تود استیبل فلدت (Todd Stabelfeldt)

تود استیبل فلدت (Todd Stabelfeldt) از انسان های برجسته ای است که مسئولیت زندگی خود را در چالش انگیزترین شرایط به عهده دارد و با شوخ طبعی و شیوه خاص خود زندگی می نماید. او در سن هجده سالگی، در حالی که با پسر دائی خود با اسلحه ای باز می کردند ،در اثر اصابت گلوله به چانه اش، مبتلا به ضایعه تتراپلژی در ناحیه C4 (کوآدری پلژی ) شده است. این اتفاق بیست سال پیش برای او رخ داده و حالا یک کارتمام وقت دارد و در جامعه فرد بسیار فعالی محسوب می شود. از نظر مالی کاملا”مستقل بوده و به طورکلی بدون نیاز به دیگران زندگی می کند.

استیبل فلدت اخیرا” درکلاسی متشکل از دانشجویان فارغ التحصیل در رشته کاردرمانی (OT) در دانشگاه واشنگتن چنین می گوید که: “در واقع من یک دوره ۲۰ ساله در کوآدری پلژی ناحیه C4 گذرانده ام. این دوره، بسیار سخت است و من آرزو می کنم که بتوانم آنرا سپری کنم ولی بعید می دانم ازآن فارغ التحصیل شوم. من فلج هستم و این شرایط مشکل را برای هیچکس آرزو نمی کنم. ولی من چیزهای خیلی زیادی آموخته ام و احساس می کنم که می توانم آموخته هایم را به دیگران هم انتقال دهم با این امید که برای بهبودکیفیت زندگی سایرین نیز مفید واقع شود”.

استیبل فلدت در کلاس آموزشی تکنولوژی تجهیزات کمکی دکتر بریان داگئون (Dudgeon Brian) ، دستیار دانشکده توانبخشی یک سخنران دائمی است. داگئون می گوید: ” من شیفته مطالب او هستم”. ” تود تاریخچه ای از آسیب خود را می گوید و با یک اعتماد به نفس خیلی بالا ،در مورداستفاده از تکنولوژی تجهیزات کمکی و طراحی محیطی برای اشتغال خود، ایجاد شرایط مناسب جهت زندگی مستقل و سایر شرایط اجتماعی توضیح می دهد. او در زمینه طراحی و اجرای سیستم های فنی ابتکارات بسیار زیادی داشته، که در بهبود شرایط زندگی او بسیار موثر واقع شده اند.

استیبل فلدت یک جوان صریح و رک و با شوخ طبعی بالا ی خود ، با جرات زیادو اراده قوی، طی تحقیق و مطالعه بر روی تکنولوژی تجهیزات کمکی و استفاده از آنها در جاهای غیر متعارف و بهره گیری از صنایع مختلف به خصوص صنایع دریایی ، راه حلهای ابتکاری مناسبی را برای زندگی مستقل خود ارائه داده است. او می گوید:
“ما در زمانی زندگی می کنیم که عموم افراد برای تکنولوژی های مورد نیاز ما، و ایجاد امکانات کمکی برای ارتقای وبهبود سطح زندگی ما واقعا” بی تفاوت هستند”.

خانه استیبل فلدت بطور کامل شبکه بندی کامپیوتری شده است .بطوری که او می تواند بطور کاملا”مستقل به همه جای منزل خود دسترسی داشته باشد و از تلفن، ایمیل، دوربین ها، سیستمهای CD و تصویری و کتب خود براحتی استفاده کند. یک مانیتور کامپیوتر در کنار تخت او تعبیه شده است. او می گوید: ” هرشب هدفون خود را روی سرم قرار می دهم. من می توانم از طریق رایانه پنکه اتاق خودم را روشن و خاموش کنم. اگر کسی درهر ساعتی با من تماس بگیرد، من می توانم از طریق مانیتور پاسخ او را بدهم و از روی تخت خودم به هر مشکلی رسیدگی کنم. امروزه بسیاری از صنایع هستندکه می توانند به ناتوانیهای من کمک کنند و باعث استقلال من شوند. ”

استیبل فلدت یادآوری می کند که :” استفاده از تکنولوژی وسایل کمکی همیشه به این شکل نبوده اند و در دهه ۸۰ پیشرفت آنها بسیار بد بود. در مراحل اولیه، کارباآنها برای من جالب نبود و تا چند سال بعد هم به هیچ وجه نمی توانستم از آنها استفاده کنم و احساس می کردم شبیه یک نوزاد، مسئول زندگی خودم نیستم.به همین دلیل تصمیم گرفتم در برخی جاها از فکرخودم استفاده کنم”.

او کار با رایانه را آموزش دید و بعداز سن ۱۸ سالگی ، صاحب یک شغل برنامه ریزی برای یک شرکت نرم افزار پزشکی شد. او در کارش خیلی رشد کرد و حالا مدیر یکی از قسمتها است.

استیبل فلدت در آپارتمان خود به تنهایی زندگی می کند و لی یک مراقب شخصی نیز داردکه صبح ها و شب ها به او کمک می کند. او در خانه کارهایش را بصورت کنترل از راه دور انجام می دهد و گاهگاهی نیز به دفترش می رود و رفت و آمد او نیز از طریق سیستمهای ترابری و به تنهایی انجام می گیرد. از آنجائی که او از شانه به پائین فلج است ، از یک ویلچر برقی استفاده می کند و حرکتش نیز بوسیله یک سیستم دارای دکمه های فیبر نوری و کنترل صدا و با استفاده ازیک کنترل کننده که در ناحیه چانه او قراردارد،انجام می گیرد.

