰میلیمترعرض بوده و ارتفاع آنها ازسطح کف تابالای سرفردنشسته برروی ویلچر ، بیشتراز۱۳۵۰ میلیمتر نمی شود.اگرویلچرشما دارای ابعاداستانداردنمی باشد،توصیه می شود که باشرکت اتوبوسرانی مربوطه تماس بگیریدتا درموردانجام جابجائی ویلچرخود اطمینان حاصل کنید.
افرادناتوانی که بیش از۶۰سال سن دارند،می توانندازمزایای مربوط به خدمات رایگان اتوبوس ها درتمام جاهای انگلستان بهره مندشوند.دراین خصوص لازم است که افرادذینفع مدارک مربوطه ازجمله آدرس سکونت دائمی و مدارک شناسائی عکس دار خودرا همراه داشته باشند.
منبع :مترجم «مهندس عباس کاشی» منتشر شده توسط مرکز ضایعات نخاعی جانبازان