آسیب نخاعی و خطر شکستگی استخوانها

آیا تاکنون در مورد ارتباط  آسیب نخاعی و ویلچری بودن با خطر شکستگی استخوان ها به دلیل پوکی فکر کرده اید ؟  واقعیت این است که بر اساس تحقیقات انجام شده ، احتمال شکستگی استخوان در یک فرد دچار آسیب نخاعی کامل
( فلج ) بعد از ۷ تا ۱۰ سال از زمان آسیب دیدگی ۵۰ درصد بیشترازافراد معمولی است .

در این مقاله برخی از حقایق مربوط به پوکی استخوان در افراد دچار آسیب نخاعی ذکر شده است :

•   خطر شکستگی استخوان با میزان تراکم استخوان مرتبط است . معمولا” پس از آسیب نخاعی ، استخوان ها ، به ویژه استخوان پاها ، شکننده تر می شوند . این موضوع دلایل زیادی دارد ، از جمله عدم امکان راه رفتن که به حفظ قوای استخوان ها کمک زیادی می کند . کاهش شدید تراکم استخوانی به نام پوکی استخوان شناخته می شود .
• برای شکسته شدن یک استخوان ضعیف در افراد نخاعی ، سقوط از یک بلندی نه چندان مرتفع  ویا یک تصادف نه چندان شدید می تواند کافی باشد .
• بیشترشکستگی های استخوانی در میان افراد نخاعی ، هنگام جابجایی ها اتفاق می افتند از جمله  سقوط از روی ویلچر ، گیر کردن پا هنگام استفاده از ویلچر ، یا حتی چرخاندن بدن روی تخت .
•  ۷۰ درصد شکستگی های افراد مبتلا به آسیب نخاعی در نزدیکی زانو و ۱۵درصد آنها در ناحیه لگن رخ می دهد .
•   فقدان حس درپاها به این مفهوم است که گاهی اوقات امکان دارد فرد دچار شکستگی استخوان ها برای هفته ها متوجه آن نشود ، و سپس عوارض بالقوه حاصل از آن تشدید گردد .
•   از جمله نشانه های شکستگی می توان به علائمی همچون قرمزی ، تورم زانو یا افزایش شدید فشار خون
  ( به دلیل اتونومیک دیس رفلکسی یا AD) اشاره نمود . علائم AD  می تواند بصورت برافروخته شدن صورت  ، سردرد، تعریق ، و یا گرفتگی بینی تظاهر نماید .
  توجه : از جمله سایر علل AD می توان به یبوست یا حتی فرو رفتن ناخن درعضله شست پا هم اشاره نمود
• بیش از یک دوم شکستگی ها در افراد دچار آسیب نخاعی ناشی از حداقل یکی از موارد زیر است :

•   عدم رعایت اصول ایمنی وبهداشت وسلامتی
•   زخم فشاری بدلیل استفاده نامناسب از بریس و  تجهیزات کشش
•  عفونت های استخوانی (استئومیلیت)،
•    بستری شدنهای طولانی در بیمارستان و مراکز توانبخشی
•   کاهش تحرک از جمله  : محدودیت در جابجایی ها

اما نکاتی  هستند که می توان برای مراقبت از سلامت استخوان ها انجام داد تا خطر شکستگی  را بطور چشمگیری کاهش داد . مهمترین آنها از این قرارند  :

•   مصرف کلسیم و ویتامین D کافی :  یک شخص بزرگسال سالم باید روزانه  ۱۰۰۰ تا ۱۲۰۰ میلی گرم کلسیم و ۸۰۰  تا ۱۰۰۰   واحد ویتامین  D مصرف کند . ام اگر پزشک پوکی استخوان یا کمبود ویتامین D   را در کسی تشخیص دهد ، ممکن است مقدار بیشتری از آنها را توصیه کند .
  محصولات لبنی و برخی از سبزیجات سبز منابع خوبی از کلسیم هستند ؛ نور خورشید و ماهی های چرب نیز تامین کننده ویتامین D   محسوب می شوند . اما بهتر است مقدار مکملهای مصرفی خود را با پزشکتان چک کنید .
• اسکن تراکم استخوانی ((DXA را بطوردوره ای انجام دهید : در ۳ سال اول پس از آسیب نخاعی بطور سالانه ؛ و پس از آن هر ۲ سال یکبار باید اسکن تراک ماستخوانی انجام شود .
  ( توجه داشته باشید : بهتر است که تمام اسکن های تراکم استخوانی خود را در یک محل انجام دهید ) .
•   خود – مراقبتی : به موارد مراقبتی از جمله به موارد زیر توجه کنید :

• به ورم زانوها توجه کنید .
• در نقل و انتقالات و استفاده از ویلچر را مراقبت کنید .
  ( گیر کردن پا به یک اشیاء مستقر در مسیر حرکتو جابجایی ها از جمله درب یا حتی برخورد با اجزاء خود ویلچر هم ممکن است منجر به بروز یک شکستگی شود) .
• سایرعوامل خطر :
• استفاده مفرط از الکل می تواند یک عامل خطر شکستگی در آسیبهای نخاعی باشد .
•  به نظر می رسد جنس و سن هم بر روی خطر پوکی استخوان مرتبط با آسیب نخاعی تا حدودی تاثیر داشته باشد .

ترجمه  و تنظیم از : مهندس عباس کاشی ( e mail :  ohealth2007@yahoo.com )  منبع مورد استفاده  ؛  سایت : www.sh-sci.org   –  مقاله :  SCI and Risk of Bone Fracture – انتشار : انجمن معلولین ضایعات نخاعی استان تهران