استیبل فلدت همیشه ساده ترین راه حلهای تکنولوژی وسائل کمکی را بکارمی گیرد. وقتی که تکنولوژیهای ساده به خوبی عمل کنند، او به شدت از روشهای پیچیده پرهیز می کند.

استیبل فلدت ترجیح می دهد که همیشه ویلچرش مرتب و شیک باشدو خودش هم ظاهری خوشایند داشته باشد. چرا که او می گوید: ” وقتی که مردم مرا می بینند، آنها بیشتراز اینکه به صندلی من توجه کنند به من نگاه می کنند.” او یک روکش پارچه ای از جنس کتان برای کیسه ادرار خودش طراحی کرده تا کمترین امکان برای مشخص بودن وجود داشته باشد و چرا که می گوید: “من اعتقاد دارم که مردم دیدن یک کیسه پارچه ای را به دیدن ادرار ترجیح می دهند”. این کیسه با چیزی به ویلچرش بسته نمی شود بلکه دو تا قلاب دارد. او متعجب است که ” کسی فکر نمی کند که قلابهای کیسه ادرار چقدرمهم هستند؟ “. ولی آنها اهمیت زیادی دارند و این یکی از آن چیزهای زیادی است که او در راه سخت خود یادگرفته است.

او در لحظات سخت با شوخ طبعی به مشکلات خود رسیدگی می کند. او می گوید:
” شوخ بودن برای من یک موضوع مهم محسوب می شود. چراکه من خیلی از فشارها ومشکلاتم را با شوخی برطرف می کنم”.

احساسی که استیبل فلدت نسبت به ظاهر هر چیزی دارد، از ظاهر شخصی خودش پیداست. او معمولا” خیلی خوب و به شکلی که عرف جامعه است خود را آراسته می کند .فرم موها و ریش او ظاهری معصومانه به او داده اند. او می گوید: ” من دو ست دارم بوی خوبی بدهم و لباسهای زیبا بپوشم و این موضوع برایم اهمیت زیادی دارد. ”

او شیفته خیاطان منطقه نورداستروم (Nordstrom) است که لباس هایش را متناسب با بدن، ویلچر و برای کارش می دوزند و معمولا” با او بسیار با احترام و ادب برخورد می کنند. او می گوید: ” با من مثل مشتریان دائمی نورداستروم رفتار می شود و وقتی به آنجا می روم یک احساس عالی به من دست می دهد.”

استیبل فلدت در مورد ایمنی و آمادگی درشرایط اضطراری خیلی وسواس دارد، به همین دلیل برای حفظ استقلال خودش خیلی سخت به تکنولوژی وسایل کمکی اعتماد کرده است.به همین دلیل اواز یک سیستم پشتیبانی (متشکل از از باتریهای مجزا که با همدیگر وصل شده اند و دائما” بوسیله جریان برق شارژ می شوند)بهره می برد که در موارد قطعی برق ،تمامی تجهیزات او را پستیبانی می کند. او می گوید: ” من همه کارهایم را بوسیله اینترنت انجام می دهم و اگر برق قطع شود، نمی خواهم ارتباط خودم را از دست دهم. من برای همه چیز پشتیبانی قرارداد ه ام بطوری که اگر حتی ۳ روز هم برق قطع شود ،مشکلی برایم به وجود نمی آید. ”

او می گوید: ” درست است که باتریها معمولا” گران، سنگین و طول عمر پیش بینی نشده ای دارند، ولی شما نمی توانید برای استقلال و امنیت خودتان قیمت بگذارید . من شب ها از بای پاپ Bi-PAP ( یک نوع دستگاه تهویه برای تنفس ) استفاده می کنم، ودرواقع باتریهای پشتیبانی ناجی من هستند”.

استیبل فلدت از نظر افراد ناتوان یک نابغه محسوب می شود .او از نظر مالی کاملا” مستقل است و هیچگونه کمک و حقوق مزایای دولتی دریافت نمی کند. دکتر داگئون ( Dudgeon ) می گوید” من هیچکس را سراغ ندارم که با چنین سطح ضایعه نخاعی ، به اندازه تود در زمینه های اشتغال، وضعیت زندگی و گرفتاریهای اجتماعی موفق باشد. راهکارهای ابتکاری که تود در زمینه استقلال ارائه داده، بی نظیر هستند.”

استیبل فلدت علاقمند است که آموخته ها و تجربیاتش را در اختیار شنوندگان بی شمار خود قرار دهد و دیگران نیز از آن بهره مند شوند. بعلاوه در شغل تمام وقت خود، او یک سخنران با انگیزه است که برای گروههای دبیرستانی و جوانان خطابه خود را با گفتاری شوخ ایراد می کند.

از نظر سازمان ضایعات نخاعی منطقه شمال غرب دانشگاه واشنگتن، او یک مربی و مشاور ضایعه نخاعی محسوب می شود و با اعضا گروه مشاورین نخاعی هم پایه است و یکی از مدعوین همیشگی مجامع و جلسات ضایعات نخاعی می باشد. او مایل است نه تنها در مورد روشهای شگفت انگیز تکنولوژی کمکی برای افراد معلول صحبت کند،بلکه تجربیات شخصی خوددرموردغلبه برهر نوع مشکل را بیان نماید.

داگئون می افزاید که:”تود به توانمندی جوانان اهمیت خیلی زیادی قائل است. او خیلی صریح و آزاد از داستانها و شوخی های بی ریای خود برای بیان و تشریح یک زندگی مملو از چالش استفاده می کند، با این حال هر کسی می تواند از زندگی او درس بگیرد”.

منبع: مترجم «مهندس عباس کاشی» – انتشار: مرکز ضایعات نخاعی جانبازان