مهران ستاری

مهران ستاری: توکل، شناخت و ورزش تنها راه رهایی از ویلچر است.

“مهران ستاری” متولد سال ۶۷ است و همراه خانواده اش در محله یافت آباد سکونت دارد. معلولیت مهران مادرزادی است اما این موضوع نتوانسته خدشه ای در انگیزه پولادین او برای شکست مشکلات زندگی وارد کند.

سال ها گذشتند و مهران که صندلی چرخدار به جزئی جدانشدنی از زندگی او تبدیل شده بود به دوران تحصیل رسید. وی در این باره گفت: “تحصیل و کسب علم و دانش برایم یک رویا بود. با اعتماد به نفسی که خانواده ام آن را تقویت کردند وارد مدرسه شدم و با شور و اشتیاق ویژه درس خواندم و زنگ ورزش برای اینکه از دیگران عقب نمانم در رشته تنیس روی میز فعالیت کردم.

شادمان با بیان این مطلب که بعد از گذشت مدت زمانی به این رشته ورزشی علاقه مند شده و در خانه همراه خواهرش فاطمه هر روز به تمرین تنیس روی میز می پرداخته گفت: “برای پیشرفت در این رشته ورزشی از هیچ مربی ای بهره مند نشدم زیرا در محله یافت آباد ورزشگاهی که رشته تنیس روی میز را آموزش دهد وجود نداشت پس به ناچار با تماشای برنامه های ورزشی، cd و مطالعه کتاب های ورزش درباره تنیس روی میز و تمرین در این رشته ورزشی مهارت پیدا کردم.

در دوران راهنمایی و دبیرستان که عضو تیم ورزشی مدرسه در محله یافت آباد بودم، در مسابقات بین مناطق آموزش و پرورش شرکت می کردم و با تشویق های مدیر مدرسه و معلمان توانستم مقام های اول این مسابقات را به دست آورم.” مهران در ادامه گفت:” یک روز متوجه شدم افرادی از سوی کمیته ورزش تنیس استان تهران به عنوان مهمان به مدرسه ما آمده اند تا ضمن بررسی وضعیت ورزش، نفراتی را برای عضویت در تیم های ورزشی انتخاب کنند. خوشبختانه من برای حضور در مسابقات کشوری به عنوان عضو تیم تنیس روی میز استان تهران برگزیده و معرفی شدم.”

برای اولین بار قرار بود در یک میدان بزرگ یعنی مسابقات کشوری با حضور قهرمانان توان یاب سایر شهرها و شهرستان های کشور شرکت کنم. به خودم گفتم بهترین زمان است که استعداد و توانمندی هایم را نشان دهم و به تمریناتم اضافه کردم و خواهر بزرگم همراه و مشوق اصلی ام بود. توان یاب قهرمان منطقه با بیان این مطلب گفت:” با آمادگی کامل و تمرینات اساسی در مسابقات کشوری سال ۸۵ که در سالن ورزشی دانشگاه تهران برگزار شد شرکت کردم. قبل از مسابقه به تمرینات سایر ورزشکاران توجه کردم و متوجه شدم می توانم بهتر از آنها در مقابل حریف واکنش نشان دهم.”

مهران در ۱۸سالگی اولین مدال طلا را به دست آورد.

وزنــه بــرداری انـتـخـاب شـــد!

پس از حضور در مسابقات کشوری با اطلاعاتی که به دست آوردم متوجه شدم با امکانات محدود کشور در زمینه رشـته ورزشـی تنیس روی میز نمی توان به مسابقـات جهـانی امیـد داشت و سال هاست ایران در این رشـته ورزشی در جهـان مقـامی به دسـت نیاورده در نتیجه به فکر اضافه کردن یک رشته ورزشی دیگر به تمریناتم افتادم.”

شادمان با بیان این مطلب افزود:” با حضور در باشگاه های منطقه و صحبت با مربیان درباره رشته های ورزشی، آنها با توجه به شناختی که از وضعیت جسمانی ام به دست آورند ۲رشته ورزشی به نام های پرتاب دیسک و وزنه برداری را پیشنهاد کردند و من وزنه برداری را انتخاب کردم.” وی افزود:” تمرینات و اصول تغذیه ای ویژه توسط رضا دلیلی، مربی وزنه برداری، به من داده شد و من بر طبق آنها عمل کردم.”

وی با شور و علاقه ای فراوان در رشته وزنه برداری فعالیت کرد و توانست بعد از گذشت یک سال و نیم در مسابقات وزنه برداری استان تهران (سال ۸۶ و ۸۷) به مقام اول دست یابد و آخرین رکورد وزنه برداری معلولان را ارتقا دهد. قهرمان رشته وزنه برداری معلولان استان تهران با امید و انگیزه ای وصف ناشدنی گفت:” با توان و ظرفیتی که دارم به طور حتم می توانم در مسابقات آسیایی مقام بیاورم و برای رسیدن به این هدف با برنامه ریزی تمرین می کنم.”

دوست دارم کمک خرج خانواده شوم.

وی علاوه بر پرداختن به امور ورزشی به علم آموزی توجهی ویژه دارد و با شرکت در دوره های آموزشی موسسه رعد الغدیر یافت آباد در رشته های کامپیوتر و صنایع دستی توانایی یافته است. مهران در این باره گفت:” متاسفانه با وجود کسب مهارت های کافی در زمینه کامپیوتر و صنایع دستی هیچ ارگان یا سازمانی تمایلی به جذب من ندارد. زمانی که برای کار سراغشان می روم بی رحمانه به معلولیتم نگاه می کنند و دست رد به سینه ام می زنند در صورتی که اگر اجازه دهند یک مدت آزمایشی برایشان کار کنم، متوجه اشتباهشان خواهند شد و به توانایی هایم پی خواهند برد.” وی ادامه داد: ” ۲۳ساله ام و دوست دارم کمک خرج خانواده ام باشم چون آنها تاکنون زحمت زیادی برایم کشیده اند و حالا وقت استراحتشان است.”

ورزشکار معلول محله یافت آباد به مشکلات شهری معلولان اشاره کرد و گفت:” مترو شهر تهران طوری طراحی شده که امکان استفاده از آن برای معلولان میسر نیست. اتوبوس های شهری برای معلولان قابل استفاده نیستند. وظیفه من در خانه، خرید مایحتاج ضروری و روزانه است و مجبور می شوم گاهی از خودپردازهای سطح منطقه پول بگیرم، همیشه با مشکل مواجه می شوم زیرا عابر بانک ها طوری احداث شده اند که افراد معلول و ویلچرنشین نمی توانند از آنها استفاده کنند آسفالت ناهموار معابر مسدودشدن مسیر پیاده رو با زنجیر، و نبود رمپ در مکان های عمومی و درمانگاه بر مشکلات ما می افزاید.”

کارنامه درخشان ورزشی توان یاب قهرمان منطقه:

۱- مقام های اول و دوم رشته تنیس روی میز آموزشگاه های تهران و کشوری در سال های ۷۵ تا ۷۹

۲-مقام اول کشوری رشته تنیس روی میز در دانشگاه تهران سال ۸۵

۳-مقام اول استانی رشته وزنه برداری در سال های ۸۶ و ۸۷

۴-مقام اول کشوری مسابقات ویلچررانی سال ۸۷

برگرفته از: روزنامه همشهری

منبع: موسسه نیکوکاری رعد الغدیر